လက္ေဗြရာခ်င္း မွားသြားေလာက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ ့လက္ေတြ ခုိင္ျမဲေနခဲ့
ေကာင္မေလးေရ
ငါ့ ပန္းအကၡရာေတြကုိ ျပန္ဖတ္ . . . .ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးေရ
အဲလုိပါပဲ . . . . မနက္မနက္ႏုိးထဖုိ ့ ႏႈိးစက္ေလးကုိ လြမ္းလုိက္တာ . . .
ဘယ္ေတာ့မွ မရုိးႏိုင္တဲ့ အလြမ္းေက်ာက္ရုိင္းကေလးကုိ
နာရီလက္တံက အႀကိမ္ႀကိမ္ထုခြဲ
ဇရာလြန္ကပဲြကေလး မီးေသသြားရတယ္
စစ္ပဲြေတြၾကား ၊ အေၾကာက္တရားေတြၾကားမွာ အၾကမ္းဖက္တရားေတြ နားေထာင္ရင္း
ေဘးလူေတြကို ၾကည့္ရင္ တစ္ေယာက္မွပံုမလာဘူး
မာနေတြ ထုိးထုိးေထာင္ေထာင္နဲ ့
ငါ ေတာ္/ေကာင္းေတြနဲ ့လည္းေတြ ့ခဲ့ရတယ္
ေနာက္ေဖးေပါက္ကတတ္လာတဲ့
မုသားစကားေတြ ေစ်းေကာင္းရတယ္
၀မ္းနည္းစရာပဲ
ဒါ တုိက္ဆုိင္မႈသက္သက္လား
ကန္းကုန္ၿပီထင္တာပဲ . . . ဦးေႏွာက္ကအစေပါ့
မနက္ျဖန္ကစၿပီး အရည္မရအဖတ္မရစကားေတြနဲ ့
ဆုိင္းဘုတ္ေတြ ။ အားလံုးဟာ ေစာက္ေရးမပါတဲ့ လိမ္ညာမႈေတြပဲ ဂ်င္မီ။
ငါတုိ ့ ကမာၻႀကီးဟာ ရီဆုိဒ္ကယ္လ္လုပ္ထားတဲ့ ႏွလံုးသားေတြနဲ ့လည္ပတ္လုိ ့
အေတာင္ညွပ္ခံထားရတဲ့ ငွက္ေတြလုိ
ဆာေလာင္မြတ္သိပ္စြာနဲ ့ရွာေဖြၾက
လွ်ာေပၚကထြန္ေရး တျဖည္းျဖည္း နက္ခဲ့ၿပီ
အပြင့္ေပ်ာက္တာ
ဒီရာစုမွာ မဆန္းေပမဲ့
ရုိးတံေျခာက္ေျခာက္နဲ ့ဆုိေတာ့
သူမဟာ မင္းမဟုတ္တဲ့ အျခားတစ္ေယာက္နဲ ့အိပ္ခဲ့တယ္
လူသတ္မႈလုိ ့ေျပာလုိ ့ရတဲ့ လူမသိသူမသိဖ်က္ခ်မႈေတြ
တားမရဘူး
ရစ္ႏြယ္ရင္ဘတ္မွာ အသျပာခ်ဴစက္ရွိလိမ့္မယ္
ဤသုိ ့ ဤသုိ ့ျဖင့္ . . . သတည္း
ေလေအးေပးစက္ေတြနဲ ့ညေနခင္းကေတာ့
မာယာျပာျပာေတြနဲ ့ လွလုိ ့ပလို ့
ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းျပံဳးေနတဲ့ ကားမွတ္တုိင္ေလးမွာ
ဗင္ကားအျဖဴေလးက မ်က္ရည္ေတြကို တက္ႀကိတ္သြားတယ္
အေမွာင္ထဲမွာ
အံႀကိတ္သံကုိၾကားရတယ္
ေနာက္တစ္ခါ ငတ္စရာ
ညစာ ၊ အႏုပညာ ဘာမွ မရွိဘူး
အာေခါင္ေတြ ေျခာက္ကပ္သြားေအာင္ ေအာ္ပစ္လုိက္ ။ ျပာျဖစ္သြားတဲ့ ၿမိဳ ့ေတာ္မွာ
မီးဟာ ေလာင္လုိ ့ပဲ မဆံုးေတာ့ဘူး
သုေဏာ္စုိင္း
ကဗ်ာ၏ေခါင္းစဥ္မွအစ ကဗ်ာတြင္ပါရွိေသာ စကားလံုးမ်ား ၊ လုိင္းမ်ား အားလံုးသည္ လင္းပြင့္လက္မ်ားအဖြဲ ့၏
ျခစ္ရာ ၁ ၂ ၃ ၄ . . . .စသည္ျဖင့္ ဟု အမည္ရေသာ ကဗ်ာစာအုပ္အတြင္းမွ ျဖစ္သည္။
Posted by
သုေဏာ္စုိင္း
0 comments:
Post a Comment