ေမေမက သား........မိုးလင္းျပီထထဆိုလုိ႕ ထလိုက္ရတယ္။
ကိုယ္လည္းလူးလည္းရုန္းထ.....
အင္....မိုးလင္းျပီသာ ဆိုတယ္....
ဘာမွလည္းမထူးျခားဘူး...
ေနမင္းနဲ႕ လမင္း ဂ်ဴတီခ်င္းခ်ိန္းသြားရုံတင္ပါလား...
ဟင္း...လာပါခ်စ္သူရယ္...
ဟို..နားေထာင့္မွာ...ကိုယ္တို႕
မလုံမျခဳံ...မေလာက္မင ကုပ္ကပ္သြားငိုင္ေနၾကတာေပါ့...။
ပတမဆိုတဲ့ဘ၀ေတြက...
ငါတို႕နဲ႕ဟိုးအေ၀းမွာ..ေ၀းလြန္ကြာေ၀း
ငါက...ေတေလအိပ္မက္နဲ႕ ေငးေနရတယ္။
ငါက်င္လည္ေနတဲ့ ....
တိုးတက္ေမွ်ာ္ရပ္၀န္းမွာ
လူလူသူသူက်င္လည္ဖို႕ဆိုတာ...
သက္ရွိဘုရားနွစ္ဆူရဲ႕
ႏွစ္ဦးေပါင္း...ဦးေဆြးဆံျမည့္ေၾကး....ေလးနဲ႕...
ေလာက္ငဖို႕ဆိုတာ....ငါ..က ေမွာ္ပညာမွမတတ္တာပဲကြယ္။
သင္ယူဖို႕ေတာ့ ငါ...၁၉ ရာစု စာၾကည့္တိုက္ကို ျပန္လွန္ဖတ္ေနပါရဲ႕...
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မွန္းရာေရာက္မယ္ဆုိ ေက်နပ္တတ္ေအာင္ သင္ၾကားခဲ့တာေပါ့..။
ငါတို႕အိမ္ေလးက လွတယ္...
၀န္းပစိုေျပ....ေနၾကာနဲ႕ေနလို တင့္လဲ့ရႊန္းေ၀...
ခ်စ္သူေရ...ငါတို႕ဟာ...ျမေဒါငး္ေတာင္ကိုလည္း
ျဖစ္ႏိုင္ရင္...တပ္ခ်င္ခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး....
ရင္မွာအတင္းလာစိုက္...ငါျပန္ျပီးမိုက္လိုက္ရမွာလား။
ငါက ....ေမတာၱတရားနဲ႕.....ျငိမ္းျမခ်င္ခဲ့သူပါ...ခ်စ္သူရယ္...
မိုးျပိဳေခတ္ကၾကမး္တယ္.....ေလေတြကလည္းရမ္းရဲ႕
လာလာ.....ခ်စ္ေသာပန္းငယ္....ငါတို႕....ေတးအသစ္ေတြကို
အခုခ်က္ခ်င္းပဲခ်ေရးဆိုပစ္ၾကရင္ေကာင္းမယ္ထင္တယ္....
ျပီး....မွ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ ...ဂဲနဲ႕ပစ္ၾကတာေပါ့ကြယ္။
ခက္တယ္ခက္တယ္.....ကိုယ္တုိ႕ကလည္း
ေဒါင္း.....ခႏၥာမွာ.....က်ီးေတာင္ေတြနဲ႕..
လွခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရဦးမွာေပါ့.....။
အေ၀းမွာက....ၾကယ္ေရာင္ေတြျဖိဳးဖ်ပ္ထလို႕..
အားက်ေငးေမာ....ေအာ္
သက္ျပင္းေတြေရာေနတယ္။
မနက္ခင္းဆုိေတာ့......ခ်စ္သူကလွတယ္......တဲ့..၊
ေန႕ခင္းေနျပင္းခ်ိန္မွာ...တခ်ိုဳ႕ ညေလးေတြ
ေပတစ္ရာလမး္မမွာ ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္္ေက်လို႕...
ရပါတယ္...ရပါတယ္....
ငါ..ထာ၀ရ..မ်က္ရည္စက္ေတြနဲ႕...
က်ီးေယာင္ေဆာင္ေပးေနပါ့မယ္....။
အားလုံးေပါငး္လို႕မွ တစ္မျဖစ္ႏုိင္တာပဲ
တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္နဲ႕....
မီးေတာက္ေဗ်ာက္ကို...
ငါ....တို႕...တုတ္နဲ႕မထုိးသင့္ဘူး။
လင္းတတ္သမွ်ဆိုတာ...
မေလာက္ငတဲ့......ငါတို႕ရဲ႕၊
သံထမင္းပုဂံေပါက္ေလးရဲ႕...ညေတြကိုေခၚတယ္.။
အင္း...
ခါးျပီဆိုမွေတာ့...သၾကားလည္းမစားခ်င္ေတာ့ဘူး...
ငါ.....ေလ.....တစ္ခါတစ္ခါ
ပါးစပ္တစ္ခုလုံးနဲ႕....ေလေဗ်ာက္ျပန္ေဖာက္ႏုိင္ရုံကလြဲျပီး
တစ္ျခား ငါ....ဘာမွ သင္ယူမလာႏုိင္ခဲ့ဘူး....
ညဆို...ၾကယ္ေတြကိုေငး...
ေမေမ...ေႏြညေတးေတြကို မုန္းတယ္။
အားလုံးလင္းျပႏုိင္ပါရဲ႕နဲ႕....ၾကိတ္မိွတ္ေမွာင္ေနရတဲ့....ည
ခ်စ္သူေရ.....ငါတုိ႕.....က
က်ိမ္စာကို အဖန္ဖန္က်ခဲ့ၾကတယ္လား။
ႏႈတ္ခမ္းတစ္လန္ပန္းတစ္လန္နဲ႕.....ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္
ကိုယ္လည္းရယ္ျပတတ္တာပါပဲကြယ္.....
ဒါေပမဲ့.........
ပ်င္းတယ္....
မိုးေပၚေျမာက္....ဂဲေျမွာက္ဖို႕ပ်င္းတယ္။
လင္းေယာင္လူေနာက္လုိက္္ဖို႕ ပ်င္းတယ္။
ခ်စ္သူကို ခ်စ္ျပဖို႕ကလြဲရင္...
ငါ....အားလုံးျပင္းခဲ့တယ္။
တစ္ခါမကလည္း...ခ်စ္လြန္းလို႕
ငါေလ...........................
ေဒါင္းဖန္၀ါကိုေငး....ဒူးေထာက္ငိုေၾကြး....
ခ်စ္သူေရ.....
အေရွ႕...ရိုးတစ္ေလွ်ာက္မွာ....မိုးျပိဳအိပ္မက္တို႕နွင့္ေ၀းပါေစကြယ္။
Demigod
Posted by
handsofenlightenment
0 comments:
Post a Comment