Hands Of Enlightenment

လင္းပြင့္လက္မ်ား

ကၽြန္ေတာ္ သေဘာတူတယ္ ဆိုတာကို
သေဘာတူတယ္လို႔ ေျပာဖို႔ေတာင္
အားယူျပီးေတာ့ သေဘာတူတယ္
အိုေက ခင္ဗ်ား သေဘာပဲ
သေဘာထားၾကီးဖို႔ ခုေလာက္ထိ သေဘာထားေနစရာမလိုပါဘူးေလ
ခင္ဗ်ား သေဘာထားကေရာ ျပီးေတာ့ ကေရာ ကေရာ
ဒီေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ ဆိုတာေတြနဲ႔ ဒီေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ဘူး ဆိုတာေတြနဲ႔
ေတြ ေတြ ေတြ ေတြ နဲ႔ နဲ႔ နဲ႔ နဲ႔ နဲ႔ နဲ႔ နဲ႔ နဲ႔ နဲ႔ နဲ႔ နဲ႔ နဲ႔ နဲ႔
ဟုတ္ျပီ ဒီေလာက္ဆို ခင္ဗ်ား နည္းနည္းေတာ့ သေဘာထားေတာ့
ၾကီးေတာ့ လာေတာ့ ျပီေတာ့ ေတာ့ ေတာ့ ေတာ့
ပိတ္ထားသမွ်ေတြ ျပန္ဖြင့္လိုက္တယ္ ျပီးေတာ့ တယ္
ျပန္ပိတ္လိုက္တယ္ ေတာ့ ျပီး ပိတ္ လိုက္ ျပန္ ေတာ့
သေဘာထားက ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေတာ့ နည္းနည္း နဲနဲ ေတာ့
ေတာ့ ေတာ့ ၾကီးေတာ့ လာေတာ့ ျပီေတာ့ ထင္ရတာပဲေတာ့
အဲ့ဒါေတြ နဲ႔ နဲ႔ နဲ႔ နဲ႔ နဲ႔ နဲ႔ နဲ႔ နဲ႔
ဖိုးသူေတာ္ မ်က္စိလည္ေလ ဆန္ပိုရေလ ေလ ေလ ေလ ေလ
ေလ ေလ ေလ ေလ ေလ ေလ ေလ ထိုး ကၽြတ္
ဖာ ေလ ေလ ေလ ေလ ေလ ေလ ေလ ေလ ေလ
ေ၀ ေလ ေလ ေတ ေလ ေလ ေလ ေလ ေလ ေလ
အခု အေဟာင္းအျမင္းေတြ အကုန္ ျမင္းေစာင္းထဲ ထည့္ျပီးေတာ့
မ်ဥ္းေဇာင္းေတြ ပစ္ထည့္ျပီးေတာ့ ေတာ့ ေတာ့ ေတာ့ ေတာ့ ေတာ့ ။ ။ ။


- ဆူးခက္မင္း -

1 9 d e c e m b e r 2 0 1 0






ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ေရးမ၀ဘူး ျဖစ္ေနတယ္ မအိပ္ခဲ့ရလို႔လား အိပ္ဖို႔

လိုေနလို႔လား ဘယ္ေလာက္လိုေနတာလဲ ၀စၥေပါက္ ျပဳတ္က်န္ခဲ့တာလား

အက်အေပါက္မ်ားလြန္းတယ္ အရွအေပ်ာက္မ်ားလြန္းတယ္ မိန္းမရႈပ္တာကို

ျမာေပြတယ္လို႔ အရင္ေခတ္ကသံုးတယ္ ခုေခတ္မွာေတာ့ ကိုယ့္ဇာတ္ကိုယ္

မႏိုင္တာကို ဂံုးေထာက္တယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္ ဒါက ေရြ႕လ်ားလာတဲ့

စကားလံုး အသံုးအႏႈန္း အေရြ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လိုက္ပါေရြ႕ေမ်ာၾကတယ္

တေမ့တေမာပဲ စကားအျဖစ္ေျပာရရင္ စကားေတြ ျဖစ္ကုန္တယ္

စကားေတြ ထစ္ကုန္တယ္ ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္း ေလာသြားမိတယ္ထင္တယ္

ဥပေဒအထူးျပဳယူထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေလာတတ္တယ္

ေလာတက္ေနတယ္လို႔ သံုးလို႔လည္း ရတယ္ သူက ေလာေလာေလာေလာနဲ႔

တခ်ိဳ႕စကားေတြ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ၾကားရတာ နားကေလာတယ္

ကၽြန္ေတာ့္က ရန္ကုန္မွာပဲ ရွိေပမယ့္ နားက ကေလာဘက္ ေရာက္ရင္ေရာက္ေနတယ္

ဒါေၾကာင့္ နား ကေလာ တယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အြန္လိုင္းမွာ ခ်က္တင္၀င္ရင္

စလံုးသတ္ေတြ မလိုအပ္ပဲ ထည့္ေျပာတတ္တယ္ ဒါေတြက ေလာကၾကီးတစ္ခုလံုးနဲ႔

ယွဥ္ၾကည့္ရင္ အရမ္းၾကီး ေဖာင္းပြသြားတတ္တာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး

လူျပက္ေတြလို တံေတြးစင္ေအာင္ ေျပာတာမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ဘူး

ဘာမွ မယ္မယ္ရရ ဒါမွမဟုတ္လည္း မည္မည္ရရ မရွိပါပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔

စလံုးသတ္ေတြ ေဖာေဖာသီသီ သံုးၾကတယ္ တစ္ခုခုကို ရႊီးရႊမ္းျပီး ေျပာတာမ်ိဳးကို

ေဖာေနတာပါကြာ လို႔ ဒီဘက္ေခတ္မွာ ေျပာၾကတယ္ အရက္ေသာက္လို႔ ေဖာတာမ်ိဳးေတာ့

မဟုတ္ဘူးေပါ့ မင္းက ေဖာေလွ်ာပါကြာ လို႔လည္း ေျပာၾကတယ္ ေဖာတာမ်ားရင္

ေလွ်ာတတ္လားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး အရက္ေလွ်ာ့ေသာက္ရမယ္လို႔ေတာ့

ဆံုးျဖတ္ထားတယ္ ေလွ်ာတယ္ဆိုတာ ဘာအဓိပါၸယ္လဲေတာ့ ရွင္းျပေနဖို႔ လိုမယ္ မထင္ဘူး

စ်ာန္ေလွ်ာတယ္ ၀မ္းေလွ်ာတယ္ ေရလႊာေလွ်ာေပၚကေန ေလွ်ာတိုက္ဆင္းခ်လာတယ္

ေနာက္ တျခား အသံုးေတြလည္း ရွိဦးမယ္ ကၽြန္ေတာ္က ျမန္မာစာ အားနည္းေတာ့

စံုစံုလင္လင္ ျဖစ္ေအာင္ မတင္ျပတတ္ဘူး အဲ့ဒီအတြက္ ခင္ဗ်ား စိတ္မကြက္ဘူးလို႔

ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္တယ္ ေနာက္ ရွိေသးတယ္ ေငါပါကြာ လို႔ အခ်င္းခ်င္း

ေနာက္ေျပာင္ရင္း ေျပာတတ္တယ္ အဓိပါၸယ္အတိအက်ကိုေတာ့ ရွင္းျပမေနေတာ့ဘူး

အတိအက် သိသြားရင္ ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ့္ကို ရိုင္းတယ္လို႔ သတ္မွတ္ဦးမယ္

ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာက ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္းပဲ ေျပာေလ့ရွိတယ္

သံ မဏိ တစ္ခုကို ခ စား ပစ္ လိုက္ ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးစားေနတယ္

သူမနာမည္ကို ၾကားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မလိခ ျမစ္ၾကီးကို မ်က္စိထဲ ျမင္မိတယ္

တယ္ ေတြ သိပ္မ်ားေနျပီ ထင္တယ္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့သားပဲ

ကၽြန္ေတာ္က ျမန္မာစာ အားနည္းပါတယ္ လို႔ အားေကာင္းေအာင္ ဘာေဆးေသာက္ရမလဲ

ကၽြန္ေတာ္က ေယာကၤ်ားေလး ဆိုေတာ့ ေယာကၤ်ားအားတိုးေဆး ေသာက္ရမယ္ထင္တယ္

ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာစာ အားေကာင္းလာမယ္ထင္တယ္ အင္း ထင္တယ္ ထင္တယ္

ကၽြန္ေတာ္ ထင္တယ္ ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ့္ကို နည္းနည္းေတာ့ ျငိဳျငင္သြားမယ္ ထင္တယ္

မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္က ျမန္မာစာ အားနည္းေတာ့ ခင္ဗ်ားဖတ္ရတာေတြ

သိပ္အဆင္ေျပမွာ မဟုတ္ဘူး ေလာေလာဆယ္ အိပ္ေရးမ၀ဘူး ျဖစ္ေနတယ္ ။ ။ ။






-ဆူးခက္မင္း-

1 0 n o v e m b e r 2 0 1 0


အေမွာင္ထုထဲမွာ ခု ေမွာင္ေနတယ္ ဘာ ဘာ
ျမင္ရသလဲ ဘာ ဘာ မွ မ ျမင္ ရ ဘူး ဟုတ္လား
ကိုယ့္လက္ကိုယ္ ျပန္စမ္းၾကည့္ အရိုးေပၚ အေရတင္
ပ်င္းလိုက္တာ အရည္ကို ထြက္လို႔ ဆိုတာ ခု ထြက္ျပီ
လား မထြက္ေသးဘူး လား ဦးေႏွာက္ယိုစီးမႈ အသိဥာဏ္
ေရစီးကမ္းျပိဳလိုက္မႈ အမႈမထားနဲ႔ ေမ့ပစ္လိုက္ အမႈပိတ္လိုက္
တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာရင္ ရမယ္ ရမန္ၾကီး ငရမန္ကန္းၾကီး
တစ္ဖက္လပ္ၾကီး တစ္ခုလပ္ၾကီး လက္လက္ကို ထ လို႔
ထိုင္လို႔ မရ လိပ္ေခါင္းေရာဂါစြဲကပ္လာ ေဆာင္ပါ သားေရကြင္း
ေတြ ေလွ်ာက္လွိမ့္မေနနဲ႔ ေဟး ေဂၚလီမေလး အိမ္မပိုင္ဘူးလား
ဂရန္ေကာ ရွိရဲ ႔လား ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ ေလွာင္ရန္ ေျပာင္ရန္
ရန္သူမ်ိဳး ငါးပါး ငါပါ ငါပါ တံခါးဖြင့္ ငါပါ ငါပါ တံခါးပိတ္ စနစ္
က်င့္သံုးရန္ ငါးသေလာက္စီးပြားေရး တံခါးပိတ္ဆန္႔က်င္ရန္
ရန္သူငါးပါးထဲမွာ အင္မတန္ဆိုးရြားလွတာ မင္း သိဖို႔ေကာင္းတယ္
စြဲမိတဲ့ကိုယ့္ရဲ႕အေၾကာင္းေလး ေတြ ေ၀ေနရင္းနဲ႔ပဲ ထမင္းလည္း
ဆန္ျပဳတ္ျဖစ္လိုျဖစ္ အိမ္ေခါင္မိုးလည္း က်ည္ကာအကၤ် ီျဖစ္လိုျဖစ္
ဖ်စ္ဖ်စ္ျမည္ေအာင္ ျခစ္ျခဳတ္ျပီး ေခ်ာက္တီးေခ်ာက္ခ်က္ ဂေယာက္ဂယက္
ဒီက်င္း/မင္း မေကာင္းရင္ ဟိုက်င္း/မင္း မေကာင္းရင္ ဒီက်င္း/မင္း
ေပါင္းတစ္ေထာင္ ကုန္ေအာင္တူးမယ့္ သိုက္တူးသမားေတြပါ
လိုက္ဖူးသလား မိုက္ဖူးသလား ဒါမွမဟုတ္ ရိုက္ဖူးသလား ဘုန္းၾကီးေတြကို
အရုဏ္ဆြမ္းေလာင္းလွဴရန္ မစြမ္းရင္းလည္းရွိျပန္ ကန္စြန္းခင္းလည္းျငိျပန္
ဆိုေတာ့ ထိရန္ မိရန္ ခပ္ရိုင္းရိုင္းစကားလံုးမ်ားကို ခပ္ရိုင္းရိုင္း ပစ္ပယ္မိ
တခ်ိဳ႕က ေပၚပင္ျဖစ္ဖို႔ / ဗီဇအရ / ရိုင္းခ်င္လို႔ကို ရိုင္းၾက ရႊိဳင္းၾက လိုင္းက်
ျပန္ျပီ တာ့တာ ။

- ဆူးခက္မင္း -
2 0 n o v e m b e r 2 0 1 0

ပထ၀ီ




သက္ရွိျဖစ္ေစ/သက္မဲ့ျဖစ္ေစ
အဖိုဓါတ္အမဓါတ္ရွိကိုရွိရမည္
အဖိုျဖစ္ျခင္း/ အမျဖစ္ျခင္းျဖစ္ကိုျဖစ္ရမည္ ။
မီးေရေလေျမေပါင္းစပ္ျခင္းေၾကာင့့္
ေပၚေပါက္လာရေသာအက်ိဳးတရားအေၾကာင္းတရား
သက္ရွိသည္ ျဒပ္ရွိ၊သက္မဲ့သည္ စြမ္းအင္တစ္မ်ိဳး
အဖိုစြမ္းအင္/အမစြမ္းအင္ရွိကိုရွိရမည္။
ေျမၾကီးထဲထြက္လာၾကတဲ့သူေတြမဟုတ္ေပမယ့္
ငါတို႔တေတြ
ေျမၾကီးထဲကို ၀င္ဖို႔ အခြင့္အခါကိုေစာင့္ေနၾကတယ္။
ဒီေျမေပၚမွာပဲၾကီးျပင္း
ဒီေျမေပၚမွပဲထြန္ယက္
ဒီေျမေပၚမွာပဲ စိုက္ပ်ိဳး
ဒီေျမေပၚမွာပဲရိတ္သိမ္း ရင္းကေန
ဒီေျမေပၚမွာပဲ အျငိဳးေတးေတြထားလို႔
ဒီေျမေပၚမွာပဲ အမုန္းတရားေတြပြားၾကျပန္တယ္
ဒီေျမေပၚမွာပဲသံေယာဇဥ္ေတြမ်ားျပီး
ဒီေျမေပၚမွာပဲ အသားအေရာင္ေတြကြဲျခား
ဒီေျမေပၚမွာပဲ အဆင့္အတန္းေတြခြဲျခားရင္း
ဒီေျမေပၚမွာပဲအနိုင္ထက္စီးနင္းျပဳက်င့္ၾကျပန္တယ္
ဒီေျမေပၚမွာကၽြန္စနစ္စတင္
ဒီေျမေပၚမွာပဲ ပေဒသရာဇ္စနစ္ျဖစ္တည္
ဒီေျမေပၚမွာပဲကုသိုလ္ေတြဖန္တီး
ဒီေျမေပၚမွာပဲ အကုသိုလ္ေတြေမြးဖြား
ဒီေျမေပၚမွာပဲ စစ္ပြဲေတြ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ဆင္ႏြဲ
ဒီေျမေပၚမွာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္သတ္ျဖတ္
ဒီေျမေပၚမွာပဲျငိမ္းခ်မ္းေရးေတြရယူၾကျပန္တယ္
ဒီေျမေပၚမွာပဲ ပက္ၾကားအက္အိပ္မက္ဆိုးေတြထပ္တလဲလဲမက္
ဒီေျမေပၚမွာပဲလူ႕တန္ဖိုးလူ႔ယဥ္ေက်းမႈေတြထြက္ေပၚ
ဒီေျမေပၚမွာပဲဟန္ေဆာင္လိမ္ညာမႈေတြအသက္ဆက္
ဒီေျမေပၚမွာပဲအတုေတြနဲ႔အစစ္ေတြေရာေနွာ
ဒီေျမေပၚမွာပဲအမွားနဲ႔အမွန္ကိုနံပါတ္စဥ္ေတြေျပာင္းတပ္
ဒီေျမေပၚမွာပဲအယူ၀ါဒေတြဂိုဏ္းဂဏေတြစြဲ
ဒီေျမေပၚမွာပဲဘာသာေရးေတြေမ့ကိုယ္ခ်င္းစာတရားေတြေပ်ာက္
ဒီေျမေပၚမွာပဲမာယာေကာ့စကီးေဘာင္းဘီ၀တ္မိုးတိမ္ေရးခဲ့တယ္
ဒီေျမေပၚမွာပဲအလက္ဇႏၵား ပြတ္ရွကင္ပေလတိုရာဘင္ျဒာနတ္တဂိုးျဖစ္ခဲ့တယ္္
ဒီေျမေပၚမွာပဲ ျမိဳ႕႕မျငိမ္းရဲ႕သီခ်င္းေတြေပၚခဲ့တယ္
ဒီေျမေပၚမွာပဲ ဒဂုန္တာရာ ျဖစ္ခဲ့တယ္
ဒီေျမေပၚမွာပဲ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ျဖစ္ခဲ့တယ္
ဒီေျမေပၚမွာပဲကဗ်ာေတြ ျဖစ္တည္ခဲ့တယ္
ဒီေျမေပၚမွာပဲ ငါတို႔ရပ္တည္ခဲ့ၾကတယ္
ဒီေျမေပၚမွာပဲေျမၾကီးထဲျပန္၀င္ဖို႔အခ်ိန္ေတြေစာင့္ရင္း
ဒီေျမေပၚမွာပဲ.........ဒီေျမေပၚမွာပဲ
ဒီ......ေျမ.....ေပၚ.....မွာ....ပဲ
ဒီ
ေျမ
ေပၚ
မွာ
ပဲ

လြတ္ေျမာက္ရာလမ္းစဥ္ရွာေဖြတူးဆြရင္း
ဒီ
ေျမ
ေပၚ
မွာ
ပဲ ။ ။






အမည္မဲ့ (သတိရတိုင္းခဏခဏထုတ္ၾကည့္လို႔ရတယ္)







ေတေဇာ




ပထ၀ီေျမၾကီးေပၚ ဘယ္ညာပြတ္တီးေနတဲ့ မီး
ရင္ရင္ျခင္းခတ္ မ်က္၀န္းမွာ အာေပါမီးထြက္
ဟင္းကနဲဆင္း သက္ျပင္း
ဆန္ေလ၀ါေယာမီး
နာမ္မီးဖြဲေလာင္က်
ဗ်ာပါတ
ေဘာပင္ ၊ လက္
စာရြက္ ၊ မွင္ထိပ္
ႏွာေခါင္း ၊ ရိႈက္ေလ
ေသြး ၊ ေသြးေၾကာ
ရွင္သန္မႈ ၊ ေလာကဓံ
ဟင္းလင္းျပင္ ၊ ျဒပ္
ဘုံ ၃၁ ပူတုိက္လႈပ္ရြ
ဖႆ ပစၥယာ ေ၀ဒနာ
ပရမတၱေလွ်ာက္ အပူေရာင္
ေမာဟေလွ်ာက္ တဏွာေကာင္
ေမြးလမ္းေၾကာင္းက အပူေကာင္
ေဒါသထမ္းေျပး တဏွာေရာင္
ပုံေျပာဆဲ ၂၀၁၀ မီး
ရြာထဲက ဖေယာင္းတုိင္မီး
ဘယ္လုိေစာင္းေစာင္း ေဆာင္းဟာ ေနထြက္ဆဲ
သမုိင္းဟာ စစ္မီးေတြကလြဲျပီး ဘယ္စာရြက္မွ ပုိမလာဘူး
အမာရြတ္မပါတဲ့ သူရဲေကာင္းၾကီး အာဏာရွင္ ၂၂
ေရမီး ၊ ေလမီး ၊ ေနမီး
ဇီ၀မီး ၊ ေအးမီး ၊ ပူမီး
အႏုျမဴမီး ၊ မီးတကာမီး
ဘယ္မီး ၀မ္းမီးမမွီႏုိင္
ႏုိင္ထက္စား သတၱ၀ါမ်ားစုေပါင္း
ဂရုဏာရွင္မ်ား ႏွစ္ပတ္လည္... ခုိးရာပါပစၥည္းမ်ား ေလာင္းလွဴပြဲ
ကလက္တက္တက္ ပါတီပြဲတက္
Punk သီခ်င္းသံနဲ ့ေခါင္းကြဲျပန္တဲ့ ရိႈးပြဲ
သၾကၤန္ခါဦး အေရးေပၚရႊင္ျမဴး
ဆိတ္ျငိမ္ရာ ေလာင္
ဆိတ္ကြယ္ရာ ေလာင္
ႏွစ္ဦးတည္းေလာင္ေသာ တည္းခုိခန္း
Sectionေၾကး ၇၀၀၀ေထာင္ အခြန္ေဆာင္
စာရိတၱမဲ့မိဘမ်ားလင္းတဲ့ ေနာက္မီး၊ေရွ ့မီး HIV သားသမီး
တဦးတည္းေလာင္ေသာ စိတၱဇ
ငရဲဘုံမွာ ပုိကာပြဲ
ဘုရားဒကာၾကီးဆြဲတဲ့ ၈ခ်ပ္တြဲၾကီး ဂ်ိဳကာဖဲ
စိတ္သြား ရုပ္ေလာင္
ရုပ္သြား စိတ္ေလာင္
မင္းကုိငါခ်စ္တယ္
ႏွလုံးသဲက ခ်စ္ဘုရားပြဲ မီးေလာင္
အူ၀မ္းထဲမွာ ၀ီစကီ မီးေလာင္
ေရႊျပည္စုိး မီးေလာင္ ၊ Red Ruby မီးေလာင္
ရတနာပုံေစ်း မီးေလာင္ ၊ ေၾကာင္အိမ္ထဲ မီးေလာင္
ဒုတိယကမၻာစစ္ ေဘာက္က်
ဟီရုိရွီးမား မီးေသြးေခါင္းေလွ်ာ္ရည္
ေဘးထုိင္ဘုိင္က် Man U ကြ
ဘုရား၊တရား၊သံဃာ ႏွစ္လုံးျခင္းဆြဲသြားေသာ အိမ္သူမ်ား
ခ်စ္တီးပြဲစား သမီးကေလး ဆြဲသြား
South East Asia ဆူနာမီ
သဘာ၀နဂါးၾကီးလက္ထဲက ဧရာ၀တီမင္းသမီးေလး နာဂစ္ႏွင့္
NGO မင္းသားေလး ရုိမန္တစ္
မယုံၾကနဲ ့
ေဂၚေဂၚဂီြ အလင္းေပးေနသည္
ေသြးထုိးေနသည္
ေဂၚေဂၚဂြီ အမွန္တရားေျပာေနသည္
ရွက္တတ္ရင္ လဲေသဖုိ ့ေကာင္းတယ္
ဟ ဟ
ဟ ဟ
အလုပ္မရွိပဲ အိမ္ေထာင္ျပဳႏုိင္ေရး တုိ ့အေရး
ဆင္းရဲသားေတာ္လွန္မႈမပါပဲ တရားမွ်တေသာ လူ ့အဖြဲ ့အစည္းတည္ေထာင္ေရး တုိ ့အေရး
လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အသုံးမျပဳေသာ ျပည္တြင္းျဖစ္ လူအသုံးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ား ထုတ္လုပ္ေရး တုိ ့အေရး
သီလ ၊ သမာဓိ ၊ ပညာ မပါပဲ ပုထုဇဥ္နိဗၺာန္ ေရာက္ေရး တုိ ့အေရး
အစိမ္းေရာင္ကမၻာၾကီးအား အျဖဴေရာင္အေႏြးထည္ျခံဳေရး တုိ ့အေရး
ေလွ်ာက်ျခင္း ၊ ျမင့္တက္ျခင္းမပါပဲ ေလာကဓံ ထမင္းမွန္မွန္စားေရး တုိ ့အေရး
၂၀၁၂ ေနကုိးစင္းထြက္ ၊ ၂၀၁၃ လကုိးစင္းထြက္ ၊ ၂၀၁၄ စၾကာ၀ဌာတုိက္တစ္ေသာင္း တုိးတက္ေရး တုိ ့အေရး
နဂါးေငြ ့တန္း ၊ ဥကၠာခဲ ၊ၾကယ္ ၊ ေန ၊ လ ၊ ကမၻာ ရုပ္အဖြဲ ့အစည္းမပါေသာ နာမ္လူသားကမၻာၾကီး တည္ေထာင္ေရး တုိ ့အေရး
အစရွိသည္ျဖင့္ ၊ ခ်စ္သူ အနိစၥ
etc ၊ ရန္သူ ဒုကၡ
အစရွိသည္ျဖင့္ ၊ သတၱ၀ါ အနတၱ
ျဒပ္ ၊ ရုပ္ ၊ သုသာန္ ၊ ေၾကးစည္ ၊ မ်က္ရည္
မာေက်ာ ေပ်ာ့ေပ်ာင္း
စီးေမ်ာ ျဖည့္စြက္
ေရြ ့လ်ား တြန္းတုိက္
ပူေအး ေလာင္ခဲ
ေဟာဒီက ေကာက္ညွင္းေပါင္း ပူပူေလး ရမယ္
ဘူတာရုံေတးသြား
ေရသန္ ့ဘူးေလး ပစ္ခ်ေပးပါ ခင္ဗ်ာ
ေလမရွိဘီးၾကီးနဲ ့ လယ္ကြင္းထဲက ေထာ္လာဂ်ီ
ေတေဇာ မွ ပထ၀ီ
ေတေဇာ မွ ၀ါေယာ
ေတေဇာ မွ အာေပါ
ေတေဇာ မွ ေတဇာ
ရထားလား ရထားလား
ရရင္ အေၾကာင္းျပန္
ဒါပဲ



အေနာ္မာ
၃.၁.၂၀၁၀ ( ၃နာရီ ၁၅ မိနစ္ )







အာေပါ




ခု ေရတြင္းတူး ၊ ခု ေရၾကည္ေသာက္ဖို႔
ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ ၊ ရွာေနတဲ့ေကာင္ ။
ဘာမွလည္း ေရေရရာရာ မရွိ ။
ေရမရွိတဲ့ ေခ်ာင္းမွာ ၊ ဘာေဖာ္ျပီး
ေသမယ္ဆိုလား ။ ေရမႈတ္တစ္ဖက္ ။
မီးတုတ္တစ္ဖက္နဲ႔ ၊ ေအာ္ေနလိုက္တာမ်ား ။
" ေရလိုတယ္ .... ေရလိုတယ္ ... "
ျပီးေတာ့ ၊ ပု၀ါမကူ ေရမရွဴေၾကး ဆိုျပီး
ေရပက္မ၀င္ ၊ ေျပာေနေသးတယ္ ။
မင္းလိုသာဆို ၊ ေရပံုးႏွစ္လံုးရွိရင္
ထမင္း မငတ္ဘူး ။ ငါ့လိုသာဆို
ေရေသာက္ ၊ ဗိုက္ေမွာက္ ၊ ကဗ်ာေရးေနလည္း
ျဖစ္တယ္ ။ ေဟာ ... ။ နားေထာင္ .... ။
" အဂၤါျဂိဳဟ္ေပၚမွာ ေရေတြ ႔ ျပီ ... "
ဘာမ်ားလဲလို႔ ၊ အဂၤါျဂိဟ္ေပၚက ေရမွာလည္း
ဟိုက္ဒရိုဂ်င္ႏွစ္လံုး ၊ ေအာက္ဆီဂ်င္တစ္လံုး ။
အပိုပါတာ မွတ္လို႔ ။ လူေတြကိုက မဟုတ္တာ ။
သူ ႔ဟာသူ ေနတဲ့ ေရကို တံဆိပ္ကပ္လို ကပ္ ။
ေရေစး တဲ့ ၊ ေရေနာက္ တဲ့ ။
ေရေသ တဲ့ ၊ ေရရွင္ တဲ့ ။
ဒါနဲ႔ ေရမွာ အေရာင္ ရွိလား ။
ေနမေကာင္းရင္ ေရစိမ္းေတြ မေသာက္နဲ႔ေလ ။
( ေရက်က္ေအး ေသာက္တဲ့လူေတြ ေနေကာင္းၾကတယ္ ။ )
" ကန္ေတာ္ၾကီးက ေရထဲ .. ငါ ခုန္ဆင္းလိုက္တာနဲ႔
ၾကယ္ေတြ ထကၾကတာ ... ဘာသေဘာလဲ .. "
အမိမဲ့သား ေပမယ့္ ၊ ေရနည္းငါး မဟုတ္တဲ့
ငါလိုေကာင္ ။ ေရလည္း မခပ္ဘူး ။
ထင္းလည္း မေခြဘူး ။ ေရေရရာရာ မရွိ
တဲ့ ၊ ဘ၀မွာ ၊ မေရမရာနဲ႔ ။
ေျပာခ်င္တာက ၊ ေရတြင္းပ်က္ထဲ ခုန္ခ်
သြားတဲ့ ၊ ေရေသာက္ျမစ္အေၾကာင္း ။
အသက္ရွင္ဖို ႔ ၊ ေရ မလိုဘူး ။
အသက္ရွင္ဖို ႔ ၊ အသက္ပဲ လိုတယ္ ။
" ေရအသက္ တစ္မနက္ "
သြားစမ္း ... ။ ေထြလီကာလီေတြ ။
ေရေတြ စီး/ေစး တယ္ ။
ေရေတြ က်ဥ္း/က်င္း တယ္ ။
ေရေတြ ျပာ/ပ်ာ တယ္ ။
ေရနက္ထဲ မသြားနဲ႔ ။
မင္းတစ္ကိုယ္လံုး ၊ မည္း (မဲ) ကုန္မယ္ ။
" မဲ ကုန္ျပီ ၊ မဲ ကုန္ျပီ "
ေကာင္းတာေပါ့ ။
နားလွည့္ ပါးရိုက္မယ့္ေကာင္ကို
ေထာက္ ၊ ေထာက္ျပီး ၊ ခံေနစရာ မလိုေတာ့ဘူး ။


ဆူးခက္မင္း




၀ါေယာ




ကၽြန္ေတာ္ အလုိရွိေနတဲ့သူက
အမွတ္တမဲ့ၾကည့္ရင္
ေကာလဟာလနဲ ့တူတယ္
ထုိင္ေနရင္ ပြေယာင္းၿငီးစီေနၿပီး
ထသြားတဲ့အခါ အရပ္ထဲ ဟုိစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္
အႀကိဳအၾကားအနွံ ့
အ႐ူးဗံုေျမွာက္သလုိ ျမဴးခုန္ေပါက္တဲ့ပံုစံ
ငုိမလိုမ်က္ႏွာေပးနဲ ့
စေနေထာင့္က ေျပးထြက္လာတဲ့ပံုစံ
သဇင္ေတြကုိ ႏွင္းနဲ ့ပက္ဖုိ ့
ေျမာက္ဘက္အရပ္ကေန ျပန္လာတဲ့ပံုစံ
မူပုိင္ခြင့္တင္ထားတဲ့ ဟန္ေတြပဲေပါ့
အလကၤာဆင္ၿပီး ေျပာရရင္
ၾကင္သာၾကင္ၿပီး မျမင္ရတဲ့ ဘ၀
႐ွင့္သတင္းေတြ ကၽြန္မၾကားပါတယ္
ေလ
တုိင္ထိပ္မွာ အလံနဲ ့့တြဲၿပီးကတယ္တဲ့
သူမ်ားမဂၤလာယူခ်ိန္မွာ
ပူေဖာင္းထဲ၀င္ ေဇာက္ထုိးဆြဲျပတယ္တဲ့
ျဖတ္သြားတဲ့ကားေနာက္မွာ
ဖုန္မႈန္ ့ေတြနဲ ့တ႐ုန္း႐ုန္း
ကေလးဆန္ခ်င္ဆန္ေနျပန္ေရာ
ဆံပင္ေတြကို ဆြဲ ဖြ
စကက္ေတြကို ဆဲြ မ တတ္သူက
ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ေဟာင္းကုိ
လမ္းတစ္ဖက္ လုိက္ပုိ ့တယ္တဲ့
သစ္႐ြက္ေတြကို ငုိခ်င္လ်က္လက္တုိ ့ၿပီး
သံေ၀ဂေတြ ဘာေတြ ျပလုိ ့
အေရာင္မ႐ွိ
အဆင္းမ႐ွိ
မ႐ွိိတဲ့ထဲကေနမွ
အနီေရာင္ေလးက
ဖ်က္လုိ ဖ်က္ဆီး စိတ္ဓာတ္
အစိမ္းေရာင္ေလးက
မဆံုတာၾကာသူေတြ စကားနာထုိးဖို ့နဲ ့
မက်န္းမာသူေတြကုိ တားဆီးဖုိ ့အတြက္
ဤသုိ ့ျဖင့္ ကၽြဲ ျဖစ္ရေလသည္ေပါ့ကြာ
ငါ့ကုိယ္ထဲမွာ ငွက္ေတြ ကူးခတ္ၾက
ရနံ ့ေတြက ငါ့ကုိ ခုိစီးၿပီး
အသံေတြက ငါ့ကုိ တြန္းထုိးၾက
မုန္တုိင္းက်သလုိ ေျပးသြားရင္
ငါ့ ကုိ အျပစ္ျမင္ၾက
မီးေလာင္တဲ့အနား ေရာက္သြားရင္
ငါကပဲ အခၽြန္နဲ ့ မ သလုိနဲ ့
တကယ္ေတာ့
ဒါဟာ သင့္ရဲ ့
မုန္လာဥ အကြက္ေတြပဲေပါ့
ဖန္လံုအိမ္က ဆြဲလုိ ့
အပ်ဳိရည္ၿပဲခဲ့တာက လြဲရင္
ကဗ်ာဆရာလုိ ကဗ်ာလုိ
အေရးတယူလည္း
သိပ္မရွိၾကပါဘူးေလ။ ။



သုေဏာ္စုိင္း
--







ေျခတစ္လွမ္း လွမ္း လိုက္ ..

သိပ္လွတယ္ .. သိပ္လွတယ္ ..

မ်က္၀န္းေထာင့္မွာ ဆိုးထားတဲ့ ခရမ္းေရာင္က

ငါ့ တစ္ကိုယ္လံုးကို သိမ္းပိုက္သြား ...

ေမွာင္ခို၀ယ္စရာ မလိုဘူး ..

ဒီပြဲက မင္းတစ္ေယာက္တည္း အတြက္ပဲ ..

ေလွ်ာ့ ေလွ်ာ့ ေလွ်ာ့ ..

စိတ္ေတြ ေလွ်ာ့ ..

မိုးလင္းတဲ့ထိ ခရမ္းေရာင္ တိမ္တိုက္ေတြ ခူးစားျပီး ..

လမ္းေဘးေရာက္သြားတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြကို ဆြဲတင္ ..

မ်က္စိေနာက္ေအာင္ မလုပ္နဲ႔ ..

ေနပါေတာ့ .. ေနပါေတာ့ ..

မင္းတစ္ေယာက္တည္း ေနပါေတာ့ ..

စူဠသုဘဒၵါလို မခ်စ္နဲ႔ ..

ခါခ်ဥ္ကိုက္တဲ့ ဒဏ္ မခံႏိုင္ဘူးေလ ...

မင္း စိတ္တိုင္းမက်တာ ငါ ဘာလုပ္မိလို႔လဲ ..

ေလထဲ တိုက္အိမ္ေဆာက္တတ္တဲ့ အက်င့္က

မွား ေန လား ... မွား ေန လား ...

၀တ္စားပံုက ဟဲဗီးေဂၚတယ္ ..

ျမန္မာ့ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ကိုက္တာေတြ မလို္က္တာေတြ မသိ ..

ဟဲဗီးေဂၚတယ္ ..

ဆန္မရွိေတာ့ ေစာက္စားၾကီးတယ္ ..

၀ မရွိေတာ့ ၀ိ လုပ္တယ္ ..

အေမေမြးတုန္းက အတိုင္း ျပန္ျဖစ္ခ်င္တယ္ ..

အႏွီးျဖဴျဖဴ .. ပုခက္ထဲ မ်က္လံုးေလးမွိတ္ျပီး ..

ဟဲဗီးေဂၚတယ္ ..

နင့္ေမၾကီးေဒၚပဲ ေဘာစိတစ္ေယာက္ရွာျပီး ဒိုးေတာ့ ..

မိန္းမေတြမ်ား .. ေကာင္းကို မေကာင္းဘူး ...

အဲ့ဒါ ေယာကၤ်ားေတြ ေျပာေနက် စကား ..

ေယာကၤ်ားေတြမ်ား .. ေကာင္းကို မေကာင္းဘူး ..

အဲ့ဒါ မိန္းမေတြ ေျပာေနက် စကား ..

အိပ္ရာႏိုးရင္ နဖူးကို နမ္းမယ့္လူ မရွိဘူး ..

ေလတယ္ .. ေလတယ္ .. ဟဲဗီးေလတယ္ ..

ထားပါေတာ့ .. ငါပဲ မွားတာပါ ..

သြားပါကြာ ..

အဲသည္မ်က္၀န္းေထာင့္မွာ ဆိုးထားတဲ့ ခရမ္းေရာင္ေတြနဲ ့

ေျခတစ္လွမ္း လွမ္းလုိက္တုိင္း

အၾကည့္ေတြ ေျခထုိးခံမိတာ မွားတာပ ..

ငါမွားလား မင္းမွန္လား ..

နင့္လို မ်က္ႏွာမြဲရဲ ႔ ေနာက္ကိုမ်ား ..

ငါ မလိုက္ႏိုင္ဘူးဆိုျပီး ..

လက္ညွိဳးေတြထိုး .. စြပ္စြဲသလိုမ်ိဳး ..

ငါမွားလား မင္းမွန္လား ..

ငါ မွန္ျပီး မင္းမွားတာလား ..

ခရမ္းေရာင္ေတြ ျခယ္ထားတဲ့ နင့္မ်က္လံုးက ..

ငါ့ ရင္ေတြ တစ္စစီ ကြဲေစတယ္ ..

သူငယ္ခ်င္းကုိ ရည္းစားမလုပ္ဖုိ ့ဘယ္သူေတြစေျပာခဲ့သလဲ

ဘယ္ေကာင္မွစမေျပာဘူး

နင္လမ္းမွာခ်နင္းဖုိ ့ငါ့ဘ၀ကုိပံုေအာခဲ့တယ္

ဘယ္ေကာင္မွမသိဘူး

အလုိရွိတုိင္းအခင္ဆံုးလုိ ့နင္ ငါ့ကုိပံုေျပာခဲ့တယ္

အဲသည့္ပံုေတြကုိပဲ ငါ့စိတ္ၾကိဳက္ျပင္ၿပီး

ရင္ေမာရတယ္

ေသေသသပ္သပ္က်ဴးလြန္လုိက္တဲ့ ကိစၥတစ္ခုလုိ

ဘယ္သူမွမသိလုိက္ရဘူး

နင့္ ႏႈတ္ခမ္းကို ေသေသသပ္သပ္ ရုတ္သိမ္းလိုက္ ..

ဓားသြားတစ္လက္လား .. ႏွင္းဆီ တစ္ပြင့္လား ..

တိမ္ေတြ ပြင့္ပံု သိပ္လွေနတယ္ ..

ဒါမွမဟုတ္ နင့္ ႏႈတ္ခမ္းေတြ သိပ္လွေနတယ္ ..

ရိုးေျမက် ရူးခဲ့တဲ့ ေန႔ေတြက .. တျဖည္းျဖည္း တိုက္စား ..

နင့္ႏႈတ္ခမ္းေတြ တိမ္ေတြလို သိပ္လွေနတယ္ ..

တိမ္ေတြက အေျပာင္းအလဲျမန္တယ္

နင့္ႏႈတ္ခမ္းက အျမဲလွတယ္

ၾကည့္

ေအာက္နႈတ္ခမ္းကုိ ဖိမကုိက္လုိက္ပါနဲ ့ကြယ္

ေဆာင္းရာသီေတြ လူညြန္႔တံုးျပန္ျပီ ..

ေလေတြတိုက္တိုင္း အလြမ္းေတြက တျဖည္းျဖည္း တိုးလာတယ္ ..

ခိုကိုးရာမဲ့ ေဆာင္းဦးေန႔ေတြ ..

ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လို နားခိုရမယ္ ..

မသိေတာ့ဘူး .. မသိေတာ့ဘူး ..

ငါ ကိုယ္တိုင္လည္း ငါ့ကိုယ္ငါ မသိေတာ့ဘူး ..

ေ၀း .. ေ၀း ...... ေ၀း .....

အိပ္မက္ေတြက လူရာ၀င္ဖို႔ ခက္တယ္ ...

ေတေလငွက္ငယ္ အေတာင္ေညာင္းတဲ့အခါ လုိ ့

ဆုိမိၿပန္ၿပီကြယ္

သြား

ထြက္သြား

လန္ ့လုိက္တာ ဘုရားဘုရားလုိ ့ေတာင္ မ တ နဲ ့

ထြက္သြား

နင့္မ်က္လံုးမွာ ထင္က်န္ေနတဲ့ ရမၼက္ခိုးေတြကို သုတ္ျပီး

သြား .... နင္ ထြက္ သြား ..

တစ္ေယာက္တစ္လက္ ပ်ိဳးခဲ့ရတဲ့ စိုက္ကြင္းေတြမွာ

နင့္ ရင္ခုန္သံအတုေတြ ငါ မျမင္ခ်င္ဘူး ..

ခုမွ ဘုရား မ တ နဲ႔ .. သြား .. ထြက္ သြား ..

ရင္ခုန္သံကုိ ဂစ္တာထဲထည့္ၿပီးရုိက္ခ်ဳိးပစ္လုိက္မယ္

နံရုိးမရွိရင္ စတီးရုိးထည့္ၿပီးေနမယ္

နင့္ သတိရမဲ့အစား

အရက္ခြက္ထဲက ေရခဲတုံးေတြကုိ သနားလုိက္မယ္ ..

ေလာင္ဂ်ီက်ဳ မ်ဥ္းကို ထက္၀က္ပိုင္းျပီး ..

နင္နဲ႔ငါက တစ္ေယာက္ တစ္၀က္ပိုင္းျပီး ..

ကမာၻကို ပိုင္စိုးသူေတြ ..

ေျခတစ္လွမ္း မေက်ာ္နဲ႔ ...

ငါ့အတြက္ ကလဲ့စား ဆိုတာက .. ထသြားထလာ ယဥ္ေက်းမႈ ..

ထိလုိက္တာနဲ ့မီးပြင့္သြားမယ္

ဆုိ

ေပ

မယ့္

မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထုိးရင္

မ်က္ရည္ ကာတာႀကီးက်ဳိးက်

ငါ့ရင္ဘတ္ကို ကတုတ္က်င္းလုပ္ျပီး ၀ပ္ပါ ..

နင့္မ်က္ေစာင္းေတြက ျပန္ကန္ထြက္လာမယ့္ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးေတြ

စူး မွာ စိုး တယ္ ..

သနပ္ခါးပန္းရနံ ့ေတြမ်ား မရမိဘူးလား

အဲဒါ ငါ့ အလြမ္းေတြေလ

ပိေတာက္ေျခာက္ေရာင္ေတြမ်ား မျမင္မိဘူးလား

အဲဒါ ငါ့ အလြမ္းေတြေလ

တစ္ေနရာရာမွာ ကုိင္သူမဲ့ ဖုန္းျမည္သံေတြမ်ား မၾကားမိဘူးလား

အဲဒါ ငါ့ အလြမ္းေတြေလ

ၿပီးေတာ့

တစ္ခါတစ္ခါမ်ား ငါ့နာမည္ကုိ ျပန္မရြတ္မိဘူးလား

အဲဒါ ငါ့ အလြမ္းေတြေလ

ငါ့ကို မုန္းတိုင္း ငါ့နာမည္ကို တစ္ခါ ေရရြတ္ပါ ..

ငါ့ ေခါင္းထက္မွာ အခက္အလက္ေတြ ေ၀ေနတယ္ ..

တစ္ ႏွစ္ သံုး ေလး .. ခုန္ ခ် လိုက္ ..

ငါ့ရင္ေခ်ာက္ကမ္းပါး ထက္ကေန ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ခုန္ခ်လိုက္ ..

ရိုးေျမက် ရူးခဲ့တဲ့ ေန႔ေတြက တိမ္လို သိပ္လွေနတယ္ ..

ရာသီဥတုက ကုိယ့္ဘက္ပါတယ္

ဒါနဲ ့ ငါေသာက္တယ္

ဘယ္အရက္က ဘယ္ေလာက္ ပါစင့္နင့္ ရွိလဲ

ငါေသာက္တယ္

အရက္ခြက္ထဲက ေရခဲတံုးေတြလို ..

နင္က ေစာက္ေရးမပါတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ ျဖစ္တယ္ ..

ဘုရားသခင္က ေစာက္ေရးမပါတဲ့ နတ္သမီးတစ္ပါး ျဖစ္တယ္ ..

ငါ့ရင္ဘတ္ကို ဆြဲဖြင့္ၾကည့္စမ္း ..

ေစာက္ေရးမပါတဲ့ ဖုန္မႈန္႔ဖုန္ရိုင္းေတြ ျမင္ရလိမ့္မယ္ ..

ထားလိုက္ပါတယ္ .. ေမ့ထားလိုက္ပါတယ္ ဆိုတာေတြနဲ႔

စီးခ်င္းထိုးေနရတဲ့ ရင္ဘတ္ေတြလည္း ပိုးစိုးပက္စက္ နာလွျပီ ..

ဒီေဆာင္းရာသီမွာ .. ဘယ္နကၡတ္ဆိုးေတြ ဘယ္လို၀င္မယ္ ..

ဘယ္ေရာဂါဆိုးနဲ႔ ဘယ္လို ေသမယ္ ..

မ်က္ရည္ကာတာၾကီး က်ိဳးက် ..

ေစာက္ေရးမပါတဲ့ နင့္မ်က္ရည္ေတြကို ငါရြံတယ္

လက္ထဲက ဖန္ခြက္ ကုိ ၾကမ္းျပင္နဲ ့ကုိင္ရုိက္ထည့္လုိက္ေတာ့

နင္မရွိလည္း ျဖစ္တယ္ဆုိတာေတြ ဖြားခနဲ ဖြာထြက္လာတယ္







- သုေဏာ္စိုင္း ၊ ဆူးခက္မင္း -

ကဲ ... အေရးမပါတဲ့ ကိစၥေတြ ေရးေနတုန္းပါလာရျပီ ။

တစ္ေန႔လုပ္မွ တစ္ရက္စားရတာေတြ ။ အပြင့္ အခက္ ေရာင္းစားတာေတြ ။

အပြင့္ေစ်းနဲ႔ အခက္ေစ်းမတူတာေတြ ။

အပြင့္ဆို ဘယ္ေစ်း ။ အငံုးေလးဆို ဘယ္ေစ်းေပါ့ ဆိုတာလို။

ဒီအပြင့္ေလာက္နဲ႔ဆို တစ္သက္လံုးထိုင္စားလို႔ ရျပီဆိုတာေတြ ။

အပြင့္ပါရင္ လူရာ၀င္တာေတြ လူရွိန္တာေတြ ။

အလိမၼာအိမ္ပါေလးေတြ အလိမ္ခံရလို႔ အိမ္ပါသြားတာေတြ ။

အိမ္ထမင္းအိမ္ဟင္းလြမ္းတယ္ဆိုတာေတြ ။

ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စားျပီး ကိုယ့္ေပါင္ေတာ့ ကိုယ္လွန္မေထာင္းခ်င္ေတာ့ပါဖူးဆိုတာေတြ ။

နံရံေတြကြ ေခါင္းနဲ႔ မတိုက္နဲ႔ဆိုတာေတြ ။ တစ္ေကာင္တည္း ဒါေပမယ့္ က်ားဆိုတာေတြ ။

၂၀၀၀ ျပီးရင္ ။ ( မွန္ပါျပီ )

၂၀၀၁ ျပီးရင္ ။ ( မွန္ပါျပီ )

.

.

.

.

အခု ၂၀၁၀ ဆိုတာျပီးရင္ေရာ ။

မွန္ျပီလား ။ မွားဦးမွာလား ။ မွာဦးမလား ။ ၾကာဦးမလား ။ ရပါ့ဦးမလား ။

မနက္ျဖန္ဆိုတာ ေရာက္လာဦးမွာပဲဆိုတာ နဲ႔ ဒီေန႔မွာလည္းဘာမွ အရည္မရ မဖတ္မရ

အေရအတြက္ေတြမ်ားတယ္ ။ ေသာက္ေရးမပါတာေတြမ်ားတယ္

တစ္ႏွစ္တစ္တန္းမွန္မွန္ေအာင္လာတဲ့ေကာင္ဆုိေတာ့ စာမတတ္တာ မဆန္းပါဖူး အစ္ကိုရာ

ကၽြန္ေတာ္ လည္း စာလံုးေပါင္းမွားမွာေပါ့ ။ မလိုပါဖူး ဒါေတြမလိုဖူး ။

လက္ညိွဳးညႊန္ရာ မာဆက္ နဲ႔ ေကတီဗိြ ျဖစ္ပါေစဆိုတဲ့ က်ဳပ္တို႔ ရန္ကုန္မွာ ဒါေတြမလုိဖူး

အကန္႔ပိုင္ ဇယားႏိုင္ရင္ ခင္ဗ်ား ဘာဇာတ္ကခ်င္လဲ တီးေပးမယ့္ဆိုင္းေတြ ေပါမွေပါ ။

ခေရာင္းလမ္းလဲ ရမယ္ ။ ဖေယာင္းလမ္းလဲရမယ္ ။ ေလွ်ာက္လို႔ရတယ္ ေမွာက္လို႔ရတယ္။

ခမဲလိုတဲ့ကေလး ခမဲေပးေပါ့ ။ မဲလိုတဲ့ ကေလး မဲေပးလိုက္ေပါ့ ။

မုန္႔လိုတဲ့ကေလး မုန္႔ေပးလိုက္ေပါ့ ။ ငိုတတ္တဲ့ကေလးလည္းမုန္႔စားရတယ္ ။

ေျခာက္တတ္တဲ့ကေလးလဲ မုန္႔စားရတယ္ ။ ငိုစားမလား ရယ္စားမလား ။

က်ုပ္တို႔ကေတာ့ မေသထမင္း မေသဟင္းေလာက္ပဲစားရတာပါဗ်ာ ။

ေနတတ္ရင္ ေက်နပ္စရာပဲ အစ္ကုိရာ ။

က်ဳပ္တို႔ကလက္လုပ္လက္စား ။ ရွဴးတိုးတိုး ။ သူကေတာ့ လက္လႈပ္ လာဘ္စား ။

ပါးစပ္လႈပ္ရင္ အထပ္လိုက္ရတယ္ ။

စားေနက် ေၾကာင္ဖားက အရိုးမဆူးဖူး ။

*[ေၾကာင္ၾကာၾကာေရမငုပ္ဘူး ဘယ္သူေျပာလဲ

ေအာက္ဆီဂ်င္ဘူးေဆာင္ထားတဲ့ . . .

အဲဒီ ေၾကာင္ဖားေတြ တပံုႀကီး]

ေၾကာင္ေၾကာက္ရင္ ေၾကာင္စာေကၽြးရတယ္ ။

ေကၽြးတတ္တဲ့ေကာင္ေတြ ေၾကာင္စားမခံရဘူး။

မခံႏိုင္ရင္ေဖါက္ခြဲရတယ္ ။ အရက္ေသာက္ျပီးေဖါက္ခြဲမလား ။

ကန္ေတာ္ၾကီးေစာင္းမွာေဖာက္ခြဲမလား ။ ( ေသာက္ရင္းစားရင္းေျပာပါတယ္ )

ခဏ ခဏ ေဖါက္ေတာ့လဲ ေပါက္တာပဲရွိမယ္ ။

ေၾကာက္တာလည္းရွိမယ္ ။ ေရာက္တာလဲရွိ မေရာက္တာလဲရွိတယ္ ။

ေက်းဇူးျပဳ၍ ဒါဖတ္ျပီး ဘယ္မွ မေရာက္ပါေစနဲ႔




ေမာင္မိုးခ်ိဳ

*သူရႆ၀ါ ၏ နာတာ႐ွည္ၾကသူမ်ား မွ

ရန္ကုန္

ဆက္မေျပာနဲ႔ေတာ့

ဒီတရားဆက္မနာၾကားခ်င္ေတာ့ဘူး


ခင္ဗ်ားကိုမုန္းတယ္ ရန္ကုန္


ေတာ္ျပီ ဆက္မေျပာပါနဲ႔ေတာ့


ဆက္ျပီးမေျပာခ်င္ပါနဲ႔ေတာ့


လူပီသဖို႔ နဲ႔လူလိုသိတတ္မႈကခင္ဗ်ားဆီမွာဘာေၾကာင့္ေပ်ာက္ဆံုးသြားတာလဲ


အစကေတာ့ရိုးသားလြန္းတယ္ ဆိုတဲ့ခင္ဗ်ား


အခုေတာ့ ေလထုညစ္ညမ္းမႈထဲမွာ တ၀ဲလည္လည္


ေနာက္မီးလင္းသြားတဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ေယာက်ၤားကေတာ့


ေနရာသစ္မွာျပံဳးလို႔ေပ်ာ္လို႔


ခင္ဗ်ားကိုၾကည့္ရတာ မုဆိုးမ တစ္ေယာက္ထက္ေတာင္


ဆိုးရြားလြန္းေနတယ္


ေစာက္ေရးမပါတာကို ေစာက္ေရးမပါသလိုပဲ ေနပါ


ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ၾကီး ခင္ဗ်ားဆီကထြက္ေနတဲ့ အသံဗလံေတြက


အီရတ္စစ္ပြဲထက္ ညံလြန္းတယ္


ခင္ဗ်ား၀တ္ထားတဲ့ အက်ၤ ီကလည္း ဖာရာေထးရာအထပ္ထပ္နဲ႔


ပိတ္စေတြ စပ္ျပီးခ်ဳပ္ထားတဲ့ ေစာင္တစ္ထည္လိုပါပဲလား


မာဆတ္ယဥ္ေက်းမႈ အင္တာနက္ယဥ္ေက်းမႈ


ဘီယာဆိုင္ယဥ္ေက်းမႈ စင္တင္ေတးဂီတယဥ္ေက်းမႈ


ကြန္ဒံုးယဥ္ေက်းမႈ ၾကံဳရာက်ပန္းေတြေပါတဲ့ခင္ဗ်ားရင္ခြင္မွာ


ေမွာင္ခိုယဥ္ေက်းမႈတိုးတက္ထြန္းကားတယ္


မ်က္ခံုးေပၚစၾကၤန္ေလွ်ာက္ ေငြျဖဴေငြမဲမကြဲျပားေသာ


ကတံုးေပၚထိပ္ကြက္တဲ့ လူ႔ယဥ္ေက်းအေယာင္ေဆာင္ေတြေပါမ်ားတယ္


အိုးနင္းခြက္နင္းအထုအေထာင္းခံလူတန္းစားေတြေပါတယ္


ေစာက္ေရးမပါတဲ့ယဥ္ေက်းမႈက ေစာက္ေရးမပါသလိုထြန္းကား


ခင္ဗ်ားလည္းေစာက္ေရးမပါေတာ့ဘူးရန္ကုန္


ခင္ဗ်ားနာလား အဲလိုေျပာလို႔ သိပ္နာသြားသလား


ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ ေျပာသလို မိုးေပၚေထာင္ပစ္ရံုပဲရွိေသးတာပါ


လက္ညိဳးေလးတစ္ခ်က္မွ မေကြးမိေသးဘူး

တစ္ခါတစ္ေလ အစာအိမ္ေဟာင္းေလာင္းေပါက္ျဖစ္လို႔


ေဒြးေတာ္ကိုလြမ္းမိလိုက္တာမ်ား ဟိုလူ႔အျပစ္တင္ ဒီလူ႕အျပစ္တင္နဲ႔


မ်က္နွာၾကီးစူပုပ္ သ႑န္လုပ္သရုပ္ေဆာင္တဲ့ေနရာမွာ ခင္ဗ်ားသိပ္ေတာ္တယ္


ထြီ....လူလိမ္


ခင္ဗ်ားက လူလိမ္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ရသေလာက္ျပန္လိမ္တဲ့သူ


တစ္ခ်ိန္က ခင္ဗ်ားဘာေကာင္ၾကီးပဲျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့


ခင္ဗ်ားလည္းအခုခ်ိန္မွာ အေမေက်ာ္ေဒြးေတာ္မွမဟုတ္ဘူး


ကမၻာပတ္ျပီးလြမ္းတဲ့ အပ်က္မ ။





အမည္မဲ့

ေရငတ္တုန္း ေရတြင္းထဲ က်သလို ေရမကူးတတ္ေတာ့ ခက္သား

ဇီးသား မန္က်ည္းသား တခ်ိဳ ႔ ဆဲသလို (xxx)သား သားေမြးထားေတာ့

သမီးရတာေပါ့ ဒီေလာက္ကေတာ့ ရတာေပါ့ ေပါ့ေပါ့ေန ေပါ့ေပါ့စား

စားစားေသာက္ေသာက္ ေသာက္ေသာက္စားစား လူ႔မင္းသား

လူမင္းသား ဧရာ၀တီလူမင္း ဘာလူမင္း ညာလူမင္း မင္းလူ ငါ့လူ

သူတစ္လူ ငါတစ္မင္း ဟိုဒင္း သည္ဒင္း ရဲဒင္းကို အရိုးခၽြတ္ျပီး ဆန္ျပဳတ္

လုပ္ေသာက္ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္မွာ ဖတ္ဖူးတယ္ ငယ္ငယ္တုန္းက ငယ္ငယ္ေလး

ငယ္ေလး ကိုၾကီး ကို ကို ကို ၾကီး သြားလိုက္ ေသးသြားလိုက္ ၀မ္းသြားလိုက္

တူးသြားလိုက္ က်က္သြားလိုက္ လိုက္ေလ်ာရတာနဲ႔ လိုက္ေရာရတာနဲ႔

အၾကိဳက္ေျပာဖို႔ ဆိုဖို႔ သြားဖို႔ လာဖို႔ ဟိုဖို႔ ဒီဖို႔ ပိုက္ဆံလည္း ကုန္တာမ်ားျပီ

ခုေရတြင္းတူး ခုေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ ႏြားအိုၾကိဳက္ မင္းၾကိဳက္ စိုးၾကိဳက္

အိုး .. ႏိုက္စ္ ေကာင္းတယ္ေဘဘီ ခပ္ျမန္ျမန္ေလး ခပ္ျမန္ျမန္ေလး

ကားကထြက္ေတာ့မွာ ကားလိုက္ရင္ ထြက္ေတာ့မွာ ၀င္ေတာ့မွာ

၀င္လိုက္ထြက္လိုက္ ျဖစ္ေတာ့မွာ ပ်က္ေတာ့မွာ ျပတ္ေတာ့မွာ ကိစၥက

ဒီနားတင္ ျပတ္ေတာ့မွာ ျပန္ဆက္ဖို႔ ေကာ္လိုမယ္ ေကာ္လိုက္ဖို႔ လိုမယ္

လိုလိုမယ္မယ္ လိုလိုမည္မည္ လိုရမည္ရ လိုရင္ မည္ရ မလိုခ်င္ပါဘူး

မင္းရဲ ႔ တံု႔ျပန္မႈ တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ညည တစ္ေန႔နဲ႔ တစ္ည တစ္ေထာင့္နဲ႔

တစ္ည ႏွစ္ည သန္းေခါင္ထက္ နက္တဲ့ ည ဒါမွမဟုတ္လည္း ညဥ့္

တစ္ ႏွစ္ တစ္တစ္ႏွစ္ႏွစ္ ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ ဆဲစမ္းကြာ ဆဲလိုက္ စမ္းလိုက္

ဘယ္လိုမ်ိဳးေလးလဲ ေကာင္း မေကာင္း ျပန္ေျပာျပ ေသခ်ာမွတ္ထား

ဒီလက္ညွိဳးေကြးဖို႔ ဆယ္ႏွစ္ အခ်ိန္ယူရတယ္ အခ်ိန္ျပန္ေပးရတယ္

ေရာ့ ပတၱျမား ေရာ့ နဂါး မီးမႈတ္တတ္ရင္ နဂါးျဖစ္ျပီလား ဒါမွမဟုတ္

ေရတက္ေနတက္မွာ ေမြးဖို႔ လိုမလား ဒီေခတ္ၾကီးမွာ မီးရဖြားရ

ခက္ပါဘိသနဲ႔ ဘိသိက္သြန္းတုန္းက ဒီစကား ဘာလို႔ မၾကားလိုက္မိလဲ

နားပင္းေနတာလား ေျပာေနရင္ မသိသလိုနဲ႔ နင္ဘာေကာင္လဲ

နင္ဘာေကာင္းလဲ ေျပာျပရရင္ ဇာတ္လမ္းေတြက ရႈပ္ကုန္ေတာ့မယ္

ၾကာလာရင္ ခက္မယ္ ၾကာတိုင္းေကာင္းတာ တစ္ေနရာပဲရွိမယ္

ၾကာမ်ိဳးငါးပါး ၾကာညိဳနံ႔ေလးကို သင္းလို႔ ငါ ရင့္ရင့္သီးသီး မသံုးႏႈန္းခ်င္ပါဘူး

သင္းကိုက အရိပ္သံုးပါး နားမလည္တာ နားလည္တာ အပထား

အပမွီရင္ ဒီေရမန္းေလး ျဖန္းေပးပါ ၾကက္သီးေတာင္ထတယ္

ျဖန္းခနဲ ျဖန္းခနဲ ဆို လန္႔လိုက္တာရွင္ ျဖန္းလိုက္တာ ပက္လိုက္တာ

ေရေရေတြ ရႊဲကုန္ျပီ အရည္ေတြ ရႊဲကုန္ျပီ ေဟာေတာ့ ရျပီဆရာ

စေဟာပါေတာ့ ဒါက ထီးရိုးေလ ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္

အသက္ရွည္မယ္ အနာကင္းမယ္ ဟိုဟာျဖစ္မယ္ ဒီဟာျဖစ္မယ္

ရျပီ ဒီေလာက္ဆို ရပါျပီ စိတ္ကုန္တဲ့ထဲမွာ အဲ့ဒီ ဟိုကၾကား

ဒီကျမင္တာေတြကို ေလွ်ာက္ေျပာေနတဲ့ မုတ္ဆိတ္ဖြားဖြားေတြ ပါတယ္

ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ က်ဳပ္ေျပာေနတာ ဘယ္ေရာက္သြားျပီလဲ ။ ...... ။



ဆူးခက္မင္း

ေမေမက သား........မိုးလင္းျပီထထဆိုလုိ႕ ထလိုက္ရတယ္။
ကိုယ္လည္းလူးလည္းရုန္းထ.....
အင္....မိုးလင္းျပီသာ ဆိုတယ္....
ဘာမွလည္းမထူးျခားဘူး...
ေနမင္းနဲ႕ လမင္း ဂ်ဴတီခ်င္းခ်ိန္းသြားရုံတင္ပါလား...
ဟင္း...လာပါခ်စ္သူရယ္...
ဟို..နားေထာင့္မွာ...ကိုယ္တို႕
မလုံမျခဳံ...မေလာက္မင ကုပ္ကပ္သြားငိုင္ေနၾကတာေပါ့...။
ပတမဆိုတဲ့ဘ၀ေတြက...
ငါတို႕နဲ႕ဟိုးအေ၀းမွာ..ေ၀းလြန္ကြာေ၀း
ငါက...ေတေလအိပ္မက္နဲ႕ ေငးေနရတယ္။
ငါက်င္လည္ေနတဲ့ ....
တိုးတက္ေမွ်ာ္ရပ္၀န္းမွာ
လူလူသူသူက်င္လည္ဖို႕ဆိုတာ...
သက္ရွိဘုရားနွစ္ဆူရဲ႕
ႏွစ္ဦးေပါင္း...ဦးေဆြးဆံျမည့္ေၾကး....ေလးနဲ႕...
ေလာက္ငဖို႕ဆိုတာ....ငါ..က ေမွာ္ပညာမွမတတ္တာပဲကြယ္။
သင္ယူဖို႕ေတာ့ ငါ...၁၉ ရာစု စာၾကည့္တိုက္ကို ျပန္လွန္ဖတ္ေနပါရဲ႕...
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မွန္းရာေရာက္မယ္ဆုိ ေက်နပ္တတ္ေအာင္ သင္ၾကားခဲ့တာေပါ့..။
ငါတို႕အိမ္ေလးက လွတယ္...
၀န္းပစိုေျပ....ေနၾကာနဲ႕ေနလို တင့္လဲ့ရႊန္းေ၀...
ခ်စ္သူေရ...ငါတို႕ဟာ...ျမေဒါငး္ေတာင္ကိုလည္း
ျဖစ္ႏိုင္ရင္...တပ္ခ်င္ခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး....
ရင္မွာအတင္းလာစိုက္...ငါျပန္ျပီးမိုက္လိုက္ရမွာလား။
ငါက ....ေမတာၱတရားနဲ႕.....ျငိမ္းျမခ်င္ခဲ့သူပါ...ခ်စ္သူရယ္...
မိုးျပိဳေခတ္ကၾကမး္တယ္.....ေလေတြကလည္းရမ္းရဲ႕
လာလာ.....ခ်စ္ေသာပန္းငယ္....ငါတို႕....ေတးအသစ္ေတြကို
အခုခ်က္ခ်င္းပဲခ်ေရးဆိုပစ္ၾကရင္ေကာင္းမယ္ထင္တယ္....
ျပီး....မွ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ ...ဂဲနဲ႕ပစ္ၾကတာေပါ့ကြယ္။
ခက္တယ္ခက္တယ္.....ကိုယ္တုိ႕ကလည္း
ေဒါင္း.....ခႏၥာမွာ.....က်ီးေတာင္ေတြနဲ႕..
လွခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရဦးမွာေပါ့.....။
အေ၀းမွာက....ၾကယ္ေရာင္ေတြျဖိဳးဖ်ပ္ထလို႕..
အားက်ေငးေမာ....ေအာ္
သက္ျပင္းေတြေရာေနတယ္။
မနက္ခင္းဆုိေတာ့......ခ်စ္သူကလွတယ္......တဲ့..၊
ေန႕ခင္းေနျပင္းခ်ိန္မွာ...တခ်ိုဳ႕ ညေလးေတြ
ေပတစ္ရာလမး္မမွာ ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္္ေက်လို႕...
ရပါတယ္...ရပါတယ္....
ငါ..ထာ၀ရ..မ်က္ရည္စက္ေတြနဲ႕...
က်ီးေယာင္ေဆာင္ေပးေနပါ့မယ္....။
အားလုံးေပါငး္လို႕မွ တစ္မျဖစ္ႏုိင္တာပဲ
တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္နဲ႕....
မီးေတာက္ေဗ်ာက္ကို...
ငါ....တို႕...တုတ္နဲ႕မထုိးသင့္ဘူး။
လင္းတတ္သမွ်ဆိုတာ...
မေလာက္ငတဲ့......ငါတို႕ရဲ႕၊
သံထမင္းပုဂံေပါက္ေလးရဲ႕...ညေတြကိုေခၚတယ္.။
အင္း...
ခါးျပီဆိုမွေတာ့...သၾကားလည္းမစားခ်င္ေတာ့ဘူး...
ငါ.....ေလ.....တစ္ခါတစ္ခါ
ပါးစပ္တစ္ခုလုံးနဲ႕....ေလေဗ်ာက္ျပန္ေဖာက္ႏုိင္ရုံကလြဲျပီး
တစ္ျခား ငါ....ဘာမွ သင္ယူမလာႏုိင္ခဲ့ဘူး....
ညဆို...ၾကယ္ေတြကိုေငး...
ေမေမ...ေႏြညေတးေတြကို မုန္းတယ္။
အားလုံးလင္းျပႏုိင္ပါရဲ႕နဲ႕....ၾကိတ္မိွတ္ေမွာင္ေနရတဲ့....ည
ခ်စ္သူေရ.....ငါတုိ႕.....က
က်ိမ္စာကို အဖန္ဖန္က်ခဲ့ၾကတယ္လား။
ႏႈတ္ခမ္းတစ္လန္ပန္းတစ္လန္နဲ႕.....ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္
ကိုယ္လည္းရယ္ျပတတ္တာပါပဲကြယ္.....
ဒါေပမဲ့.........
ပ်င္းတယ္....
မိုးေပၚေျမာက္....ဂဲေျမွာက္ဖို႕ပ်င္းတယ္။
လင္းေယာင္လူေနာက္လုိက္္ဖို႕ ပ်င္းတယ္။
ခ်စ္သူကို ခ်စ္ျပဖို႕ကလြဲရင္...
ငါ....အားလုံးျပင္းခဲ့တယ္။
တစ္ခါမကလည္း...ခ်စ္လြန္းလို႕
ငါေလ...........................
ေဒါင္းဖန္၀ါကိုေငး....ဒူးေထာက္ငိုေၾကြး....
ခ်စ္သူေရ.....
အေရွ႕...ရိုးတစ္ေလွ်ာက္မွာ....မိုးျပိဳအိပ္မက္တို႕နွင့္ေ၀းပါေစကြယ္။
Demigod

လက္ေတာ္ေတြ........ရဲရင့္ျမင့္မားစြာ ကမ္းလင့္ထားပါ။
ဒီမွာၾကည့္စမ္း....
ပန္းေတြကို ခင္းခဲ့ၾက။ ေကာင္းကင္က သတင္းေတြကို
ေ၀မွ်ကူးလူး လႊင့္ခဲ့ၾက။ ေလွကားေတြကို တက္ခဲ့ၾက။
ေလွကားပ်က္ေတြ ျပင္ခဲ့ၾက။
ငါတို႕ဟာ... နတ္တမာန္ေတြထက္ ျမင့္ျမတ္ၾကတဲ့...
လူသားေသြးေတာ္ေတြကြ။
ျမင့္ျမတ္ရွင္းသန္႕ေသာ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႕ေလ....
ဧရာ၀တီကေန ႏုိင္းဆီ၊ က်န္စီကေန စူးအက္ဆီ။
သမုဒၵရာေတြေတာင္ လွလို႕ေပါ့။
ေရာ့....... ေသြးေတာ္တို႕...
ဒီဓားဟာ ဆူးျခဳံထြင္းဖို႕။
ဒီဒိုင္းဟာ ေမ်ာက္ျပန္မျဖစ္ဖို႕။
ဒီဖိနပ္ဟာ ခရီးဆက္ဖို႕။
ဒီေရစက္ဟာ စိတ္ကို ျငိမ္းဖို႕။
ငါကေတာ့ ေဟာဟို.... လင္းပြင့္ရာဆီ သြားရေတ့ာမယ္။
ပိရမစ္ေဆာက္တတ္႐ုံ၊ တံတားဆင္တတ္႐ုံ၊
မီးပုံဖုိတတ္႐ုံနဲ႕ မရဘူးကြဲ႕။
လင္းပြင့္တတ္ရမယ္။
မည္း၊ ညိဳ၊ ၀ါ၊ ျဖဴ..... ငါတို႕ ၀တ္႐ုံမတူေစဦး...
ညီျဖဴမွ်တ... လင္းပြင့္ရာဆီ တစ္ေန႕မွာ လွမ္းရမယ္။
အို... ေသြးငယ္သစ္တို႕..
လက္ေတာ္ေတြ ျမင့္ျမတ္ျဖဴေမႊးစြာပြင့္ပါ။
ေရာ့.... ေဟာဒီမွာ လင္းပြင့္မီးအိမ္....
ေမွာင္မုိက္သူကို လင္းေပးပါ။
လဲက်သူကို တြဲမပါ။
ႏုိင္လုိမင္းထက္ စိတ္တြင္းပ်က္သူကို ျပင္ဆင္ပါ။
လွေသာ ေလာကဆီ လမ္းျပေပးပါ။
လက္ေတာ္ေတြ ကိုယ္ပိုင္မလင္းပြင့္ႏုိင္မီ...
ဒီမီးအိမ္နဲ႕ လင္းျပေပးပါ။
တစ္ေန႕ လင္းပြင့္တဲ့အခါ... ထပ္ဆင့္ လက္ကမ္းေပးေပါ့။
အို..... လူသားေသြးေတာ္တို႕..
သင့္တို႕ “လက္ေတာ္”ဟာ လင္းပြင့္ႏိုင္တယ္။
သင္တို႕ “လက္ေတာ္”ဟာ တည္ေဆာက္ႏုိင္တယ္။
လင္းပြင့္ေသာလူ၊ လင္းပြင့္ေသာလက္မ်ား....
လင္းပြင့္ေသာ တရား....
“လင္းပြင့္လက္မ်ား”နဲ႕ ေလာကသစ္ကို ေဆာက္ၾကစို႕။
ဓားပစ္လွံခ်... ေဆာက္ၾကပါစို႕...ေသြးေတာ္တို႕....
ဘုန္းသန္႕ခန္႕
P124521JUN09

--
http://www.phonethantkhant.co.cc

ငိုလုိက္ပါ....ငါ့ အတြက္ေတာ့ဘာမွမခ်န္ရစ္နဲ႕
မ်က္ရည္ေတြကို ၀မ္းနည္းပက္လက္ရြံတယ္။
အရာရာကို ႐ုတ္သိမ္းလုိက္တယ္....
အ၀တ္ၾကိဳးတန္းေပၚက လွန္းျပီးအ၀တ္ျပန္႐ုတ္သလို....
ဘ၀ကို အဲလို ႐ုတ္လုိ႕ ရလား။
ေျခေထာက္တစ္ျခား....အိပ္မက္ တစ္ျခား....
ငါက ေကာသြားမွာလား။ မင္းကေကာ လုိက္မွာလား။
ေက်ာင္းသားဘ၀နဲ႕ စာေတြကို ဗရြတ္ရႊတ္တရြတ္ျပီးခဲ့ျပီပဲ....
လုံေလာက္ပါေတာ့ကြယ္။
က်မ္းေတြ ဖတ္ျပမွ....လူေတြ႐ုိေသၾကသတဲ့လား...ခါးတယ္။
ငါမ၀ါးဘူး.....
ငါမၾကိဳက္တဲ့ အစားအစာေတြကလည္း သိပ္မ်ားေနလုိ႕႕ လား....
ေလာကမွာရွားတယ္။
ေနာက္ဆုံးဆိုတဲ့ စာလုံးအတြက္....
ေရွးပညာေက်ာ္ေတြ ဘယ္လုိေပါင္းခဲ့သလဲ။
ငါကေတာ့...တိတ္တိတ္ေလးနဲ႕ တိုးတုိးေလး...
ခ်စ္သူလက္ေလးခဏကိုင္ျပီး....
ေနခ်င္ေသးရဲ႕ .....
ဘ၀ဟာ ဘာညာ...အုိၾကာပါတယ္ကြာ....
ၾကီးၾကီးမားမား....ေရွးရိုးဆန္ဆန္...ပဲ...
ငါတို႕ ေနၾကမွာလား။ ငါတို႕ ျပန္ၾကမွာလား။
မိုးစက္ေတြၾကားမွာ.....မိုးစက္ေတြၾကားမွာ.....
လူသားေပမယ့္...မိတၱဴလူသားဘ၀ကို
ငါ့တို႕႕ မရခ်င္မိတာ....အျပစ္သားျဖစ္ျပီ...ထင္ရဲ႕ ....ခ်စ္သူေရ...
ဘုန္းသန္႕ ခန္႕

လက္ခုံနဲ႕သုတ္မိတယ္...........
ေလကေအးလို႕လား၊ ေဆာင္းမွာမို႕ ေအးေအးစိမ့္ေျခာက္ေသြ႕ေနပုံမ်ား
မ်က္လုံးစုံဖြင့္ရင္း အေရွ႕ကို မျမင္၊ မျမင္သလို အနာဂတ္ဆီ မျမင္သလို
အရာရာကို တိတ္တိတ္ေလးေငးရင္း၊ လူေတြၾကားမွာ စကားေနဟန္ကြဲျပားျခင္းပိုက္ေထြး
စကားေနဟန္တူညီရင္းမွာ လူေတြကြဲျပားရင္း ပိုက္မွာေထြး
ေနာက္ဆုံးမွာ ကေလးငယ္ေလး မ်က္ရည္ကို လက္ခုံနဲ႕သုတ္ရင္း
စီးရီးေအာက္ေနတဲ့ လူနံပါတ္ေဟာင္းၾကီးေတြကို ေငးဖူးခ်ိန္
ေလက ေအးလို႕လားမသိ.......... ေနပူၾကီးမွာ
ဒီ ကၽြန္းႏုိင္ငံေလး အေႏြးထည္၀တ္ထားရျပီ.........
လက္တစ္ဖက္နဲ႕ထူလို႕လည္း မထ၊
လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ထူလို႕လည္း မထ၊
ဒါနဲ႕ပဲ ေခ်ာလဲေရာထုိင္......
ပင္လယ္မွာ ရြက္တိုင္လႊင့္ကတည္းက
ထားလိုက္ပါေတာ့ေလလို႕ လက္ခုံေလးကို ႏွစ္သိမ့္တယ္။
ကေလးငယ္ေလး ေနာက္ဆုံးမွာ...........
ထပ္ထပ္ကာကာ ျမွင့္တင္ဖို႕လိုေနဆဲ ပုံရိပ္ေတြကို
ေနာက္မွ၊ ေနာက္မွလို႕ ျငင္း........
မနက္ျဖန္ကို ျပတင္းေပါက္ေလးက ေမွ်ာ္
ျမိဳ႕ေလးငယ္ငယ္၊ လယ္ကြင္း႐ိုးျပတ္၊ ကြန္တိန္နာေတြ အထပ္ထပ္နဲ႕
ျပတင္းေပါက္ကို မနက္ျဖန္က ျပန္ေငး.......
၀ဠ္ေၾကြးလို႕ေခၚတယ္။
လက္ခုံေလးကို သုတ္ရင္း
မ်က္၀န္း၊ အနီတစ္၀က္၊ ေရတစ္၀က္၊
ျပီးေတာ့
အိပ္စက္ျခင္းကို ေဆးလိုေသာက္တဲ့ရက္၊
ျပကၡဒိန္မွာ ျခစ္ျခစ္ပစ္ျပီးသား မင္နီစက္.....
သူ႕ေက်ာင္းစာအုပ္ေလးကို အမွတ္တရ၊ ေနာက္.. သတိရ
သူ႕ခုံတန္းေလးဆီသူျပန္လာလိုက္တယ္။
အထီးတည္းတိတ္တိတ္ေသြတည္
သူ႕တစ္ေယာက္တည္း ညီခဲ့ရျပန္ေပါ့...........
လက္ခုံေလးေပၚမွာ
ေရစင္တစ္စက္ ဖ်ပ္ဆိုတိတ္တိတ္သာသာခုန္သြား
ေရစက္ေလးတုန္ေနလိုက္တာမ်ား ခ်မ္းေနလို႕လား။
”ေတာက္”
ေဟာ........ ကမာၻေျမဆီ ျပန္ေပါင္းစည္းသြား၊
အသက္နဲ႕ဥာဏ္ရည္မမွ်သူေတြကို
ဘယ္လိုေခၚရမလဲ..........
ျပီးေတာ့....
ဘယ္လို.........
ငါ့မွာ လက္ခုံေလးရွိတယ္။
မင္းမွာ လက္ခုံေလးရွိတယ္။
သူ႕မွာ လက္ခုံေလးရွိတယ္။
ငါတို႕ ဆင္တူမွ်ညီ........။
ကေလးငယ္ေလးေတြ မနက္ျဖန္မွာ...
ကၽြန္ေတာ္ လက္ခုံေလးေပၚ.......
ေခၽြးစက္ေတြပဲ ျဖဴျဖဴစင္စင္ စိုေစခ်င္လိုက္တာ.....
ေဆာင္းေလက ေအးတယ္.....
ဟိုး............ ငါ့ အေနာက္ေျမာက္က
အရပ္ေလး မနက္ျဖန္မွာ
ျဖဴစင္ပါေစကြယ္.......

ဘုန္းသန္႕ခန္႕

သန္႕ရွင္းေသာ တလင္းျပင္တစ္ေနရာ………
ေပရြက္၊ ဘာမွ မေရးထားတဲ့ ပါဠိမဲ့ ေပရြက္ေတြ ေ၀ေနေအာင္ဆင္
သစ္တစ္ပင္ေပၚမွာ
“ဘယ္လိုမ်ားလဲလို႕ေတာ့ ခဏခဏေတြးမိဖူးတာပါပဲေလ
လူေျပာသူေျပာမ်ားလိုက္ၾကတိုင္း ငါတို႕သမိုင္း႐ိုင္းရမလား၊
ေလွစီးတိုင္း ေလွနံမွာ ဓားမထစ္တတ္ပါဘူးကြယ္….
မ်က္၀န္းေတြက်ယ္ေျပာတဲ့ ေဒသဆီ ငါသြားခ်င္လွရဲ႕”
တအား…အာ အာရင္း… က်ီးတစ္ေကာင္နဲ႕ ၀တ္ရုံနက္….
ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပင္ဖို႕သိပ္ခက္တဲ့ လူတစ္လက္…
ေျမျပင္မွာ ခ်ိတ္သူခ်ိတ္၊ ေကာင္းကင္မွာ ေျခခင္းလက္ဆန္႕ သာလို႕သာ၊
ဒီလိုပဲ… ေပပင္ရိပ္မွာ တိတ္တိတ္ေလးရပ္ေန…………..
ဆက္ေရးဖို႕ေတြေ၀ေနတယ္ ၊
မိုးေတြရြာသြားေၾကာင္း၊ ေနေတြပူသြားေၾကာင္း၊ ေဆာင္းေလေအးသြားေၾကာင္း
သြားေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ပဲ ေသာေၾကာင့္ေတြျဖစ္…
ရင္မွာ တစ္ဆို႕တနင့္နင့္ေပါ့၊ အခန္းတံခါးကို ပိတ္..။တိတ္တိတ္ေလး ျပန္အိပ္ခ်င္တယ္…
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ… အဲဒီ ေပပင္ေလးကို ေမာ့ၾကည့္ေနတဲ့သူ၊ ေပပင္ကိုင္းေပၚ မီွနားေနတဲ့သူ၊
ေနာက္ခံေတးသြားကို tong hua နဲ႕ဆိုရင္ လြမ္းဖို႕ေကာင္းမလား၊ အာဇာနည္ကိုပဲ ဆိုခိုင္းရမလား…
ဒီမီးေခ်ာင္းကေတာ့ အားစားနည္းပါတယ္ေလ…၊
ကဲပါ… ေလက ျဖဴးျဖဴးေလးတျငိမ့္ျငိမ့္တိုက္ေနတယ္….
ဗီဇသတၱိအရေတာ့ က်ီးကန္ေတြမွာလည္း အနစ္နာခံကူညီစိတ္ရွိတယ္တဲ့…ေနာက္၊
ေနာက္ျပီးမွ ဆက္ဖတ္ဖို႕ ထားတာေတြလည္း မ်ားေနျပီ….၊
အခုေတာ့ က်ီးကန္းေလး အာေနသည္။
ေပရိပ္ကို ခိုရင္း လူငယ္ေလး တစ္စုံတစ္ရာကို ေစာင့္ေနတယ္။
ေနကသာ၊ က်ီးကအာ၊ ျပီးေတာ့ ေပပင္က ေၾကြက်လာတဲ့ ေပသီးေတြမ်ားစြာ၊
သူ႕ေရွ႕ပ်ံက်ဲေနလိုက္တာ…………. ေရးလက္စ စာရြက္ပိုင္းေတြ၊
လက္ကိုဆုပ္ခ်ီျဖန္႕ခ်ီလုပ္ေနမိတာက စိတ္မတည္ျငိမ္ေနတာကို ျပတာဆိုရင္
သူ႕မ်က္လုံးေတြက အေ၀းကိုေငးေနရမယ္… တစ္စုံတစ္ရာကို၊
တစ္ရာဖုိး၀ယ္ရင္ ေရခဲေရႏွစ္ခြက္ရတဲ့ေခတ္မွာ
သူက ဘယ္ေလာက္ဖိုး၀ယ္ခ်င္တာလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ……
ေရႊက်ီးသံၾကားလို႕ သူ႕ဆီဧည့္သည္လာလိမ့္မယ္…
ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ….
သံသရာခရီးမွာ….. ေဆးလည္းေပးမယ္၊ မီးေရာင္လည္း ျပပါ့မယ္…ခ်စ္သူ၊
ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ…
ေပတစ္ပင္လို…က်ီးတစ္ေကာင္လို…လူတစ္ေယာက္ေစာင့္ေနလိုက္တာ၊
ေပရိပ္မွာ လူငယ္တစ္ေယာက္ က်ီးအာသံ သာသာနားဆင္ျပီး…
ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ရပ္ေစာင့္ေနမိတာ…
ေလေျပသံတိုးတိုးရယ္၊ ရြက္ေၾကြေတြ တြတ္ထိုးသံရယ္၊
နားမခံသာေအာင္ျပန္ၾကား.. နည္းနည္းေတာ့ေျခာက္ျခားသင့္တဲ့အခ်ိန္ေပါ့…
မၾကာတဲ့ခဏမွာ ခပ္ၾကာၾကာျမဲလာတဲ့ လက္ေလးတစ္ဖက္ကို ထာ၀ရဆြဲခြင့္ေလး…
ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ… စကၠန္႕ေတြက ကမၻာဘာ…..
ပ်ံ႕က်ဲေၾကြေပးျပီးသား….. ေပတစ္ပင္ရဲ႕ တစ္သက္စာ ေပသီးေလးေတြ
ကားဘီးရာမွာ ကြဲက်နစ္ေၾကလို႕ေၾက
က်ီးညိဳေလးလည္း လန္႕ကာပ်ံ၀ဲ… ေကာင္းကင္လြတ္ရာေျမဆီ
တစ္စကၠန္႕ေလးပါပဲ…. ဖိတ္စာတစ္ေစာင္
ေကာင္ေလးနာမည္ကလြဲရင္ အိပ္မက္ေတြအားလုံးပါသြား
တစ္ခါက၊၊ ေကာင္မေလး၊၊ ေပးသြားတယ္၊၊
ေပတစ္ပင္ရယ္၊ က်ီးတစ္ေကာင္ရယ္၊ လူတစ္ေယာက္ရယ္
ဘုန္းသန္႕ခန္႕
FI:ED211503SEP10

ပိုး မွ်င္ ေရ



ေျပာ ေကာင္း ဆို ေကာင္း ေျပာ ခ်င္တယ္



၀တ္ မႈန္ က ေလ ျပည္ ကို ေျပာ သ လို



သစ္ ေတာ က မိုး ဥ တု ကို ေျပာ သ လို



ငါ့ က နင့္ ကို ေျပာ ခ်င္ တယ္ ။







အ ခု ဆို ရင္



ငါ့ ေရ ေသာက္ ျမစ္ ေတြ က



ဆုတ္ ျဖဲ ခံ ေန ရ တာ နဲ႔ တင္



ဥာဏ္ ရည္ ဥာဏ္ ေသြး ေတြ နိမ့္ က် ကုန္ ပါ ျပီ ။







တိမ္ ေတြ မ ျဖဴ ေတာ့ ဘူး ဆို တဲ့



တစ္ ေန႔ က



နင္ မ ဟုတ္ ဘူး လား...ပိုး မွ်င္



ငါ ့အ သိ ဥာဏ္ ေတြ ထဲ



ေျပး လႊား က ခုန္ ေန ခဲ့ တာ



ၾကည္ နႈး မႈ ေတး သြား ေတြ က



မွတ္ သား ဖြယ္ ရာ မိုး ေရ ခ်ိန္ ေတြ လို



တစ္ ခ်က္ တစ္ ခ်က္ အံု ဆိုင္း လာ တယ္



နင္ ဆို တာ ငါ မ သိ ေသး တဲ့



ငါ့ ရင္ ဘတ္ ထဲ က နို ၀င္ ဘာ



ေရ စက္ မ ပါ တဲ့ မိုး ေတြ



ဒီ ေန ရာ မွာ မ ရြာ နဲ႔



ေႏြ စက္ လက္ စို လည္းငါ ေသြ႔ ေျခာက္ ဖို႔ ရဲ တယ္ ။







ပိုး မွ်င္ ေရ



ေခၚ ဆို ရ မ ခက္ ခဲ ေလာက္ ပါ ဘူး



မ ျမင္ ကြယ္ ရာ မွာ



တစ္ ရာ သီ စာ ပုန္း ေန ေတာ့ မွာ လား



နင္ ကိုယ္ တိုင္ ဖန္ ဆင္း အပ္ ေသာ



ရ နံ႔ အ ျပည့္ နဲ႔ နွင္း ဆီ တစ္ ပြင့္



ငါ့ ရင္ ဘတ္ မွာ လာ စိုက္ ေပး ပါ



ငါ့ ကို လာ ျပီး ေတာ့ ရစ္ ပတ္ လွည့္ ပါ ။







ပိုး ခ်ည္ မွ်င္ နဲ႔ ယက္ လုပ္ ထား တဲ့



နႈတ္ ခမ္း ပါး ေလး ေရ



စိတ္ ရွိ လက္ ရွိ သာ ေျပာ ခြင့္ ရ မယ္ ဆို ရင္



" ခ်စ္ တယ္ " ဆို တဲ့စ ကား တစ္ ခြန္း ထက္ ငါ ပို မ ေျပာ ဘူး



ငါ့ ဂူ တံ ခါး က မင္း မႏၱာန္ နဲ႔ ဖြင့္ မွ ရ မွာ မို႔ ပါ ။





ျပီး ျပီ လား.....ျပီး ျပီ တဲ ့လား



ဒါ ဆို.....နင့္ ဓါး ကို သိမ္း ေတာ့



တံ ခါး ေတြ ဖြင့္ မီး တိုင္ ေတြ ထြန္း



ဗံု သံ ေတြ ကို ခုန္ ေပါက္ ေစ လိုက္



အဲ ဒီ ေတး သြား နဲ



ငါ.....စီး ခ်င္း ထိုး မ လို႔



ဟင္း လင္း ပြင့္ ၾကင္ နာ ျခင္း ေတြ နဲ႔



ပ ညတ္ ေတာ္ ေတြ မ ပါ ပဲ



ေသ ခ်ာ တဲ့ အ ကၡ ရာ တစ္ ခု ကို

ို

သိပ္ သည္း ဆ ေလး နက္ သြား ေစ ဖို႔



ပိုး မွ်င္ ေရ..........ငါ တို႔ နွစ္ ေယာက္တစ္ ေယာက္



ရင္ ကို တစ္ ေယာက္ တူး ဆြ ၾက မယ္ ။





အ ေရာင္ မဲ့ ျဒပ္ မဲ့ ျဖစ္ ေသာ ပိုး ခ်ည္ မွ်င္ မ ေလး



ေရပိုး တံုး လံုး ေလး ေတြ



လိပ္ ျပာ ျဖစ္ လာ မယ့္ ေန႔ ကို



ငါ..................ေမွ်ာ္.........ေန..........တယ္



အ မွန္ တ ကယ္ လူ လံုး လွ ေစ ဖို႔ အ တြက္ ။


အမည္မဲ့

စကၠဴ စ်ာပန









ေရငုံထားတုန္းေပါ့စင္ေပၚက ျပတင္းတံခါးမွာ

ေလလႊင့္သူရဲ႕ေျခရာကိုခိုတြဲဆီမီးခင္းတဲ့ပြဲေတာ္

နမူနာမုဆိုးအုိနဲ႕ ေဆးလိပ္တိုဆီနီကာ

မဟာလကၤာညွိစြန္းခဲ့တဲ့ သူရူးသစၥာ

အလည္ခုေရာက္လမ္းေျပာက္သြားတဲ့ဧည္သည္မဲမဲမ်ား

ျပင္ႏိုင္ရင္ပ်က္ဖို႕မခဲ ႏွင္းဆီေမွာက္တဲ့တစ္ဖဲ

ဘာကိုမၿပီး တရတဲ့ ရားယံျခင္းမွာ တစ္ခြန္းထဲျငိမ္းမရ

မနက္ျဖန္မ်ားစြာ ေက်ာက္ခဲျဖစ္သြားၿပီ

လည္မ်ိဳထိခ်ိဳလြန္းတဲ့အသံ

ထက္သန္ႏူိးၾကားအဆိပ္မ်ား

မီးဒဏ္ပြင့္ခိုပန္းမွာ နာမ၀ိေသသနစိတ္ကူးမ်ားေျမၾသဇာျဖစ္ရ

မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ရဲ႕အလင္းရနံ႕လႈံ႕ခိုပ်ံသန္း

အိမ္ျပန္လမ္းရဲ႕နိမိတ္ပုံမွတ္တမ္း

ေသဆုံးျခင္းစ်ာပန

အဆင့္အတန္းရွိမႈကိုခေရလမ္းခြဲ ထြင္းေဖာက္ပ်ံသန္းခဲ့ရ

ေရသက္ေစ့လွဴရင္းေသသြားတဲ့သစ္ပင္ လူမျမင္ရပီတိမ်ားမွာ

၄င္းအရာ၏အညႊန္းအရပ္မွာ ဘာေတြရဲ႕အေၾကာင္းအရာၿပီးဆုံးျခင္း ... ။











nelay




.

အပ္ရာရွိ အပ္ခ်ေလာင္း ငါေထာင္း




ကၾကီးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္

ၾကိမ္လံုးေတာင္ မရွိဘူး ။

ယမထာနဲ႔ တူတာဆိုလို႔ ယမကာပဲ ရွိမယ္ ။

ကုိယ္ေတြမွာ အယူမရွိဘူး

ေသာက္ေသာ္ မူး၏ ။

မူးေသာ္ ျပဲ၏ ။

ျပဲေနတယ္

ဟုိေကာင္မေလး အက်ီ ၤ ျပဲေနတယ္

အနီေရာင္ေလး ၊ အ၀ါေရာင္ေလး

ေရာင္စံုပ်ိဳေမေတြရယ္ လွလို႔ေငး

ဟုိခ်ာတိတ္လုိက္ၾကည့္ေနတယ္

တစ္ဖက္ကိုလွည့္ ၊ တျခားတစ္ဖက္ကို ျမင္ရလိမ့္မယ္ ။

ျမင္တတ္ရင္ မင္းအတြက္ခ်ည္းပဲ ငါ့ေကာင္ ။

မွန္ပါ့

ေၾကးမံုဟူ၍ ေနာက္တစ္မည္ ေခၚတြင္လတၱံ ႔ ။

သတင္းထူးေတြ သတင္းထူးေတြ

လူႏွစ္ေယာက္ ေပါင္းလိမ္ေတာ့မယ့္သတင္းထူးေတြ

ဘယ္သူေတြလဲ ။

ခင္ဗ်ားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ေလ ။

လာ ၊ လုပ္ငန္း စရေအာင္ ။

အခ်ဥ္တစ္ေကာင္ေတာ့မိၿပီေဟ့

အဲ့ဘက္က တစ္လံုး ၂၀ ပါ ။

သံပုရာသီးေတြ ၊ သံပုရာသီးေတြ ။

တုိက္ႀကီးသံပုရာေတြ

ေမွာ္ဘီ တိုက္ၾကီး ၊ ေမွာ္ဘီ တိုက္ၾကီး ၊ ႏွစ္ေယာက္လို ။

တစ္ခါတည္းထြက္မွာ

ေနာက္ဆံုးကားေနာ္

လုိက္လာလုိက္လာ

ေနအိမ္မွ ေန႔လည္ ၁ နာရီ ေနာက္ဆံုးထြက္မည္ ျဖစ္ပါသည္ ။

ပံု - က်န္ရစ္သူ မိစုသား

မိစုသားနဲ ့ကုိေသာင္းတင္သမီးနဲ ့က

ဘာဆုိလားတဲ့ေအ့

လင္နဲ႔ မယားဆိုေတာ့ လွ်ာနဲ႔သြားေပါ့ ေအ

ေျခေထာက္မရွိေတာ့လည္း ခက္သားလား

လက္ခတ္သံ လက္ခတ္သံ မေလးလက္ခတ္သံ

လက္ခတ္သံ လက္ခတ္သံ စလံုး လက္ခတ္သံ

အဲ့ေကာင္မကို ေခ်းျပီးရင္ ျပန္ေတာင္းရတာ လက္ခက္ပါတယ္ေအ

ယေန႔ အေၾကြး မေရာင္းပါ

မနက္ျဖန္က်လ်င္ ဤစာသားကို တစ္ေခါက္လာထပ္ဖတ္ပါ ။

အေၾကြးယူရမဲ့သူက ဘာကုိသည္းခံရမွာလဲ

သည္းခံျခင္းသည္ ေအာင္ျမင္ရာ၏ ခ်စ္သား တို႔ (ဘုရားေဟာ)

တြံ။ ။ သင္သည္။ ဂဏွာဟိ။ ။ မွတ္ေလာ့ ။



-သုေဏာ္စိုင္း ၊ ဆူးခက္မင္း-

နိဒါန္း (သို႔) နိဂံုး

အေမ.....သေႏၶတည္

လူ႔ ရဲ႕ ဘ ၀ အ စ

ေနာက္ဆံုး...............သခၤ်ဳိင္း

.................................................................

The First ( or ) The End

Mother.........Fertilization

The Begining Of Human Life

The End..........The Cementry

အမည္မဲ့

ဒီေရဒီယိုက အသံေဟာင္းေတြပဲလား

စကၡဳအတုနဲ႔ ႏွလံုးသား

လက္ဖ်ံရုိးထဲ သံေယာဇဥ္အသစ္ တိုး၀င္လာေနတယ္

မရင္းႏွီးႏိုင္တဲ့ သတိရျခင္းမဲ့ အတိတ္

ႏွေျမာစရာ ဇာတ္ျပ ႏႈတ္ခမ္းက ႏႈးေနျပီ

အတိတ္က အတိတ္ ျပန္ေျပာျပတဲ့ ေရညို႕ဇာတ္ေတြက ေနာက္ထပ္ျပန္ က

သတိရတယ္ သာရီ

ဓာတ္ကူးတယ္ ညအအရႈပ္မွာ ပံုေသ က ကြက္နဲ႔

အခုအလြမ္းသစ္သီးေတြ စိုက္ပ်ိဳး

အို .. လွလိုက္တဲ့ ဧကရီ

အနမ္း ၃၈၅

ျပန္လာပါ ျပန္လာပါ ျပန္လာပါ

ဘယ္ခရီးမွာ ေျခဖေနာင့္ေတြ ေပါက္ေနလဲ

အုိမင္းလာတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြ ျပီးသြားတာေတြပဲ ထပ္လို႔ ့ျမဴးလို႔

ေခၚတဲ့ နားထဲ နားေတြ ျပန္ထပ္

က်ဴးခဲ့ ရူးခဲ့ အရိပ္ေတြ ေဆြးသြား

ညဟာ ကေ၀ရဲ႕ မညိဳ႕တခ်က္မွာ သတိျပန္လည္တာ

ဒါ ဒါ ဒါ ဒါ သာရီ ဒါ ဒါ ဒါ ဒါ

ပန္းရနံ႔ေတြ ထူးထူးခိုက္ခိုက္

ႏွစ္တစ္ေသာင္းလဲ လြမ္းတယ္

ႏွစ္ ႏွစ္ေသာင္းလဲ လြမ္းတယ္

အခုေတာ့ အိုျပီ

ရုပ္ေျပာင္းမေရ ... လြမ္းတဲ့ အခါ ငါ ခဏခဏ ေသျဖစ္တယ္

အခုေတာ့ မသိမ္းရေသးတဲ့ ဆံစေတြ

အခုေတာ့ မသိမ္းရေသးတဲ့ အိပ္မက္ေတြ လူရာ၀င္သည္ လူရာမ၀င္သည္

ငါမသိေတာ့

ရွစ္ေခါက္ခ်ိဳး ႏွစ္ခ်ိဳး အခါးမ်ားေတာ့ အခါး

ကိုယ့္ ဒုကၡ နဲ႔ ကိုယ္သံေယာဇဥ္နဲ႔

နတ္ဆိုးမီးထဲ ေလာင္လို႔ ကြ်မ္းလို႔

ဒုကၡပါပဲ သာရီ

ကိုယ္ထင္ ကုတင္ ေရႊနန္းတဲ့

ရာဇ၀င္အသစ္ပဲထင္ထင္ ရာဇ၀င္ေဟာင္းပဲထင္ထင္

ေျခရာကြက္ေသးေသးေလးထဲ ေရာင့္ရဲတဲ့ စိတ္နဲ႔

မႀကာခဏ ေျမျမိဳခံေနခဲ့တယ္ ။

စိတ္ကူးရဲ႕ လက္တည့္စမ္းရာဟာ ဘ၀ ပဲ

ဘယ္ေတာ့မွ မဆံုးတဲ့ ရနံ႕ဟာ မင္းတေယာက္ျဖစ္ခဲ့

ဘယ္ေတာ့မွ ဖတ္လို႔မျပီးတဲ့ ေသတမ္းစာဟာ မင္းျဖစ္ခဲ့

ရူးရဲ မိုက္ရဲ တဲ့ ငါ

မင္းဟာ ငါ့အတြက္ မဆံုးတဲ့ ပံုျပင္

အရုိးသာသာ ည ပဲ ရွိတယ္

င့ါမွာ မခ်င့္မရဲ စိတ္ နဲ႔ အ ိပ္မက္ မဆန္႔မျပဲေတြကို မက္လို႔

လသာသာ ခရီးေတြဘာေတြ ထြက္လို႔

ငိုတယ္ ... ။




-ရုပ္ေသး-

ငါ့ ကုန္က်စရိတ္နဲ႔ ငါ

ေပ်ာ္ေမြ ႔တယ္

ငါက ဘယ္ဘက္မွာပါ

ခု ငါ ညာဘက္ ေရာက္ေနျပန္ျပီ

ငါ့ ေနရာအစစ္အမွန္က ဘယ္မွာလဲ

ငါထိုင္ေနတာ ကုလားထိုင္ေရာ ဟုတ္ရဲ ႔လား

ငါ့ နန္းေတာ္ထဲက ပလႅင္ေရာ ဘယ္မွာလဲ

ငါက ပုလိႅင္ေရာ ဟုတ္ရဲ ႔လား

ငါက နပုလိႅင္မ်ားလား

ငါ ျမင္ေနရတာ ဟန္နီကယ္လ္ဘူးေရာ ဟုတ္ရဲ ႔လား

ငါျမင္ေနရတာ ေရထဲေမ်ာေနတဲ့ သေဘာၤသီးမ်ားလား

ခု ဘယ္ႏွစ္နာရီ ထိုးျပီလဲ

ငါ့လက္မွာ နာရီ မရွိဘူး

ေရထဲေမ်ာေနတဲ့ သေဘာၤသီးမွာေရာ နာရီရွိႏိုင္မလား

ငါ ခု ဘာလုပ္ေနတာလဲ

ငါ ဘာလုပ္ဖို႔ ခုေနတာလဲ ငါက ညာဘက္မွာပါ

ခု ငါ ဘယ္ဘက္ေရာက္ေနျပန္ျပီ

မသိလို႔ ေမးပါဦးမယ္

ငါက ဘယ္သူလဲငါ့မွာ နာမည္ေရာရွိရဲ ႔လား

ဘာ ... ငါ့မွာ နာမည္မရွိဘူး ဟုတ္လား

ဒါဆို ငါက အမည္မဲ့ သတၱ၀ါေပါ့

ဒါဆို မင္းကေရာ ငါလား

ငါကေရာ မင္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား

ဟန္နီကယ္လ္ ဘယ္ေရာက္သြားလဲ

ျပည္သူ႔ကုန္တိုက္က ဘီအီးဒီစီေတြၾကားမွာလား

ဒါမွမဟုတ္ ငါ့ထိုင္ခံုေပၚမွာလား

ငါက ထိုင္ခံုေပၚမွာလား

ခုနက ငါ ထိုင္ခံုေပၚမွာပါ

ခု ဘာလို႔ ထိုင္ခံုေအာက္ ေရာက္သြားရတာလဲ

ငါ့မ်က္စိေတြက ေရခ်ိန္လြန္သြားတာလား

ငါကပဲ အိုဗာဒရန္႔ခ္ ျဖစ္ေနတာလား

ငါ သိတာ တစ္ခုပဲ ရွိတယ္

ငါက အမည္မဲ့ သတၱ၀ါ ။ .............. ။


ဆူးခက္မင္း

လက္ေဗြရာခ်င္း မွားသြားေလာက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ ့လက္ေတြ ခုိင္ျမဲေနခဲ့
ေကာင္မေလးေရ
ငါ့ ပန္းအကၡရာေတြကုိ ျပန္ဖတ္ . . . .ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးေရ
အဲလုိပါပဲ . . . . မနက္မနက္ႏုိးထဖုိ ့ ႏႈိးစက္ေလးကုိ လြမ္းလုိက္တာ . . .
ဘယ္ေတာ့မွ မရုိးႏိုင္တဲ့ အလြမ္းေက်ာက္ရုိင္းကေလးကုိ
နာရီလက္တံက အႀကိမ္ႀကိမ္ထုခြဲ
ဇရာလြန္ကပဲြကေလး မီးေသသြားရတယ္
စစ္ပဲြေတြၾကား ၊ အေၾကာက္တရားေတြၾကားမွာ အၾကမ္းဖက္တရားေတြ နားေထာင္ရင္း
ေဘးလူေတြကို ၾကည့္ရင္ တစ္ေယာက္မွပံုမလာဘူး
မာနေတြ ထုိးထုိးေထာင္ေထာင္နဲ ့
ငါ ေတာ္/ေကာင္းေတြနဲ ့လည္းေတြ ့ခဲ့ရတယ္
ေနာက္ေဖးေပါက္ကတတ္လာတဲ့
မုသားစကားေတြ ေစ်းေကာင္းရတယ္
၀မ္းနည္းစရာပဲ
ဒါ တုိက္ဆုိင္မႈသက္သက္လား
ကန္းကုန္ၿပီထင္တာပဲ . . . ဦးေႏွာက္ကအစေပါ့
မနက္ျဖန္ကစၿပီး အရည္မရအဖတ္မရစကားေတြနဲ ့
ဆုိင္းဘုတ္ေတြ ။ အားလံုးဟာ ေစာက္ေရးမပါတဲ့ လိမ္ညာမႈေတြပဲ ဂ်င္မီ။
ငါတုိ ့ ကမာၻႀကီးဟာ ရီဆုိဒ္ကယ္လ္လုပ္ထားတဲ့ ႏွလံုးသားေတြနဲ ့လည္ပတ္လုိ ့
အေတာင္ညွပ္ခံထားရတဲ့ ငွက္ေတြလုိ
ဆာေလာင္မြတ္သိပ္စြာနဲ ့ရွာေဖြၾက
လွ်ာေပၚကထြန္ေရး တျဖည္းျဖည္း နက္ခဲ့ၿပီ
အပြင့္ေပ်ာက္တာ
ဒီရာစုမွာ မဆန္းေပမဲ့
ရုိးတံေျခာက္ေျခာက္နဲ ့ဆုိေတာ့
သူမဟာ မင္းမဟုတ္တဲ့ အျခားတစ္ေယာက္နဲ ့အိပ္ခဲ့တယ္
လူသတ္မႈလုိ ့ေျပာလုိ ့ရတဲ့ လူမသိသူမသိဖ်က္ခ်မႈေတြ
တားမရဘူး
ရစ္ႏြယ္ရင္ဘတ္မွာ အသျပာခ်ဴစက္ရွိလိမ့္မယ္
ဤသုိ ့ ဤသုိ ့ျဖင့္ . . . သတည္း
ေလေအးေပးစက္ေတြနဲ ့ညေနခင္းကေတာ့
မာယာျပာျပာေတြနဲ ့ လွလုိ ့ပလို ့
ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းျပံဳးေနတဲ့ ကားမွတ္တုိင္ေလးမွာ
ဗင္ကားအျဖဴေလးက မ်က္ရည္ေတြကို တက္ႀကိတ္သြားတယ္
အေမွာင္ထဲမွာ
အံႀကိတ္သံကုိၾကားရတယ္
ေနာက္တစ္ခါ ငတ္စရာ
ညစာ ၊ အႏုပညာ ဘာမွ မရွိဘူး
အာေခါင္ေတြ ေျခာက္ကပ္သြားေအာင္ ေအာ္ပစ္လုိက္ ။ ျပာျဖစ္သြားတဲ့ ၿမိဳ ့ေတာ္မွာ
မီးဟာ ေလာင္လုိ ့ပဲ မဆံုးေတာ့ဘူး



သုေဏာ္စုိင္း

ကဗ်ာ၏ေခါင္းစဥ္မွအစ ကဗ်ာတြင္ပါရွိေသာ စကားလံုးမ်ား ၊ လုိင္းမ်ား အားလံုးသည္ လင္းပြင့္လက္မ်ားအဖြဲ ့၏
ျခစ္ရာ ၁ ၂ ၃ ၄ . . . .စသည္ျဖင့္ ဟု အမည္ရေသာ ကဗ်ာစာအုပ္အတြင္းမွ ျဖစ္သည္။

ညီအစ္ကိုေမာင္နွမေတြရဲ႕အားထုတ္မႈေလးေတြကို စုစည္းျပီးကဗ်ာျမစ္တစ္စင္းအျဖစ္
လွလွပပေလးျဖစ္ေအာင္စီးဆင္းေစခဲ့ပါျပီ။
ဒီကဗ်ာအတိုအပိုင္းအစေလးေတြရဲ႕အစပထမေခါင္းစဥ္က အိမ္ေဖာ္ ပါ

ဒါေပမယ့္ ဒီကဗ်ာအတိုအထြာေလးေတြအားလံုးက ညီအကိုေမာင္နွမေတြရဲ႕လက္ဖ်ံရိုးေတြနဲ႔ေသြးထားတဲ့

အရာတစ္ခုအျဖစ္ယူဆမိတဲ့အတြက္
ငါတို႕လက္နဲ႔ေသြးတဲ့ ပါးကြက္ၾကား လို႔နာမည္ေပးထားလိုက္ပါတယ္
ညီအစ္ကိုေမာင္နွမေတြအားလံုးနွစ္သက္ၾကလိမ့္မယ္ဟု ယူဆမိပါေၾကာင္း ။ ။


ေလးစားစြာျဖင့္
အမည္မဲ့ (သတိရတိုင္းခဏခဏထုတ္ၾကည့္လို႔ရတယ္)






..................................................................................................................................................................................................






ငါတို႔လက္နဲ႔ေသြးတဲ့ပါးကြက္ၾကား



အိမ္ = ေနရန္ေဆာက္လုပ္ထားေသာ အေဆာက္အအံု
အေဖာ္ = အတူတကြရွိေနသူ။ မိတ္ေဆြအေပါင္းအေဖာ္
အိမ္ေဖာ္ = သူတစ္ပါးအိမ္တြင္ အိမ္မႈကိစၥမ်ားကို လုပ္ကိုင္ေပးသူ (ဝါ) လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ အသက္ရွဴသူ



ပီတိ (လင္းပြင့္လက္မ်ား)



လက္ရည္ကတျပင္တည္း
လက္ေတြ႔မွာေတာ႔
မီးဖိုခန္းေထာင္႔နားက
မဲညစ္ညစ္စားပြဲ၀ိုင္းေပၚမွာ
ေငြ႔ရည္ဖြဲ႔တာအၾကိမ္ၾကိမ္
အိပ္မက္ကလွလွ ဘ၀ မလွမပ
ကုလားတက္အသံထက္ သူေစာတယ္ ။
ႏြယ္ရွင္


မေလွ်ာ့ႏိုင္ေသာ တဏွာမ်ားေႀကာင့္
ေပးတဲ့သူက ေပးတယ္ ယူတဲ့သူက ယူတယ္
မရပ္တန္႕ႏိုင္ေသာ အတၱမ်ားေႀကာင့္
ခ်စ္တဲ့သူက ခ်စ္တယ္ မုန္းတဲ့သူက မုန္းတယ္
မတည္ျမဲျခင္းေႀကာင့္
ရွင္တဲ့သူက ရွင္တယ္ ေသတဲ့သူက ေသတယ္
အမွန္တရားတခုကို
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းထုတ္ေျပာျပခ်
င္တယ္
လူေတြအားလံုး
ေလာကႀကီးရဲ႕ အိမ္ေဖာ္ေတြပဲ…..။
ေအးခ်မ္း


ကၽြန္ဇာတ္သြင္းခံရတဲ့
ကၽြန္ မ
ကၽြန္ေစ်းမွာအေရာင္းခံရတယ္




ၾကယ္ပန္းလူ





ညေရးညတာ မလံုျခံဳတဲ့ ညဥ့္နက္ေတြ
အိမ္မႈကိစၥထက္ လိင္မႈကိစၥကို
အေရးေပးေနရ ။
မနက္ ငါးနာရီတိုင္း အိပ္မက္ေတြ
မိုးစင္စင္လင္းတယ္ ။

ဆူးခက္မင္း



နင္ေနာ္နင္...
ေျပာရင္ ေျပာတဲ့တစ္ခုပဲ နင္လုပ္တတ္သလား..။
ဟင္းေတြကလည္း အခ်ိဳးမက်
လုပ္ပံုကိုင္ပံုေတြက တစ္ခုမွမဟုတ္
မျဖစ္ပါဘူး..။
ၾကည့္ပါလား..ေျပာလိုက္ရင္မ်က္ႏွာေသေလးနဲ႔ မထံုတတ္ေသး..။”
မႏွဲေလး



သူ႕အရင္ ကိုးေယာက္ရွိတယ္
သူ႕နာမည္ သန္းသန္းရီ
ေဖေဖရယ္ ေမေမရယ္
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ညီအကိုသံုးေယာက္ရယ္
ညီမေလးတေယာက္ရယ္
မိသားစုေျခာက္ေယာက္ရွိတယ္
သူက ကၽြန္ေတာ့္တို႕မိသားစုရဲ႕တိတ္တိတ္ပုန္းမယားေပါ့
………………………………….
ေၾသာ္………………………………….
တခုက်န္ခဲ့ေသးတယ္ဗ်
ပုဏၰားကၽြန္းက ရခိုင္သူ…… ။ ။
စည္သူ၀င္းထြဋ္


အေတြးက အိပ္မက္ေနၿပီ
ေခၽြးစက္ေတြက သခင္ေတြအမိန္႕ေအာက္
က်သြားရမလား ဆက္ေနရမလား
ေၿပာရရင္ သူတို႕ဗ်ာမ်ားေနၾက
ဆႏၵေတြအတိုင္း အလိုလိုက္ အငိုက္မိသြားတဲ႕
မ်က္ခြံႏွစ္ဖက္ကို သခင္က ညင္ညင္သာသာ
လွဴပ္ႏိုးလိုက္ပံုေလး
ဟဲ႕ေကာင္ ဟိုပန္းအိုးဒီဘက္ေရႊ႕ ' တဲ႕
အေမေရ
ညကအိပ္ေရးမ၀ေပမယ္႕
အတူအိပ္ရတဲ႕ ေခြးေလးက လိမ္မာပါတယ္

အကယ္ဒမီ
(လင္းပြင့္လက္မ်ား)


တေစၦေတြေနတာျဖစ္မယ္
ငါ့လည္ေခ်ာင္းေသြးေတြကလည္း

စုပ္လို႔ကိုမကုန္ႏိုင္ေသးဘူးလား။

ၾကက္သြန္

ကင္ပြန္းတပ္ကေတာ့ အေတာ္လွ
မေရႊပင္ မနားတမ္း
စုန္ဆန္ ကူးခတ္
ငါးခ်က္ ျပည့္၀ အိမ္ေဖာ္ဘ၀
အက်ယ္ေျပာလွ်င္ အေတာ္ေမာေပါ့
တြင္တြင္သာႀကား
နာရီတစ္လံုးလို သြားေနဆဲ
ပ်က္ေလမွ ႏွစ္ႀကိမ္မွန္မယ္
ပြင့္ထြက္သြားျပီလား …… ။ ။
ထက္ေအာင္



ခဏတာအတြက္
၀မ္းေရးကို ၿပီးစလြယ္ေတြးခဲ့မိတာ
သမုဒၵရာနက္နက္ထဲ
စလြယ္သိုင္းၿပီးကူးခတ္ေနရ
ေတြ႔ေနရတဲ့...ရမၼက္
ညဥ့္နက္ေတြထဲ အိပ္မက္ဆိုးေစခဲ့ ။
ေက်းေတာ္မ်ိဳး




လူထဲကလူ
သူ႕မွာ အိပ္မက္
ရွိေတာ့ရွိရဲ႕
ဒါေပမဲ့....အရွိမဲ့ ။
ထာ၀ရၾကယ္ျဖဴ





ကံၾကမၼာ အ၀တ္ေဟာင္းမို႔
ေနရတာ နည္းနည္းၾကပ္ေပမဲ့
မနက္ေျခာက္နာရီမတိုင္ခင္
ဒီ အညစ္အေၾကးကို
ေရမပါပဲ ေဆးခ်
ဘ၀ ငရဲသူ
အျပစ္က်ရ ျပန္ျပီ ။ ။

တာယာ

ေဘာင္ခတ္ထားတဲ႔ ငံု႔လ်ိဴးမႈေတြေအာက္
က်င့္၀တ္ေတြခ်ဳိ႕တဲ့
ႀသတၱပတရားေတြ ကြင္း(ဂြင္း)ထဲသြင္းရင္း
အေသေခၤ်ေပါင္း ေနာက္ၿပန္ဆြဲကတည္းက
ငါ. . . .ဇာတ္တူသားအစားခံခဲ႔ရ ။
အံ့သြန္းပ်ိဳ

ေဝဝါးေနတဲ ့ အနာဂတ္ကုိ ကုိင္
ဧည့္ခန္းေရွ ့
ထမီ တပတ္နြမ္းေလး
ျဖတ္ ျဖတ္ ေလွ်ာက္တုိင္း
ကိေလသာၾကီးက
ေဆးလိပ္မီးကုိ
ဖိ.....ဖိ
သတ္တယ္။ ။
ေနျမဲ


လက္တိုလက္ေတာင္း
ကူေဖၚေလာင္ဖက္
ေတာက္တိုမယ္ရ
ထိန္းသိမ္းေစာက္ေရွာက္
ေခါင္းစဥ္လွလွေအာက္မွာ
လူႀကီးလူေကာင္းဆန္သူမ်ားအတြက္
သူတို႕ဟာ အိမ္သာ…..။

ဖိုးသားႀကီး



အက်ီၤအသစ္ေလး ရတဲ့ ေန႔က
ငါ့ရဲ႕ ကမာၻ႔သူေဌးေန႔ပဲ ။

ရုပ္ေသး


အိမ္ကုိမျပန္ေတာ့ဘူးတဲ့
မဝတ္ဖူးတာေတြ ဝတ္ရ..
မစားဖူးတာေတြ စားရ..
မေရာက္ဖူးတဲ ့ေနရာေတြေရာက္ရတယ္တဲ့
အဲဒါေၾကာင့္ သူ ့အမလုိခင္တဲ့
သမီးေလးပညာေတာ္သင္သြားတဲ ့အထိ
ဒီမွာပဲ ဆက္ေနပါ ့မယ္တဲ့ ။
ဏီရဲ



လွတယ္
စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္နဲ႔လဲ သာရဲတဲ့
တစ္ ျခမ္း ပဲ့ လ
ဒါေပမဲ့
သူ႕အိမ္မက္က ၾကက္ေျခခတ္ ။ ။
ျမဴခိုး




ညစ္ႏြမ္းေနတဲ့ ၀ါေဖ်ာ့ေဖ်ာ့စာမ်က္နွာေလးေပၚ
..သို ့..
ေဖေဖႏွင့္ေမေမ လို ့လိပ္စာတပ္
ေနာက္
သူဘာဆို ဘာ မွဆက္မေရးရက္ေတာ့
အျဖဴသက္သက္ဘဝေလး
အေဝးကခ်စ္သမီးေလးလို ့အဆံုးသတ္မွာ
သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ ့
ေခါက္လ်က္ေလးေသဆံုးလို ့…။
အိပ္မက္ဦး


ေဟာင္းေလာင္းေပါက္အိပ္မက္နဲ႔
ေလထဲ ….. လြင့္ခ်င္သလိုလြင့္ေနတဲ့
ဖဲႀကိဳးစကေလး
ေျခဦးတည့္ရာမိုးတိမ္
အေလ့က်ေပါက္ပင္လို အက်င့္စ႐ိုက္မ်ား
ေကာင္းကင္ဟာဝတ္လစ္စလစ္လမ္းမေလာက္မက်ယ္ဘူး
ကိုယ္ကလည္း ဒီလို ….
ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲသက္တန္႔ကိုမွ ၿမိဳခ်မိတယ္ ။

သူရႆဝါ

ေန၀င္ေနထြက္
ေလထုထဲမွာအသက္ရွဴရပ္ဖူးတယ္။
သရုပ္ေဖာ္ဆိုတဲ့စကားလံုးန႔ဲ
နိစၥဒူ၀ မူး…………တယ္။
ကံမေစာင့္လို႔ခခယယ အညတရဘ၀မွာ
ကၽြန္မ သိကၡာ ကိုေတာ့
ဂုဏ္ရိွန္ျပင္းျပင္းလူႀကီးမင္းတို႔
ေစာင့္ႏိုင္ေကာင္းရဲ႕။
အင္း……..
မနက္လင္းမွသာလင္းေရာ
ဒီညေတာ့
မဆီမဆိုင္အရိုင္းအိပ္မက္ေတြေပြ႔ပိုက္လို႔
ကပိုကရိုအိပ္ေမာက်ခ်င္ေသး။
အိပ္မက္ခ်ိဳ


ၾကမၼာဆိုးရဲ႕ဒုတိယမယား
၀မ္းေရးကိုၿဖည့္တင္းဖို႔ဟီရိတရားနဲ႔
ေသကြဲ ကြဲ
သူ႕ကိုယ္ သူေတာ့ လွပါရဲ႕
ဒါေပမဲ့ ခါးတယ္..။

ရင္ကြဲလူ

စိတ္ကူးနဲ ့ထိစပ္ရတာေလာက္နဲ ့တင္
ကမ ၻာၾကီးဟာ သနပ္ခါးေသြးသံေလာက္မက်ယ္၀န္း
ဒီလိုပဲကြဲ ့ ...
လူရိုင္းဆန္ဆန္ ေခ်ာင္းေျမာင္းပစ္ခတ္လိုက္တဲ့
အၾကည့္တစ္ခ်က္ရယ္ပါ
ဘာရယ္မဟုတ္ အိမ္ေဖာ္ေလးကို ေခၚမိတယ္ ။ ။
ရင္ခြင္ရွိန္း



ေရာင္နီရဲ ့အလွေအာက္က
နဂါးေငြ ့တန္းေတြ
ေနညိဳခ်ိန္ဆို ေငြ ့ရည္ဖြဲ ့တယ္
လေရာင္က ေခ်ာ့သိပ္
တိတ္တဆိတ္ အိပ္ခန္းထဲမွာ
ပ့်ံ လြင့္
လို ့ ။
တိမ္ျပာ



သူ႔အတြက္
ကမာၻႀကီး က သူ႔အိမ္ေလးေလာက္မက်ယ္ဝန္းရွာဘူး
ရွင္သန္မႈထဲ
ကမာၻႀကီး ရွိေနမွန္း
မ သိ ရွာ သူ . . . . . ၊၊

ဇာတိ(လင္းပြင့္လက္မ်ား)



အုန္းေမာင္းေခါက္သံအဆံုး
အပ်ိဳျဖန္းေလး အ၀တ္အစားလဲေနတုန္း
ဘ၀ က ဘ၀ ကို သတ္တယ္ ။

အမည္မဲ့



အေ၀းတေနရာမွာ
အရိႈးရာတစ္ခု ေသဆုံးေၾကာင္း
အိမ္သာတက္ရင္း တခါတေလ
သတင္းစာထဲမွာ ဖတ္လုိက္ရတယ္
သူမရဲ ့ကေလး ကြ်န္ေတာ္ မဟုတ္ေတာ့
အျငိဳးေတြနဲ ့ပဲ လူကုန္ကူးေနမိတယ္ ။

အေနာ္မာ


ဒီအရပ္ နဲ႔ ဒီဖိနပ္ ။
ျပီးေတာ့ ။
အစ္ကိုေလးေျပာတဲ့ စကား ။
သဲထဲက်သြားတဲ့ ေရတစ္စက္ ။
က်န္တာ ဖဲြနဲ႔ ဆန္ကြဲ ။
ဒီအလွည့္မွာ ထိုးဇာတ္နဲ႔ အကယ္ဒမီ ရသြားျပီ ။
ေမာင္မိုးခ်ိဳ



ဒူးေနရာဒူး ေတာ္ေနရာေတာ္မွာ
ဒူးေထာက္ထားတဲ့ ပံုစံနဲ ့ေတာင္
ဒူးနဲ ့မ်က္ရည္သုတ္ရတယ္

သုေဏာ္စုိင္း




ဘ၀ နဲ႔ ထပ္တူမက်ခဲ့ ။
မိုး လင္း ခဲ့ ။
မိုး ခ်ဳပ္ ခဲ့ ။
ဘ၀ကူးေကာင္းဖို႔ ေရာက္ရာအရပ္မွာ
အမွ်အတန္းေပးေ၀တယ္ ။
ညီစိမ္း



ဒီည/အခု - ေဆာရီး





မင္း ရင္ဘတ္ကို ဖြင့္ထား ။

မင္း စိတ္မာတိကာမွာ ဘယ္စာမ်က္ႏွာနံပတ္ေတြ

ပါလဲ ငါ့ကို ေျပာ ။ ဟုတ္ျပီ ။

ငါ သိျပီ ။ ငါတို႔ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား

ျဖတ္သန္းေက်ာ္လြန္ခဲ့တယ္ ။ ငါ့ေခါင္းအံုးေအာက္မွာ

ထည့္သိမ္းထားတဲ့ ေသတၱာထဲ မင္း ၀င္ေနေစခ်င္တယ္ ။

ဒီည/အခု မင္းကို လိုအပ္တယ္ ။

ငါ့ရင္ေခ်ာက္ကမ္းပါး ရဲ ႔ နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း ၊ ငါ သိတယ္ ။

ကိစၥမရွိဘူး ။ အမွန္ မဟုတ္ရင္ အမွားပဲ ။

ေသခ်ာတာက ၊ ဒီည/အခု မင္းကို လိုအပ္တယ္ ။

မင္းကို ေျပာဖို႔ စကားလံုးေတြ ။

ငါ့ ပါးစပ္က ထုတ္တယ္ ။ ေခါင္းအံုးေအာက္က ေသတၱာ

ထုတ္တယ္ ။ ေသတၱာထဲက စကားလံုးေတြ

မင္းအိမ္ေရွ႕ စာတိုက္ပံုးထဲ ထည့္မယ္ ။

စိတ္ပါရင္ ဖြင့္နားေထာင္လို႔ ရမယ္ ။

တခါတေလက်ေတာ့ ၊ စကားလံုးေတြက

ဆိုးဆိုးရြားရြား မွားယြင္းေနလိမ့္မယ္ ။

အခ်ိန္မီေလး နားလည္ႏိုင္ေကာင္း နားလည္ႏိုင္လိမ့္မယ္ ။

ဒါက ဘာလဲ ဆိုေတာ့ ၊ ငါတို႔အတြက္ အမွန္တရား ဆိုတာ

ငါတို႔ မ်က္ႏွာဖံုးေတြေပၚမွာပဲ ရွိမယ္ ။

ဒီည/အခု မင္းကို လိုအပ္ေနမလားပဲ ။

ဒါမွမဟုတ္ ၊ အခု မင္းကို ဒီညက လိုအပ္ေနမလားပဲ ။

တေမ့တေမာ ၾကာလြန္းတဲ့ အခ်ိန္ေတြရယ္ ။

ဒီ့ထက္ပိုျပီး ၊ ေနာက္ဆံုး/အျမဲ ၾကိဳးစားရမွာေတြရယ္ ။

ျပီးေတာ့ ၊ ငါ သိေနတယ္ ။

ငါ လိုအပ္ေနတာက မင္း သံုးတတ္တဲ့ အေပါစားေရေမႊးနံ႔ ျဖစ္တယ္ ။

ငါ ၾကိဳးစတစ္ဖက္ကို ဆြဲထားတယ္ ။

ေျမျပင္အထက္ ဆယ္ေပအကြာမွာ ငါ့ကို ရယူပါ ။

မင္း ဘာေျပာလဲ ဆိုတာ ငါ ၾကားတယ္ ။

ဒါေပမယ့္ ၊ ငါ့ အသံစနစ္က မင္းနားစည္ေရာက္ေအာင္

မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ဘူး ။

မင္း ထြက္သြားလိုက္ ၊ ငါ့ကို အလ်ားလိုက္ ခြဲခ်ျပီး

မင္း ထြက္သြားလိုက္ ။ ခဏေစာင့္ဦး ။

ခြဲမခ်ခင္ ၊ “ေဆာရီး” လို႔ တစ္ခြန္း ေျပာသြား ။

တစ္ဖက္လွည့္ ၊ ေက်ာေပးျပီးမွ ေျပာမယ္လို႔

မေတြးထားနဲ႔ ၊ ငါ့မ်က္လံုးနဲ႔ တည့္တည့္ေန ။

ေနာက္ထပ္ အခြင့္အေရး တစ္ခု ေပးမယ္ ။

ခုန္ခ်လိုက္ ။ မင္းအတြက္ ရိုက္ခ်က္ေကာင္း တစ္ခုပဲ ။

တစ္သက္မွာ တစ္ခါပဲ ခုန္တဲ့ ႏွလံုးသားတစ္ခုကို ပိုက္ျပီး

ရိုက္ခ်က္ေကာင္းေကာင္း ရဖို႔ ၊ မင္း ခုန္ခ်လိုက္ ။

အဲ့ဒါ မင္းအတြက္ အသစ္ေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မလဲ ။

ငါမင္းကို ရဲရဲနီေအာင္ ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့

မီးညြန္႔ တစ္ခုလို ခ်စ္တယ္ ။

ဒါေပမယ့္ ၊ အနီက အျပာေရာင္ ေျပာင္းသြား ။

အဲ့ဒီ မီးညြန္႔က လစ္တမတ္စ္ စကၠဴ ျဖစ္တယ္ ။

မင္း “ေဆာရီး” လို႔ ထပ္ေျပာဦးမယ္ မဟုတ္လား ။

နတ္သမီးတစ္ပါးလို လွလွပပ ျပံဳးရင္းနဲ႔ေလ ။

ေကာင္းကင္ဘံုက မင္းေတြးခ်င္တာေတြးဖို႔

ခြင့္ျပဳထားတယ္ ထင္ပါရဲ ႔ ။

ဒါေပမယ့္ ၊ ငါ ေၾကာက္ တယ္ ။

မင္းပါးစပ္က ထြက္လာမယ့္ “ေဆာရီး” ဆိုတဲ့

စကားလံုးကို ငါ ေၾကာက္ တယ္ ။

ငါ ၾကိဳးစ ႏွစ္ဖက္လံုး ကိုင္ထားမယ္ ။

ေျမျပင္အထက္ ဆယ္ေပအကြာကေန

ငါ့ ကို တံ ေတြး နဲ႔ ေထြး ပါ ။



ဆူးခက္မင္း

ဘယ္သူေျပာလဲ ?



အနက္ေရာင္.....အမည္းေရာင္
အေရာင္မဲ့ရဲြ ့ဟင္းလင္းျပင္၌
ငါဟုထင္ရ လူတစ္ေယာက္၊ ကဗ်ာဟုထင္ရ စာႏွစ္ေၾကာင္း
တခ်ိဳ ့လူေတြ ဂြ၏။
တခ်ိဳ ့လူေတြ ဖြ၏။


နားစြင့္နားဖ်ား ေ၀ဖန္သံမ်ား
ေတာ္ေတာ္ျမင့္တယ္၊ေတာ္ေတာ္နိမ့္တယ္
ပြတယ္၊က်စ္တယ္
ထိတယ္၊ဖြယ္တယ္
ထင္တယ္္္္
ထင္တယ္


မေရရာမူစည္းမ်ဥ္းမ်ား လယ္ကြင္းျပင္ထဲ မခုိ ့တရုိ ့လမ္းေလွ်ာက္
ဘယ္သူ လက္ကျမင္းထားလဲ
ႏြားတစ္ေကာင္ေက်ာမွာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္


------------------------

...တခ်ိဳ ့က…
ထြန္ယက္ခက္ေျမမွာ
ထြန္တုံးတပ္တိမ္ေတြအတြက္ ေသြးခပ္ေနခ်ိန္မွာ
...တခ်ိဳ ့က…
စပယ္ပြင့္ခတ္ေတြဆီ
အေျမ ွာက္ပစ္ရင္း အပ်င္းေျပေျခြခ်တယ္
ေၾကြက်သြားတာ မလွေပမယ့္
သူတုိ ့က ခုိးခုိးခစ္ခစ္ ရီရတယ္တဲ့။
....................
တခ်ိဳ ့က...ရီၾက
ဘယ္သူမွေတာ့ ၀င္မေကာက္သြားၾကဘူး။

...တခ်ိဳ ့က…
ေတာင္းအေပါက္ေအာက္ သနပ္ခါးဖတ္ေတြ မခ်ိဳလုိ ့
မ်က္ကန္းတတ္သူေတြကို လက္ကမ္းတတ္ေအာင္ၾကိဳခ်ိန္မွာ
...တခ်ိဳ ့က…
ေလွကားထစ္ေတြ ေရဖုိ ့ ေခ်ာက္ကမ္းေအာက္မွာ ၀င္ကတယ္။
ႏုႏုရြရြ မၾကြေပမယ့္ သူတုိ ့က နတ္သမီးေလးလုိ လွတယ္တဲ့။
....................
တခ်ိဳ ့က...လက္ခုတ္တီး
ဘယ္သူမွေတာ့ ရပ္ၾကည့္မသြားၾကဘူး။

------------------------------
အေတြးစကုိ တခ်ိဳ ့ကသာ နားလည္မည္။
ဖတ္ခဲ့ေၾကာင္း မွတ္ခ်က္ေနာက္
ခုံရုံးေရွ ့မွာ လူမ်ားေရာက္



ငါမမွားဘူးကြ
..........................................
အဆိပ္ေသာက္ျပျပီး ၾကယ္တစ္ပြင့္ ျပိဳလဲက်
ဘယ္သူလည္း ေမးၾကည့္ေတာ့
ဆုိကေရးတီးဟု သိရသည္။
ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိ
အားပါးတရ လက္ခုတ္၀ုိင္းတီးၾကသည္။
...........................................
...........................................
အမွန္တရားအတြက္ အေသခံသြားသူမ်ား၏စ်ာပနကို
...ေသြးပ်က္ေအာင္လွေသာ ပန္းတစ္ပြင့္...
...ေကာင္းကင္မွ...



ႏူတ္ခမ္းနီမဆုိးပါဘူး
စုိက္ၾကည့္မခံတဲ ့ ပြင့္ဖတ္ေတြပဲ ပါးနီသုံးၾကတာ
...............................
ဘယ္သူလည္း ေမးၾကည့္ေတာ့
ဥမၼာဒႏၱီဟု ေျပာၾကသည္။
ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိ
မျမင္ဖူးေတာ့ မူးျမစ္ထင္
ရူးသြပ္သြားပေစမ်က္လုံးမ်ား အငမ္းမရ
ဟုတ္ကဲ့
ရူးသြပ္သြားစဥ္ အေျဖတစ္ခုရ
....ကုိယ့္ခ်စ္သူက ပုိလွသည္....
ႏြားမၾကိဳက္ေသာ ဘသားေခ်ာမ်ား၏
ကုိယ့္ငါးခ်ဥ္ ကုိယ္ခ်ိဳေသာ လက္ခုတ္သံမ်ား
......................................
......................................


ေဟ့...အခ်စ္
မင္းအတြက္...လက္ေဆာင္ပန္းခ်ီကား


ေလာကတစ္ခုလုံးကုိ ထည့္ဆဲြေနတာ
.................................
ဘယ္သူလည္း ေမးၾကည့္ေတာ့
ပီကာဆုိဟု သိရသည္။
ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိ
မ်က္လုံးနီရဲ၊ လက္ထဲက ဓါးေျမွာင္
ကင္းဗတ္စ္ေပၚ ခုန္အုပ္
ရန္သူကုိ ေအာင္ႏုိင္အျပီး
အျပံဳးတခု ေက်နပ္
ဘာဆဲြထားလဲ စပ္စုၾကည္ေတာ့
အမည္းေရာင္စာရြက္ေပၚက
...အ...ျဖဴ...စက္...မ်ား...
လက္ခုတ္မ်ား၀ုိင္းတီးၾကသည္။
.....................................
.....................................
ဟုတ္လုိက္ေလဗ်ာ တေလာကလုံးကုိ ပါသြားတာပဲ



ျမန္မာျပည္မပါဘူးကြ
...................................
ေၾကာင္ရွာသီးၾကီးနဲ ့လူ
ဘယ္သူလဲေမးၾကည့္ေတာ့
ဘယ္သူမွ မသိဘူး ေျပာၾကသည္။
ကမၻာၾကီးက လႊတ္လုိက္တာ ထင္တယ္
ထင္တယ္
ထင္တယ္
ထင္တယ္
နတ္သိၾကား အကူရျပီရယ္လုိ ့ အားေတြဆင့္၊နားေတြစြင့္ရင္း
ေသလုေမ်ာပါး လက္ခုတ္ေတြ ၀ုိင္းတီးၾကသည္။
ေျဖာင္း...ေျဖာင္း...ေျဖာင္း....ေျဖာင္း
...သုိ ့ေသာ္...
...ထုိ ့ေနာက္...
...သုိ ့ပါေသာ္ျငားလည္း...
သံဃာေရွ ့ေတာင္ ပုဆုိးမ၀တ္ၾကသူမ်ားက ထုိသူ ့အား
ပါတီပဲြမ်ား
ပ်ားရည္ဂါလံပုံးမ်ား
မ်ား
မ်ား
မ်ား
...................................
..............................
.................


တစစီ တဖဲ့စီ
တဖဲ့စီ တစစီ

ေၾကြ
........
ေၾကြ
........
ေၾကြ




နံရံေလးဘက္ၾကား ငါ့သမီး တစ္ေယာက္တည္း ဘာလုိ ့မီးစားေနလဲ?
ဘယ္သူ ့မွအားမကုိးၾကနဲ ့
သူတုိ ့က တစ္လွမ္းဆုိ၊ကုိယ္က ဆယ္လွမ္း
တစ္ေယာက္တည္း ေလွ်ာက္သြားလုိ ့ရရင္
ေရာက္သြားတာ မင္းတုိ ့ေတာင္ မေမြးေသးဘူး။

ရႊီး...ေျဖာင္း...ေျဖာင္း...ေျဖာင္း...ေျဖာင္း


ေနသူရိန္ ရင္ျပင္ထက္
ပုဆုိးကေတာင္းက်ိဳက္ျပီး...မုိးျပည့္လွ်ံေသာလက္ခုတ္သံမ်ား


...ေလမွာ၀ဲ...

...ေအာင္လံေ၀...

...ရင္မွာစဲြ...

...ဇာတိေသြး...


ဘယ္ေတာ့မွ မေသဆုံးေသာ ဒီအမွန္စကားကုိ္



ဘယ္သူေျပာလဲ ေမးၾကည့္ေတာ့



.................................?






အေနာ္မာ

၂၆.၅.၀၉ (၇း၅၃ pm)

ဇီဇဝါ ဝကၤပါ




ငါ့ရဲ႕ေကြးေကာက္တဲ့ ဆံပင္ေတြၾကားမွာ
မေန႕တေန႕က ပ်က္က်လာတဲ့ ေလယာဥ္ပ်ံကိုဝွက္ထားတယ္
ငါနဲနဲခ်င္း စားသုံးေနတဲ့ စကၠန္႕ေတြထဲမွာ
ေျပာလို႕မကုန္ႏိုင္တဲ့ မြန္းၾကပ္မႈကိန္းဂဏာန္းေတြ ေျပးလႊားေနၾကတယ္

အသိတရားမ်က္ဝန္းထဲမွာ ရပ္ေနတဲ့ အရႈံးေက်ာက္စာေတြဟာ
ေလွ်ာက္လာသမွ် အနက္ေရာင္ျမိဳ႕မ်ားဆီက ကပ္ပါးပိုးေတြပဲ
ေလာကနီတိထဲက ဆံပင္အနီေရာင္နဲ႕ မိန္းမ
တခ်ိန္ကငါ့မိန္းမျဖစ္ခဲ့ရင္

ငါ့နာမည္ေျပာင္းဖို႕
ဘယ္နတ္ဘုရားဆီမွခြင့္ေတာင္းမေနဘူး

ဒီလိုထြက္သြားတိုင္းသာ ႏွင္းျဖဴေတြနဲ႕ စိုထိုင္းဆမမ်ားဘူးဆိုရင္
ငါ့အလုပ္ငါလုပ္ၿပီး နံရိုးေနာက္က ထိုးထိုးေဟာင္ေနတဲ့
သႏၶယုတ္ကိုအစာေၾကြးေနရအုံးမယ္

ယင္နားစာ မနက္ဦးဆီက
ဦးေခါင္းေျပာက္လို႕ ရွာေနတဲ့ ကတ္ေၾကးေတြ
ႏွလုံးေရာဂါနဲ႕ ဖခင္အုိၾကီးကို အသံတိတ္လုပ္ၾကံခဲ့တဲ့ သမီးက
ငါ့အရြက္ေျခာက္မ်ားၾကားမွာ တအုံတေႏြးေႏြး

ေဆးေၾကြးမွားတဲ့ အရိပ္လကၡဏာနဲ႕
ငါ့အိတ္ကပ္ေတြက ကားချပန္ေတာင္းတိုင္း
အလြမ္းေတြ ျပည့္လွ်ံေလာင္ျမိဳက္ဖူးတယ္

ဖုန္ထလို႕ေရျဖန္းလိုက္တဲ့ မ်က္ႏွာ
ငါ့ကဗ်ာထဲက ကမ္းနဖူးေပၚမွာ သိုက္တူးတဲ့ က်ီးတအုပ္ကို
ခ်ဳပ္မရတဲ့ ငါ့ရင္ဘတ္ပ်ိဳက ႏွလုံးသားေတြ လက္ေဆာင္ေပးေနပါတယ္

မေန႕က သိမ္းထားတဲ့ ငါ့ျမိဳ႕စုဗူးေလး က်န္းမာေရးမေကာင္းလို႕
သူ႕ကိုယ္သူ ျပန္ကုဖို႕ သူ႕ကိုယ္သူ ရိုက္ရိုက္ခြဲေနလိုက္တာ
သူမလိုခ်င္တဲ့ ေအာင္ျမင္မႈအတုေတြပဲ ထြက္က်လာလို႕
ေအာင္ျမင္မႈငတ္ေနတဲ့ သူ႕ျမိဳ႕ပ်ိဳမေလးကို ေခၚေပးခ်င္ေနလိုက္တာ
ဘယ္လို ........ ဘယ္ပုံ ......... ဘယ္အသံမွ မၾကား .................

တိမ္ဦးရင္ခြင္ နံနက္မွာ အစီအစဥ္အသစ္နဲ႕
မ်က္ႏွာက်က္အစိုေပၚမွာ လင္းေနတဲ့ၾကယ္ကေလးေရ
ငါေတာ့ေမာ့ၾကည့္ဖို႕ မ်က္လုံးနဲ႕ ဦးေခါင္းကို ဇလုံထဲမွာ
ေမႊေႏွာက္ အနာဂတ္ေျခာက္အိပ္မက္နဲ႕
လင္းမရဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ပန္းဦးေတြ မပြင့္ဖူးေတာ့တာ ဆန္းသလား

ငါဟာလူေတြၾကားက ျပန္လာၿပီးတိုင္းလူညွီေစာ္ကိုႏွစ္ျခိဳက္စြာရႈရိႈက္
ငါျပန္အန္လိုက္တဲ့ အိပ္မက္ဆိုးေတြ ကမ္းပုတ္တဲ့လိႈင္းကို
အတၱ၀မ္းကြဲ သံနဲ႕ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ နားဆင္ေနရတယ္

သံေယာဇဥ္အေထြးလိုက္ေခြလိမ္ထားတဲ့ အသိုက္အျမဳံကေလးဟာ အိမ္ျဖစ္ခဲ့ရင္
ငါ့ေခတ္ငါ့အခါမွာ တမွ်င္ခ်င္းစီရွင္းထြက္သြားတဲ့ ၾကိဳးေတြက
ငါေတာ္လို႕လား …………….. ငါညံ့လို႕လား …………….
အေမကမီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ သူထမ္းထားတဲ့ ေနလုံးကိုလႊတ္ခ်ၿပီး
အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းထဲမွာ သၾကားမပါတဲ့ ေမ့ေဆးခါးၾကီးတခြက္ကိုေသာက္ေနတယ္
အေဖက က်ည္ဆံကုန္ေနတဲ့ ငါ့ကို လက္ဆြဲၿပီး ဂ်ဴးေတြနဲ႕ တန္းစီခိုင္းထားတယ္
ဟစ္တလာရဲ႕ လက္ေျဖာင့္အဆိပ္ေငြ႕ေတြက ျပန္ေနၾက ငါ့လမ္းကေလးေပၚက
ေရမႈံနဲ႕ဖုန္မႈံေတြေရာထားတဲ့ ရနံ႕ေငြ႕ေတြျဖစ္တယ္
အခ်င္းခ်င္းျပန္စားၾကတဲ့ ပြဲမွာ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ရီသံေတြေမွာင္လာတယ္
အားလုံးၿပီးသြားပါၿပီ အမွန္ေတာ့ အားလုံးအစကိုျပန္ေရာက္သြားတ

၁။ နငခေညိ်္ျံူတိေု္ူလဖခာတမနျ္ုေူိ့္ေ်ိ
၂။ နငတသမ့ေ်ုိူ္ိခလာဖထုျူျ့တူုဒုယာခထာူုျ
၃။ ုျ့ျုိုူျငကငနတငျ္ဖုူိျခလယာဖုူျ္ုူတနျုမ၍သစငိသျ္ေုူ

အေျဖရွာတဲ့လူေတြေသကုန္ၿပီ
အေမးေတြနဲ႕ ၾကိဳးတင္းေနတဲ့ ရပ္ဝန္းမွာ
ကေလးေတြကို ေခၚမလာနဲ႕ အားလုံး မီးရႈိ႕ခ်လိုက္
ငါတို႕အမွားေပၚက အျဖဴစက္ကေလးကို ေလာင္ျမိဳက္ခ်လိုက္
က်မ္းက်ိန္တယ္ဆိုတာ ေဖာက္ဖ်က္မဲ့လူေတြအတြက္ပဲလိုအပ္တာပါ

မေန႕တေန႕ကကြၽန္ဘဝနဲ႕ ဒီေန႕မနက္ျဖန္ကြၽန္ဘဝ
ငါ့ကေလး ငါျပန္ခိုးေနရတဲ့ဘဝမွာ
အစိမ္းက ငါ့ကို မ်က္ရည္က်ေစတယ္
အစိမ္းက ငါ့ကို မြဲေျခာက္ေစတယ္
အစိမ္းက ငါ့ကို ေသေစတယ္

ဆပ္ျပာပူေဖာင္းကေလးေရ ေပါ့ပါးမယ္ဆိုရင္
ဇီဇဝါဝကၤပါထဲ ငါ့ကိုလမ္းၾကဳံေခၚသြားစမ္းပါကြာ ။







nelay

အာရံုေပၚမႈတခ်ိဳ႕

ႀကိဳးစားထားသမွ်

လင္းပြင့္လက္မ်ား

Followers

အလည္အပတ္

free web counter