ခရမ္းျဖဴ ရူးျခင္း
မေသရံုတမယ္ မိုးခဲ့ရတဲ့ ေကာင္းကင္ ..
ခုေတာ့ .. ထီးရြက္ေတြ .. တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ေၾကြ .. .. .. .. ..
ဟာ ... .. သြား ျပီ ...
အစတည္းက မွားခဲ့တာေတြ ..
ျပန္မမွန္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး ..
ျဂိဳဟ္ဆိုး နကၡတ္ေတြ ေ၀ေနတဲ့ေကာင္ အဖို႔ ..
စက္၀ိုင္းသီအိုရီလည္း မလိုအပ္ေတာ့ပါဘူး ..
ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္ရဲ႕ လက္တစ္ဖက္မွာ ..
မင္း ကိုယ္သင္းနံ႕ေတြ စြဲ က်န္ ရစ္ ..
ေသခ်ာတာေပါ့ .. .. ..
ငါ ၀ဋ္အၾကီးၾကီးလည္တယ္ .. အျဖဴေရာင္ ေရ .. .. .. ။
မယံုၾကည္ေတာ့ဘူး ။
ဘာကိုမွ မယံုၾကည္ေတာ့ဘူး ။
နာရီျမည္သံေတြၾကားတိုင္း
ေသြးပ်က္တတ္ခဲ့တာ .....
အရိပ္ကို လိုခ်င္တယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။
ေနပူမွာပဲ ရပ္စာင့္ေနခဲ့တယ္ ။
ဘာနာမည္တပ္ရမယ္မွန္းေတာင္မသိတဲ့ ေရာဂါအတြက္
ေသာက္ေဆး ထိုးေဆးေတြ ၊
ခုတ္ရာ နဲ႔ ရွရာ ေတ့ေတ့လြဲေနတာ မ်ားျပီ ။
မ်က္လံုးထဲကို တည့္တည့္ၾကည့္ ။
ငါ့ မ်က္လံုး ကို တည့္ တည့္ ၾကည့္ ။
အရံႈးနဲ႔ နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ေတြ႕လိုက္ရမွ ..
ငါ့ အတၱကို ငါ ျပန္ သနားလိုက္မိသလိုလို ...
မဟုတ္ဘူး ။
ငါ့ မ်က္လံုးကို တည့္တည့္ ၾကည့္လိုက္ ..
ငါ့ ဒူးႏွစ္ဖက္မွာ တင္က်န္ေနတဲ့ ဖုန္မႈန္႔ေတြ ျမင္ရလိမ့္မယ္ ။
ဖုန္တက္ေနတဲ့ အေတြးေတြရယ္ ..
ဖုန္တက္ေနတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြရယ္ ..
ေသလြဲသာ လြဲလိုက္ခ်င္ရဲ႕ .. ။
ရွင္ရက္နဲ႔ လြဲဖို႔ေတာ့ .. ငါ့ လိပ္ျပာ ငါ မလံုဘူး ။
အိပ္ယာ၀င္တိုင္း ၾကားေနက် ျခင္ေအာ္သံေတြက ..
" ညီ ... ညီ ... ညီ .. "
တစ္သက္နဲ႔ တစ္ကိုယ္ ၀ံ့ၾကြားခဲ့သမွ် .. ။
အၾကီးၾကီး ရံႈးတာပဲ ။
တကယ္ပါ ... ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ .. ။
ခရမ္း ရူး ရူးခဲ့သမွ် ။
မ်က္ႏွာစံုညီတိုင္း အရံႈးၾကီး ရံႈးတာပဲ ။
ဆူးခက္မင္း ၊ ညီစိမ္း
Posted by
ဆူးခက္မင္း
0 comments:
Post a Comment