Hands Of Enlightenment

လင္းပြင့္လက္မ်ား

ကြၽန္ေတာ္ေျပာေသာ မင္ရည္က်ဲေလာက တစ္ ၏ စာရြက္ေနာက္ကြယ္



ငါေက်နပ္ပါတယ္ . . ဒီလိုေနရတာ
လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ပီေကေဖာက္မယ္
မေက်နပ္ရင္ ခါးေထာက္ရွိဳးတယ္
အေရွ႕ကလူေတြကံဆိုးတယ္
ဖက္ၾကမ္းဖတ္ပီး ကဗ်ာေသာက္တယ္
ငါေနေပ်ာ္ပါတယ္
ဘီယာစုပ္ျပီး ၅သံုးလံုးခဲတယ္
ခဲတံမလိုဘူး စာရြက္မပါဘူး
ရတယ္
ကဗ်ာေတြျဖစ္တယ္
လြယ္အိတ္ထဲေခါက္မထည့္ဘူး . . လက္ပ္ေတာ့ပ္ ပါတယ္ . . တစ္ပုဒ္ခ်င္းထုတ္စားျပမယ္ . .
တစ္ပုဒ္ခ်ိဳတယ္
ေရွ႕က အစ္ကိုေတြကို က်ေနာ္ ေလးစားတယ္
ေနာက္တစ္ပုဒ္ခါးတယ္
ေနာက္လာမယ့္ ညီေလး
အစ္ကိုေလးစားပါတယ္
ေလယာဥ္ပ်ံၾကီး စီးမွ ကဗ်ာဆရာ မဟုတ္ပါဘူး ။
ေလထဲ တိုက္အိမ္ေဆာက္တတ္ရင္ ကဗ်ာဆရာ ျဖစ္တယ္ ။
ဂရမ္းမီးရထားဟိုတယ္လ္ မွာ တက္ေရးမွာ ကဗ်ာဆရာ မဟုတ္ပါဘူး ။
ဂရမ္းရိြဳင္ရယ္လ္ ေသာက္ျပီးေရးလည္း ကဗ်ာဆရာ ျဖစ္တယ္ ။
ကိုယ့္ခံယူခ်က္နဲ႔ ကိုယ္ တလြဲလုပ္ၾကတာေတြေတာ့ ရွိတာေပါ့ ။
ကိုယ့္အလြဲနဲ႔ကိုယ္ မွန္ေနၾကတဲ့လူေတြၾကားမွာ
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ဆက္ေရးဖို႔ ..
စီးကရက္ေငြ႕ေတြ မႈတ္ထုတ္ပစ္လိုက္တယ္ .. ။
" ဟူး းးးးးးးးးးးးး "
ေမာတယ္ ။
ေလထဲေဆာက္ရမယ့္ အိမ္ကို ေမာ့ၾကည့္ရတာေမာတယ္ ။
အေျခမခိုင္တဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ငံု႔ၾကည့္ရတာလည္း ေမာတယ္ ။
တစ္ ႏွစ္ သံုး ေလး ငါး ၊
ဒီအတိုင္းပဲ ဆက္ေရးေတာ့ ။
ဘာမွ ဆက္ေရေနစရာမလိုဘူး ။
တစ္ ျပီးရင္ ႏွစ္ လာမယ္ ။
သစ္ ျပီးရင္ ေဟာင္း လာမယ္ ။
ကဲ ... ေျပာ ။
ဘယ္သူမွားတယ္ ဘယ္သူမွန္တယ္ ။
ဘာက ဆံုးျဖတ္မွာလဲ ။
မွားေနက် မွန္ ကပဲလား ။
ဒါမွမဟုတ္ မွန္ေနက် ... တစ္ခုခုကမ်ားလား ။
ထားပါ ။ ေျပာခ်င္တဲ့ အထဲမွာ အဲ့ဒါေတြမပါဘူး ။
မနက္ေရာက္တာနဲ႔ ထြက္သြားေတာ့မယ့္ ရထားၾကီးရယ္ ။
မနက္ေရာက္တာနဲ႔ ဆိုက္လာေတာ့မယ့္ ေလယာဥ္ပ်ံၾကီးရယ္ ။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္မႈတ္ထုတ္ေနတဲ့ စီးကရက္တစ္လိပ္ရယ္ေလာက္ပါပဲ ။
ေျပာျပခ်င္တာကေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ ။
ဒီ့ထက္ပိုျပီး ဘာမ်ား သိခ်င္ေသးလဲ ။
ဒီ့ထက္ပိုျပီး ဘာမ်ား အသိေပးခ်င္ေသးလဲ ။
မွာစရာရွိတာ မွာလိုက္ၾကေပါ့
သြားရ လာရ ခရီးက ေလးဆယ့္ငါး ၊ ငါးဆယ္
သြားစရာရွိတာ သြားလိုက္ၾကေပါ့
ကံဆိုးတဲ့ေနာက္လိုက္ၾကတဲ့ ကံေကာင္းေကာင္ေတြ
ေရာက္ေနက်ေနရာက ရပ္ေစာင့္ၾက
က်ေနာ္ရယ္ က်ေနာ့္ အစ္ကိုေတြရယ္
ျပီးေတာ့ လမ္းအတုေတြရယ္ လမ္းအစစ္ေတြရယ္
မ်က္ႏွာေပၚက ရိုင္းပ်ျခင္းက တစ္ေယာက္ ပခံုးေပၚ တစ္ေယာက္ ဖက္လွဲတငင္
ဒီ ေလာကရဲ႕ ေနာက္ဘက္က မ်က္ႏွာ
က်ေနာ့္ အစ္ကိုေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ရယ္
မွာစရာရွိတာ မွာၾက
က်ေနာ္ရယ္ ကံေကာင္းေကာင္ေတြရယ္
ဘယ္သူမွ မေစာင့္ႀကဘူး ထထြက္သြားတယ္
မွာစရာရွိတာ မွာလိုက္ၾက
ဒီေလာက ရဲ႕ ဒီ ခရီး ဖိနပ္ပါးပါးပဲစီး
ထြက္ေလွ်ာက္လိုက္ေတာ့
ဟိုးအေရွ႕ က်ေနာ့္ အစ္ကိုေတြကို မွီတယ္ ... ။               ။


                                     ေမာင္မိုးခ်ိဳဆူးခက္မင္းညီစိမ္း ရုပ္ေသး


ကၽြန္ေတာ္သီက်ဴးေရးဖြဲ႔မိေသာ ငေပါမေလးတစ္ေကာင္အေၾကာင္း

ကၽြန္ေတာ့္ထံတြင္ သတၱဳလူသားဆန္ဆန္သူငယ္ခ်င္းမတစ္ေယာက္ရွိသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ေယာကၤ်ားစစ္စစ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီးသူမသည္မိန္းမစစ္စစ္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။

ဇီ၀ေဗဒနည္းအရေသျခာစြာခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာရလွ်င္ကၽြန္ေတာ္သည္ လူသားအထီးတစ္ေကာင္ျဖစ္ျပီး
သူမသည္ကားလူသားအမတစ္ေကာင္ျဖစ္ေပသည္။
သူမသည္ကၽြန္ေတာ့္အေပၚမေတာ္တဆေကာတမင္တကာပါ စိတ္ေကာက္စိတ္ဆိုးျပတတ္သည္။
သူမသည္နွင္းဆီအနီေရာင္မ်ားကိုမုန္းတီးျပီး ေဗဒါပင္မ်ားကိုနွစ္သက္တတ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
သူနွင့္ကၽြန္ေတာ္သည္သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္သည္။
သူမ၏အမည္ကိုစတင္ေတြ႔ရွိစဥ္ကနွင္းမ်ား၀ရုန္းသုန္းကားရြာေနေပသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကားတြင္ စိတ္ခံစားမႈမ်ား ခ်ေရးဖို႔ တစ္ေယာက္တစ္ဝက္ေရးသည့္
ဒိုင္ယာရီစအုပ္ေလးမရွိပါ။သို႔ေသာ္ ဂ်ီေတာ့ေဘာက္စ္ေလးတစ္ခုေတာ့ရွိခဲ့ပါသည္။
သူမစိတ္ညစ္သည့္အခါတိုင္းေျပာျပတတ္သလိုကၽြန္ေတာ္စိတ္ညစ္အခါတိုင္းလည္းဖြင့္ေျပာျဖစ္ပါသည္။
နင္ကအရမ္းကဗ်ာဆန္ခ်င္တဲ့ေကာင္လို႔ ေျပာတတ္တိုင္းကၽြန္ေတာ္စိတ္မဆိုးမိခဲ့။
နင္ကလည္းဒံုးေ၀းလိုက္တာလြန္ေရာလို႔ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေျပာတိုင္းလည္းသူမစိတ္မဆိုးတတ္ခဲ့
အဲလိုေျပာျဖစ္တဲ့အခါတိုင္းသူမရီေမာေနမွာေသခ်ာပါသည္ဒါေပမဲ့သူမမ်က္နွာေလးကိုကၽြန္မျမင္ရခဲ့ပါ ။
သံေယာဇဥ္သည္ စိတ္၏ မည္သည့္အပိုင္းကို ခ်ည္ေႏွာင္ထားမွန္း မသိေသာ္လည္း ရုန္းထြက္ မရမွန္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သိပါသည္။
,ယခုအခ်ိန္အထိကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္၏ စမ္းေခ်ာင္းေလးမွာ အျဖဴေရာင္ ေရေတြ စီးဆင္းေနဆဲ ျဖစ္ပါသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္သက္ျပင္းခ်သံနွင့္သူမအသက္ရႈသံမ်ားထိပ္တိုက္ေတြ႔ဆံုဖူးျခင္းမရွိခဲ့ေပ ။
ဒီလိုနဲ႔သူမနွင့္ကၽြန္ေတာ္ျဖဴစင္စြာမိုက္မဲၾကသည္။စိတ္တူကိုယ္တူမွားယြင္းၾကသည္။ေပေပေတေတရူးသြပ္ၾကသည္။
တကယ္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္စလံုးထင္ရာကိုဇြတ္လုပ္ေနၾကျခင္းမဟုတ္ပါ။လြတ္လာစြာရဲရင့္ေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

မွတ္မိေသးပါရဲ႕
ငါတို႔နွစ္ေယာက္ဆံုေတြ႕ျခင္းနမိတ္ပံုေတြက
သူလိုကိုယ္လိုပါပဲေလ
လြမ္းလားလို႔ေမးရင္
ငါ မေျဖတတ္ခဲ့ဘူး
ရူးတယ္ ။


အသိတစ္ခုနဲ႔
သံေယာဇဥ္ေတြယက္ကန္းရက္
ပိုးမွ်င္လိုအထပ္ထပ္ရစ္တြယ္
လြမ္းလားလို႔ေမးရင္
သူမ, မေျဖတတ္ခဲ့ဘူး
ရူးတယ္ ။



စကားေျပာရင္းမိုးလင္းသြားတဲ့ညမျဖစ္ခင္တစ္ရက္အလိုကသူမမ်က္ရည္က်ပါသည္။
ဘာေၾကာင့္က်မွန္းဆိုတာကိုေတာ့သူမေရာကၽြန္ေတာ္ပါသိလိုက္ပါသည္။
သူမရဲ႕မ်က္ရည္္စီးေၾကာင္းေလးေတြရပ္တန္႕သြားေအာင္အေကာင္းဆံုးနည္း အျဖစ္
သူမညာဖက္ပါးေလးကို ကၽြန္ေတာ္ နမ္းမိပါသည္ ။ညင္သာနႈးညံ့စြာဖြဖြေလး နမ္းလိုက္မိသည္
ကၽြန္ေတာ္နမ္းလိုက္ျခင္းကိုသူမမသိခဲ့ပါ သိလိမ့္မည္လည္းမဟုတ္ပါ။အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္သူမမသိေအာင္
ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ကူးျဖင့္ခိုးနမ္းလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။အဲေလာက္အထိကၽြန္ေတာ္ ရူးသြပ္ခဲ့ပါသည္။
သူမသည္တစ္ခါတစ္ေလ ကေလးအရမ္းဆန္တတ္သလိုတစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ခပ္တည္တည္ၾကီးလုပ္ေနတတ္သည္။
ထိုအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္သူမကိုကၽြန္ေတာ္ ငေပါမေလး ဟုေခၚတတ္ျပီး သူမက ကၽြန္ေတာ့္ကို အရူးၾကီးဟုျပန္လည္ေခၚဆိုတတ္သည္။
အရူးနဲ႔ငေပါဆိုတာဒြန္တြဲေနတာဟုကၽြန္ေတာ္ေျပာသာအခါ သူမရီ(ရယ္ေမာ) ေနတတ္သည္။

နင္သိရဲ႕လား
တစ္ခါတစ္ခါ
ေကာင္းကင္ေအာက္မွာေနရာတာ
မိုးျမိဳမွာေၾကာက္တယ္ ။
ငါ့ရင္ခုန္သံတစ္၀က္ကို
အပိုင္သိမ္းထားတဲ့
ငေပါမေလးရယ္
ငါလည္း မိုးျမိဳမွာေၾကာက္တယ္ ဟဲ့




ဤသို႔ျဖင့္...သူမသည္ ေတာ္၏။ ဘာမဟုတ္သည့္ ေနရာ၌လည္း ေတာ္၏။
သို႔ေသာ္သူမသည္တစ္ခါတစ္ေလ အူေၾကာင္ေၾကာင္နိုင္ေလ့ရွိပါသည္ ။
ကၽြန္ေတာ့္အေပၚသူမရန္မလုပ္ဖူးသလိုကၽြန္ေတာ္လည္းရန္မရွာခဲ့ဖူးေပ။တစ္ေယာက္နဲ႔ျငင္းခုန္ဖူးျခင္းမရွိခဲ့ပါ
ဘာအေရာင္ၾကိဳက္လဲဟုကၽြန္ေတာ္ေမးျမန္းေသာအခါအျပာနဲ႔ခရမ္းေရာထားေသာ ခရမ္းျပာ ဟုေျဖသည္။
တစ္ခါတစ္ေလ စကားကို ဒီလိုမ်ိဳး ခြတီးခြက်ေျပာတတ္ေသးသည္။ ခရမ္းျပာ လို႔ေျဖလိုက္ယံုနွင့္မျပီး၊ပိုေသခ်ာေအာင္
အျပာႏွင့္ခရမ္းေရာထားေသာအေရာင္ေျဖျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းစိတ္လိုလက္ရရွင္းျပတတ္ေသးသည္။
ကၽြန္ေတာ္ကစိတ္ကူးတည့္ရာကို ရႈပ္ရႈပ္ေထြးေထြးေျပာလွ်င္ သူမသည္ အေရးပါေသာ အရာမ်ားကို ရိုးရိုးစင္းစင္းေျပာသည္။ကၽြန္ေတာ္ကခ်စ္သူတစ္ေယာက္အတြက္ ဘ၀ကိုစဥ္းစားလွ်င္ သူမကဘ၀အတြက္ ခ်စ္သူကိုစဥ္းစားသည္။



ငေပါမေလးေရ
နင္ကလည္းနင္ပါပဲ
ရြာရိုးကိုးေပါက္ေလွ်ာက္ျပီး
အိပ္မက္ေတြကို မွ်ားေနတုန္းလား ။

နင္အိပ္မက္ေတြနဲ႔
ျမင္းစီးထြက္တဲ့ ညက
ငါ့ေကာင္းကင္ကၾကယ္ေတြ
အတင္းေျပာတဲ့ပြဲမွာ
နင္ပါ၀င္ခဲ့တာ
သိေနပါတယ္ ။



တစ္ခါတစ္ေလ ဒီလိုမ်ိဳးေလးလည္း ေပါေတာေတာနိုင္လိုက္ျပန္ေသးတယ္။
ေလလႈိင္းမွလာေသာစကားလံုး၀ိ၀ါဒအရသူမနွင့္ကၽြန္ေတာ္အိပ္မက္တစ္ခ်ိဳ႕အတူတူမွ်ားျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။
လႊင့္ပါလာေသာစကားလံုးမ်ားကားဖမ္းဆုပ္၍မရနိုင္မွန္းသူမေရာကၽြန္ေတာ္ပါသိၾကပါသည္။
သို႔ေသာ္ သူမနွင့္ကၽြန္ေတာ္ အိပ္မက္မ်ားကို မွ်ားေနၾကတုန္းပင္ျဖစ္သည္ ။အခုအခ်ိန္အထိတစ္ေယာက္ရင္ထဲမွာတစ္ေယာက္
သံေယာဇဥ္ေတြအျမစ္တြယ္ေနၾကတုန္းပင္ျဖစ္သည္။သူမသည္ ကၽြန္ေတာ့္အိပ္မက္မ်ားကိုသိမ္းပိုက္စျပဳေနသာကိုလိုနီအလိုေတာ္ရိတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနေပသည္။
ကြ်န္ေတာ္ဆိုတဲ့ေကာင္ သူမမ်က္ဝန္း ညိဳညိဳေလးေအာက္မွာ သူမရယ္သံေလးေအာက္မွာ က်ဆံုးခ်င္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး
သူမကေတာ့ ဘယ္လိုေအာင္နိုင္မႈမ်ိဳးခ်င္ခဲ့လည္းဆိုတာကၽြန္ေတာ္မသိခဲ့ပါ။ကၽြန္ေတာ္တံုးတာလည္းျဖစ္နိုင္ေပသည္။ကၽြန္ေတာ္ ထံုအ ခဲ့ပါသည္။
ဟုတ္လည္းဟုတ္ေပသည္ ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ေကာင္က သူမရင္ကိုကၽြန္ေတာ္ျမင္ေအာင္မၾကည့္နိုင္ခဲ့ေသးပါ။ဒီလိုမ်ိဳး တံုး အ ခဲ့ျခင္းပါ။
သူမသည္ ကြ်န္ေတာ့္ကို နာက်င္ေအာင္ ျပဳလုပ္လွည့္စားႏိုင္ေသာ မာယာရွင္ နတ္သမီးတစ္ပါးမဟုတ္တာေတာ့ေသခ်ာပါသည္။


ငေပါမေလးေရ
နင့္မ်က္၀န္းေတြ ဘာသာျပန္တတ္ဖို႔
ငါ့ရာဇ၀င္ကိုေျမလွန္ရဦးမယ္
နင္အေပ်ာ္ဖတ္ဇာတ္လမ္းထဲက
မင္းသားေလးလို
ငါ့ကို ဖတ္ပါ ။


ငါနင့္ကိုခ်စ္တယ္..နင္ယံုလား လို႔ကၽြန္ေတာ္ေမးတိုင္း ယံု၀ူး ဟုတ္လဲဟုတ္ပဲနဲ႔ ဟုျပန္ေျဖတတ္ေသာ
သူမကိုယ္ပိုင္ဟန္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္အလြတ္က်က္ထားစရာမလိုပဲ မွတ္မိေနေပသည္။
သူမရဲ႕အမူအရာ ေလးမ်ားကို ဘာသာျပန္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳးစားရဦးမွာေသခ်ာေပသည္ ။
သူမအေၾကာင္းသည္ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္းသည္သူမအတြက္
ပံုျပင္မဆန္ေသာ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္နိုင္ေပသည္ ။အခုခ်ိန္အထိ
ကိုယ္ေယာင္ျပခ်င္သလိုျပသခြင့္မရေသာသရဲတစ္ေကာင္လိုကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ျခင္းေတြ ေ၀တုန္း၀ါးတုန္း ။
သူမနွင့္ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕အျဖဴေရာင္စမ္းေခ်ာင္းေလးကေတာ့ စီးဆင္းလို႔ေကာင္းတုန္း ။


ငေပါမေလးေရ
တဒဂၤႏႈတ္ဆက္ခြင့္ျပဳပါ
အခုခ်ိန္ဆို
နင္ငိုေနမလား
ဘုရားသခင္ေပးတဲ့ဆုဟာ နင္ ျဖစ္ပါေစ ။




အမည္မဲ့ (သတိရတိုင္းခဏခဏထုတ္ၾကည့္လို႔ရတယ္)

ရွင္ကြဲ




ျပီးဆံုးသြားပါျပီ ။


အားလံုးျပီးဆံုးသြားပါျပီ တဲ့


ဒီလိုဆိုမွေတာ့ .....


ဖုတ္ဖက္ခါထျပီး ျပန္ၾက႐ံုေပါ့ ။


ေျပာခ်င္တာက ဒီလိုဗ် ။


2037ST2809'


နံပါတ္စဥ္တခ်ိဳ႕ ေရတြက္လို႔ မဆံုးခင္မွာပဲ


ကမာၻတျခမ္းက စာတန္းထိုးျပီး


ခရမ္းေရာင္ေတာအုပ္ထဲကေန ျပတ္ က်သြားတယ္ ။


ေျခရာေကာက္မလို႔ အစရွာေနတုန္း


အနံ႔ခံဖို႔ အစရွာေနတုန္း


ကံေကာင္းေထာက္မစြာ .....


မဟုတ္ေသးဘူး ။


မိုးေတြ ရြာလာျပန္ျပီ ။


ေဟာ ..... ၾကည့္ဦး ။


လူရွင္းရင္ ေရာဂါက ေဖာက္လာ ။


ကမာၻတျခမ္းနဲ႔ ျပကၡဒိန္တျခမ္း ထားခဲ့ျပီး


ကမာၻတျခမ္းနဲ႔ အသက္တစ္၀က္ ျပန္ယူသြားတယ္ ။


ျဖစ္ခ်င္သလိုသာ ျဖစ္ေစေတာ့ ။


အခု ..... ေနာက္ ..... ေနာင္ .....


( တစ္ေတာလံုးကို တစ္ေရာင္တည္း ညီေအာင္ ထြန္းျပီးမွ


ေၾကြ ..... ေၾကြ ....... က် )


ျပီးသြားျပီ ဆိုမွေတာ့ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၾကရ႐ံု ။




ညီစိမ္း




ဒီကဗ်ာေလးက ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ႐ုပ္ေသး အတြက္ အမွတ္တရ ခံစားျပီးေတာ့ ေရးေပးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးျဖစ္ပါတယ္ ။


the end



ဒီကဗ်ာေလးက ကၽြန္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့


ရုပ္ေသး နဲ႔ ေမာင္မိုးခ်ိဳ တို႔က ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အမွတ္တရ


ခံစားဖန္တီးေပးခဲ့ၾကတဲ့ ကဗ်ာေလးျဖစ္ပါတယ္ ။



ညီစိမ္း

ငါ့ ကို ငါ ျပန္ ခိုး တဲ့ ည


မ ေတာ္ တစ္ ဆ ပါ ပဲ
အဲ ဒီ ေန႔ က
ကိုယ့္ ကို ကိုယ္ ျပန္ စိုက္ ပ်ိဳး လိုက္ ရ တယ္။



ဘာ တစ္ ခု မွ မရိုး သား တာ
မ ရွိ ခဲ့ ပါ ဘူး
ေလာ က ဓံ ရွစ္ ပါး နဲ႔ တ ရား ၀င္ ကြာ ရွင္း ခဲ့ တာ ပဲ။



ကိုယ္ တိုင္ မွား ခဲ့ ဖူး တဲ့
၀ါ က် တစ္ ေၾကာင္း
ငါ့ ဦး ေႏွာက္ ထဲ မွာ သ တိ တ ရ ေရး မွတ္ ထား တယ္။



အ ရွင္ လတ္ လတ္ အ ျပံဳး ေတြ
အ စိမ္း ရင့္ ရင့္ မု သား ေတြ
အ ခု
ငါ ကိုယ္ တိုင္ ၾကိဳး မိန္႔ ေပး လိုက္ ျပီ။



အ ယူ ခံ မ ၀င္ လို႔
ငါ့ တ ရား ငါ စီ ရင္ ခ်က္ ခ် ခဲ့ တာ ပဲ
၀မ္း နည္း စ ရာ မ လို ဘူး
အ ဓိ ပၸာယ္ မဲ့ က် ရႈံး ရ တာ မွ မ ဟုတ္ တာ။



ဘာ တဲ့
ေယာ က်ၤား က မ်က္ ရည္ မ က် ရ ဘူး တဲ့ လား
ငါ့ မာ န ငါ ျပန္ ခိုး ယူ လို႔
အ ေကာင္ အ ထည္ ေဖာ္ ျပ မယ္။



မ ေတာ္ တစ္ ဆ ပါ ပဲ
အဲ ဒီ ေန႔ က ေလ
ကိုယ့္ ကို ကိုယ္ ျပန္ စိုက္ ပ်ိဳး လိုက္ ရ တာ အ မွန္။ ။


အမည္မဲ့

 

 

ဝဋ္ အႀကီးႀကီး လည္တယ္

 

ေဝး ကို ေဝး ရ မွ ….. ျဖစ္ ကို ျဖစ္ ရ မွာ ဆုိ ေတာ့

ေလ ယာဥ္ ပ်ံ ဟာ …… ဦး ထုပ္ ထဲ က ထြက္ က် လာ

ဒီ မွာ . . . . . . . .

ခါး စည္း ၿပီး ေတာ့ လြမ္း ( ေန ရ ) တယ္ ၊၊           ၊၊

 

<<- ဇာတိ --->

 

ကို ညီစိမ္း ရဲ႕ ဝဋ္အႀကီးႀကီးလည္တယ္ ကဗ်ာ အား မိမိခံစားမႈျဖင့္ ျပန္လည္ခံစားပါထားတာျဖစ္ပါတယ္၊၊ ၊၊

 

အာရံုေပၚမႈတခ်ိဳ႕

လင္းပြင့္လက္မ်ား

Followers

အလည္အပတ္

free web counter