Hands Of Enlightenment

လင္းပြင့္လက္မ်ား

ခင္ဗ်ားဆိုလိုရင္း ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္နားလည္ရဲ႕လား



လူတစ္ေယာက္ရဲ႕စိတ္အကန္႕အသတ္ကို ေျပာင္းျပန္လွန္ၾကည့္လိုက္ပါ
ကံဆိုတာအလံုးအျပားအတိုအရွည္ေလးေထာင့္အ၀ိုင္းဟုတ္မဟုတ္ေတြ႔ရလိမ့္မည္မဟုတ္
မ်က္နွာဖံုးတပ္လိုက္တိုင္းခင္ဗ်ားကံေကာင္းသြားေရာလားအဲဒီမ်က္ႏွာဖံုးဆိုတာကေရာ
ပြဲေစ်းမွာ၀မ္းေရးအတြက္ တစ္ခု ၅၀ က်ပ္တန္တဲ့ ေစ်းနႈန္းသတ္မွတ္ျပီးကေလးအၾကိဳက္ကတၳဴစကၠဴတစ္ခုလား
အျပံဳးဆိုတာအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသည္ မခ်ိျပံဳး မဲ့ျပံဳး မလိုတမာျပံဳး အျပံဳးဋီကာ ဖြ႔ဲျပေနရဦးမွာလား
ေလတိုက္တိုင္းသစ္ရြက္ေၾကြသည္ဆိုပါစို႕
လူဆိုတာ တစ္ခုခုကိုအၿမဲေမွ်ာ္ေနတတ္တဲ့သတၱဝါအၾကီးစားျဖစ္သည္ဆိုလွ်င္အခုခ်ိန္ကစျပီး
ခင္ဗ်ားနားေတြပိတ္ထားလိုက္ေတာ့ မ်က္လံုးေတြဆြ႔ံအသြားသည့္တိုင္ေအာင္သံေယာဇဥ္ကို ပိုးေမြးသလိုေမြးျမဴၾကည့္ၾကတာေပါ့
အဆံုးမရွိေသာအစတဲ့ အစမရွိေသာအဆံုးကို ျပန္လည္ရွာေဖြၾကည့္ေသာအခါ
၁။မနက္ျဖန္ဘယ္ပံုစံနဲ႔ ခင္ဗ်ားအသက္ရႈမလဲ
၂။ကိုယ္က်င့္သိကၡာကို ပက္လက္လွန္ထားၾကည့္မိေသာအခါ
၃။ေဆးစိမ္ထားတဲ့၀ါက်အတိုမ်ား စသည္ျဖင့္....စသည္ျဖင့္
လွ်ာယားစရာေကာင္းေသာစာသားတစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလကို လွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္မတို႔ပါနွင့္
ခင္ဗ်ားလည္ေခ်ာင္းအ၀မွာ ကၽြန္ေတာ္ျမင္လိုက္မိတဲ့ စကားလံုးအေသ က တိုးလို႔တန္းလန္း
ေက်းဇူးျပဳ၍ မွ်ားခ်ိတ္မွာအစာအတုတပ္၍၀ါက်အရွင္ျဖင့္ကၽြန္ဳပ္ကို မွ်ား ပါ။

အမည္မဲ့

မထင္မိဘူး ။ ဓားသြားနဲ႔ ။

ဇာတ္လမ္း အစကလည္းက ခရမ္းေရာင္ ကိုယ္စီနဲ႔ ။

လြန္ခဲ့ေသာ မေန႔က ႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာဆီ ။

လည္ပတ္ဆဲ ကမာၻဟာ

ယႏၱရားအသစ္ ၊ ဝကၤဘာအသစ္ ၊ အသက္ရွင္ေနထိုင္မႈအသစ္နဲ႔ ။

ေျမာက္၀င္႐ုိးစြန္းသြားျပီး ၾကယ္ေတြကို ၾကည့္ဖို႔ ။

ညတိုင္း လကို ေမွ်ာ္ဖို႔ ။

သေရေခတၱရာ ၊ ပုဂံျမိဳ႕ေဟာင္း ။

လသာည ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ တိုင္ခဲ့တယ္ ။

ဘလိတ္ဓားရွရာေလးကေန ဖြားကနဲ ပန္းေတြ ပြင့္လာသလို ။

႐ွဴစရာေလမရွိေတာ့တဲ့ မီးေတာက္ေလးက

အခန္းေထာင့္မွာ ငိုလို႔ ေၾကြးလို႔ ။

ဦးေခါင္းအတြင္းပိုင္း နံရံေပၚမွ ပင့္ကူမွ်င္မ်ား ။

ရီမုကြန္ထ႐ိုးၾကားခံနယ္ ႏွင့္ ဘာျမဴဒါၾတိဂံနယ္ေျမသစ္မ်ားၾကား ။

လက္လွမ္းမွီသေလာက္ ျပတင္းေပါက္ေတြ လိုက္ပိတ္ပစ္တယ္ ။

ေငးမိတဲ့ သူမေနာက္ေက်ာမွာ “မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး” ဆိုတဲ့ တံဆိပ္ကို ကပ္လို႔ ။

ျမရာပင္လည္း ပန္းေတြနဲ႔ ။

တ႐ုတ္စကားပင္လည္း ပန္းေတြနဲ႔ ။

တီ တီ တီ ျမည္ေနတဲ့ ဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္ေတာ့

ဗိႆႏိုးျမိဳ႕ေဟာင္း ၊ မိုးျပာေရာင္ ၂၀၀၈ ။

အေႏွးျပကြက္မ်ား ။

အ႐ူးတေစၦေျခာက္ခံရတဲ့ ည ။

ကူးခတ္လို႔ မဆံုးႏိုင္ေတာ့မယ့္ ပင္လယ္ထဲ ။

တ ၀ဲ ၀ဲ ။

ေရျပင္ထဲကို ေရာင္စံုေက်ာက္စရစ္ခဲေတြ တစ္လံုးျပီး တစ္လံုး ပစ္ေပါက္

က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ဆိပ္ကမ္းဟာ အထီးက်န္မီးခိုးေငြ႔တလူလူနဲ႔ ။

တစ္စထက္ တစ္စ ပိုမိုေ၀းကြာျခင္း က

ေအးစက္တိတ္ဆိတ္စြာ ခ်ဥ္းကပ္၀င္ေလာက္လာ ။

ေအဒီ ႏွစ္ေထာင့္ဆယ့္တစ္ ၊ တိမ္နံပါတ္ ကိုး ၊

သစ္ပင္အတု ၊ ေက်ာက္ျဖစ္႐ုပ္ၾကြင္းကမာၻ ၊

တစ္ေယာက္တည္းေန ၊ တစ္ေယာက္တည္း ေန႔ ။

က်ပ္မျပည့္တဲ့ ဒဂၤါးဟာ စားပြဲေပၚမွာ တ၀ီ၀ီ လည္ လို႔ ။




ဧဒီ

အခ်ိန္ေတြထဲက ထြက္ေျပးဖို႔ ျငင္းဆန္/လွည့္စား မျဖစ္နဲ႔ ၀ိညာဥ္ေတြ

တုန္ခါေန ေ၀ဒနာက မင္းဆီျပန္လာတဲ့လမ္းမွာ ဗားရွင္းအသစ္နဲ႔

ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အေျမွးပါးတစ္ထပ္နဲ႔ ပါးစပ္ထဲကို ေငြစကၠဴေတြ

အထပ္လိုက္ ထိုးထည့္/ျပီးတာနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း ေသးငယ္သြားမယ့္

မင္းမ်က္ႏွာကို ငါ ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး ထိုင္ၾကည့္ရတာေပါ့ မိုးစက္ေတြ

ငါ့ကို သတ္လိမ့္မယ္ မင္းကို သတ္လိမ့္မယ္ ငါတို႔အားလံုးကို သတ္လိမ့္မယ္

ငါတို႔ကိုယ္ငါတို႔ နံရံေတြေပၚ ပစ္တင္ထားလိုက္ၾကမယ္ ဘယ္သူမွ မျမင္ႏိုင္

မယ့္ နံရံမ်ိဳးေတြေပၚ ငါတို႔ကိုယ္ငါတို႔ေတာင္ ျပန္မျမင္ရေတာ့ေလာက္ေအာင္

အထိ လမ္းေတြေပၚ လွဲအိပ္ေနတဲ့ နတ္ဆိုးေတြ ငါတို႔ က်ရံႈးသြား က်ဆံုးသြား

လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ဟာ တျဖည္းျဖည္းရူးသြပ္လာ အရူးပဲ အႏွမ္းပဲ အသစ္ေတြ

အကုန္လံုးကို သတ္ပစ္ၾကမယ္ ငါတို႔ဟာ အေဟာင္းအျမည့္ေတြနဲ႔ ရွဴသြင္း

ရိႈက္သြင္း လွည့္စားခ်က္က ဘာလဲဆိုရင္ ငါတို႔မွာ ရွိျပီးသား စကားလံုး

အမိႈက္ေတြ ဘယ္သူလိုေသးလဲ ငါတို႔ေက်ာ္လြန္ခဲ့ျပီးသား မ်က္လံုးေတြထဲ

ၾကည့္လိုက္ အမိႈက္ေတြ အမိုက္စားေတြ ဘာမွမရွိျခင္းဟာ ငါတို႔မွာ

ရွိျပီးသား ရုပ္၀တၳဳပစၥည္း ငါက အရာအားလံုးကို လြဲသြားတာ ငါတို႔ ျပီးသြား

ၾကျပီလို႔ ထင္လား ငါက တစ္ေယာက္တည္းပဲ နံရံေပၚခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ နတ္ဆိုး ။



ဆူ း ခ က္ မ င္ း

120720111318

မၾကာမီမွာ ခင္ဗ်ား လက္ခံရရွိမွာက

ေခ်ာကလက္ ည၊

ေနာက္တစ္ေခါက္ ေရာက္မလာေသးတဲ့ အသံ။

အရင္တုန္းက ဒီေရေျမာင္းေလးထဲ

ကၽြန္ေတာ့္ စကၠဴေလွေလးေတြေမ်ာ ဖူးတယ္။

(အရမ္း ႏွေျမာေနတုန္းပဲ)

ေဟာဒီေတာင္ကုန္းေလးေပၚက

ျဖတ္ျပန္သြားတဲ့ ေတာဘဲတစ္အုပ္ကို

ေငးၾကည့္ဖူးတယ္။ (ေငးေနတုန္းေတာ့ ဘာေတြမွန္းမသိခဲ့ဘူးေပါ့)

ေနာက္ၿပီး

သူမရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းကို စိတ္ကူးနဲ႔ နမ္း ....



- ေနႏွင္းစက္ -

{ ဒီကဗ်ာကို ဆက္ၿပီး ေရးဖို႔ ျဒဒ္စင္ တစ္ခု လိုအပ္ေနတယ္ }

အာရံုေပၚမႈတခ်ိဳ႕

လင္းပြင့္လက္မ်ား

Followers

အလည္အပတ္

free web counter