ဇီဇဝါ ဝကၤပါ
ငါ့ရဲ႕ေကြးေကာက္တဲ့ ဆံပင္ေတြၾကားမွာ
မေန႕တေန႕က ပ်က္က်လာတဲ့ ေလယာဥ္ပ်ံကိုဝွက္ထားတယ္
ငါနဲနဲခ်င္း စားသုံးေနတဲ့ စကၠန္႕ေတြထဲမွာ
ေျပာလို႕မကုန္ႏိုင္တဲ့ မြန္းၾကပ္မႈကိန္းဂဏာန္းေတြ ေျပးလႊားေနၾကတယ္
အသိတရားမ်က္ဝန္းထဲမွာ ရပ္ေနတဲ့ အရႈံးေက်ာက္စာေတြဟာ
ေလွ်ာက္လာသမွ် အနက္ေရာင္ျမိဳ႕မ်ားဆီက ကပ္ပါးပိုးေတြပဲ
ေလာကနီတိထဲက ဆံပင္အနီေရာင္နဲ႕ မိန္းမ
တခ်ိန္ကငါ့မိန္းမျဖစ္ခဲ့ရင္
ဘယ္နတ္ဘုရားဆီမွခြင့္ေတာင္း
ဒီလိုထြက္သြားတိုင္းသာ ႏွင္းျဖဴေတြနဲ႕ စိုထိုင္းဆမမ်ားဘူးဆိုရင္
ငါ့အလုပ္ငါလုပ္ၿပီး နံရိုးေနာက္က ထိုးထိုးေဟာင္ေနတဲ့
သႏၶယုတ္ကိုအစာေၾကြးေနရအုံးမ
ယင္နားစာ မနက္ဦးဆီက
ဦးေခါင္းေျပာက္လို႕ ရွာေနတဲ့ ကတ္ေၾကးေတြ
ႏွလုံးေရာဂါနဲ႕ ဖခင္အုိၾကီးကို အသံတိတ္လုပ္ၾကံခဲ့တဲ့ သမီးက
ငါ့အရြက္ေျခာက္မ်ားၾကားမွာ တအုံတေႏြးေႏြး
ေဆးေၾကြးမွားတဲ့ အရိပ္လကၡဏာနဲ႕
ငါ့အိတ္ကပ္ေတြက ကားချပန္ေတာင္းတိုင္း
အလြမ္းေတြ ျပည့္လွ်ံေလာင္ျမိဳက္ဖူးတယ္
ဖုန္ထလို႕ေရျဖန္းလိုက္တဲ့ မ်က္ႏွာ
ငါ့ကဗ်ာထဲက ကမ္းနဖူးေပၚမွာ သိုက္တူးတဲ့ က်ီးတအုပ္ကို
ခ်ဳပ္မရတဲ့ ငါ့ရင္ဘတ္ပ်ိဳက ႏွလုံးသားေတြ လက္ေဆာင္ေပးေနပါတယ္
မေန႕က သိမ္းထားတဲ့ ငါ့ျမိဳ႕စုဗူးေလး က်န္းမာေရးမေကာင္းလို႕
သူ႕ကိုယ္သူ ျပန္ကုဖို႕ သူ႕ကိုယ္သူ ရိုက္ရိုက္ခြဲေနလိုက္တာ
သူမလိုခ်င္တဲ့ ေအာင္ျမင္မႈအတုေတြပဲ ထြက္က်လာလို႕
ေအာင္ျမင္မႈငတ္ေနတဲ့ သူ႕ျမိဳ႕ပ်ိဳမေလးကို ေခၚေပးခ်င္ေနလိုက္တာ
ဘယ္လို ........ ဘယ္ပုံ ......... ဘယ္အသံမွ မၾကား .................
တိမ္ဦးရင္ခြင္ နံနက္မွာ အစီအစဥ္အသစ္နဲ႕
မ်က္ႏွာက်က္အစိုေပၚမွာ လင္းေနတဲ့ၾကယ္ကေလးေရ
ငါေတာ့ေမာ့ၾကည့္ဖို႕ မ်က္လုံးနဲ႕ ဦးေခါင္းကို ဇလုံထဲမွာ
ေမႊေႏွာက္ အနာဂတ္ေျခာက္အိပ္မက္နဲ႕
လင္းမရဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ပန္းဦးေတြ မပြင့္ဖူးေတာ့တာ ဆန္းသလား
ငါဟာလူေတြၾကားက ျပန္လာၿပီးတိုင္းလူညွီေစာ္က
ငါျပန္အန္လိုက္တဲ့ အိပ္မက္ဆိုးေတြ ကမ္းပုတ္တဲ့လိႈင္းကို
အတၱ၀မ္းကြဲ သံနဲ႕ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ နားဆင္ေနရတယ္
သံေယာဇဥ္အေထြးလိုက္ေခြလိမ္ထ
ငါ့ေခတ္ငါ့အခါမွာ တမွ်င္ခ်င္းစီရွင္းထြက္သြား
ငါေတာ္လို႕လား …………….. ငါညံ့လို႕လား …………….
အေမကမီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ သူထမ္းထားတဲ့ ေနလုံးကိုလႊတ္ခ်ၿပီး
အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းထဲမွာ သၾကားမပါတဲ့ ေမ့ေဆးခါးၾကီးတခြက္ကိုေသာက္
အေဖက က်ည္ဆံကုန္ေနတဲ့ ငါ့ကို လက္ဆြဲၿပီး ဂ်ဴးေတြနဲ႕ တန္းစီခိုင္းထားတယ္
ဟစ္တလာရဲ႕ လက္ေျဖာင့္အဆိပ္ေငြ႕ေတြက ျပန္ေနၾက ငါ့လမ္းကေလးေပၚက
ေရမႈံနဲ႕ဖုန္မႈံေတြေရာထားတဲ
အခ်င္းခ်င္းျပန္စားၾကတဲ့ ပြဲမွာ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ရီသံေတြေမွာင္လ
အားလုံးၿပီးသြားပါၿပီ အမွန္ေတာ့ အားလုံးအစကိုျပန္ေရာက္သြားတ
၁။ နငခေညိ်္ျံူတိေု္ူလဖခာတမနျ္
၂။ နငတသမ့ေ်ုိူ္ိခလာဖထုျူျ့တူု
၃။ ုျ့ျုိုူျငကငနတငျ္ဖုူိျခလယာ
အေျဖရွာတဲ့လူေတြေသကုန္ၿပီ
အေမးေတြနဲ႕ ၾကိဳးတင္းေနတဲ့ ရပ္ဝန္းမွာ
ကေလးေတြကို ေခၚမလာနဲ႕ အားလုံး မီးရႈိ႕ခ်လိုက္
ငါတို႕အမွားေပၚက အျဖဴစက္ကေလးကို ေလာင္ျမိဳက္ခ်လိုက္
က်မ္းက်ိန္တယ္ဆိုတာ ေဖာက္ဖ်က္မဲ့လူေတြအတြက္ပဲလိ
မေန႕တေန႕ကကြၽန္ဘဝနဲ႕ ဒီေန႕မနက္ျဖန္ကြၽန္ဘဝ
ငါ့ကေလး ငါျပန္ခိုးေနရတဲ့ဘဝမွာ
အစိမ္းက ငါ့ကို မ်က္ရည္က်ေစတယ္
အစိမ္းက ငါ့ကို မြဲေျခာက္ေစတယ္
အစိမ္းက ငါ့ကို ေသေစတယ္
ဆပ္ျပာပူေဖာင္းကေလးေရ ေပါ့ပါးမယ္ဆိုရင္
ဇီဇဝါဝကၤပါထဲ ငါ့ကိုလမ္းၾကဳံေခၚသြားစမ္းပ
nelay
0 comments:
Post a Comment