Hands Of Enlightenment

လင္းပြင့္လက္မ်ား

၁၉၈၅ လြန္ေခတ္ ..
သားေခ်ာ႔ေတးေတြညံစီလို႔ ...
သူမရဲ႕ အျပံဳးေျခာက္ေျခာက္မွာ မိုးသံေလသံကင္းတယ္ ...
သူမေလ ..
လြင္ျပင္သံဆူတဲ႔ ရင္နဲ႔ ၾကည္တယ္ ...
ကၽြန္ေတာ္ ေလွ်ာက္မဲ႔လမ္း ... သူမေက်ာနဲ႔ ခင္းလို႔ေပါ႔ ...
အဲဒီေန႔ နာရီကိုေမာ႔ၾကည္႔ေတာ႔ ၾကယ္ေတြ စင္စင္ျပံဳးလို႔ ...

ေမွာင္မိုက္ကာ ေ၀၀ါး
ကၽြန္ေတာ္အမိုက္လမ္း ဒီေရတက္ခ်ိန္ေပါ႔
ျပန္မၾကည္႔ခဲ႔မ်က္ရည္
စဥ္စားၾကည္႔ ရင္ မေန႔ကလိုပဲ .. ဆူးနစ္လို႔
၅၂၈ ထက္ ၁၅၀၀ ကိုပိုခဲ႔လို႔ေလ
ဘ၀ဒီေရက ၾကမ္းပ ..
အိပ္တန္းတက္ခ်ိန္တုိင္း လွိဳင္းၾကီးတယ္
သူမကို လြမ္းတဲ႔လြမ္းေတြ လိွဳက္တက္လို႔ေပါ႔ ......

ေစ်းဗန္းေခါင္းမရြက္ေပမဲ႔ .. တူသံေပသံေတြနဲ႔ သူမေလ
လခစားနဲ႔ေကၽြးခဲ႔တဲ႔ ေန႔ေတြဟာ လတ္ဆတ္လို႔ရယ္
ေခၽြးစက္ေတြၾကားက အျပံဳးက
ရင္ဘက္ကို တခ်က္ခ်က္ေဆာင္႔တယ္
သူမေလ ...
ရင္ခြင္ၾကမ္းၾကမ္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကိုၾကိဳဆဲ
ဘယ္အခ်ိန္ျပန္မယ္မသိတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ အတြက္ေလ
သူမရဲ႔ ပါးေရတြန္႔ေတြ နဲ႔ အျပံဳး ဆူဆူညံလို႔ ...
တမ္းတေနတယ္ .. ကိုယ္အျပစ္နဲ႔ကိုယ္ တိတ္တိတ္ညံဆဲ

ကာလေဒသ မူးမူးနဲ႔ အနည္က်တယ္
အျမဲသစ္ေနတဲ႔ အေဟာင္းေတြၾကားထဲေလ်ာက်
ကႏၱာရထဲ ေလွတစ္စင္းနဲ႔ အလည္ထြက္သလိုေပါ႔
သာမညေပါျပီး အဓိကမဲ႔လို႔ရယ္
ေၾသာ္ ....
အလြမ္းေတြ စက္စက္က်
ဒီလို နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘ၀ ေနညိဳတယ္ ....

ေျပာခြင့္ရဦးမယ္ဆိုရင္ေလ ..
ဒီေန႔လိုညမွာ ကၽြန္ေတာ္အိမ္ျပန္လမ္းကိုတမ္းတတယ္
လြင္ျပင္သံဆူတဲ႔ သူမရင္ကိုလြမ္းတယ္
သူေက်ာနဲ႔ခင္းခဲ႔တဲ႔လမ္းကို မေလွ်ာက္ခဲ႕တဲ႔သူေလ
မိုးသံေလသံ ကင္းတဲ႔ သူမ အျပံဳးေျခာက္ေျခာက္ေတြကို လြမ္းရဲ႕
ျပန္သြားခ်င္ရဲ႕
သားေခ်ာ႔ေတးေတြညံတဲ႔ ၁၉၈၅ လြန္ေခတ္သို႔ ......
                                                                                                                                                                                             

                                                                      ေမာင္မိုးခ်ိဳ

( AD – 3009 )

ည ။
Nuclear ဓာတ္ေငြ ႔တို႔ ျဖင့္ ဆြတ္ပ်ံ ႔ေသာ
ထိုည ။
Robot ကမာၻသစ္တြင္ ၊ စက္ရုပ္ဆန္ေသာ ယႏၱရား
တို႔ ၊ တိတ္တဆိတ္ ေရြ ႔လ်ား ။
ဟိုး းးးးးးး ၊ ေရွ ႔မွာ
ဓာတ္ေပါင္းဖို တစ္ခု လႈပ္
လႈပ္ ၊ လႈပ္ ၊ လႈပ္ ၊ လႈပ္
နီ ၊ ၀ါ ၊ ျပာ ၊ စိမ္း ၊ နက္ ၊ ျဖဴ ၊
( ဘာရယ္ မသဲကြဲေသာ အေရာင္တခ်ိဳ ႔ ) ။
လြင့္ ျဖာ လႈပ္ ခတ္ ။

မ်က္လံုးေသေတြေတာင္ ၀ိုင္းစက္ ။
၀ိုင္း / စက္ ။ စက္ / ၀ိုင္း ။
စက္၀ိုင္း သ႑ာန္ ၊ ၀ိုင္းစက္စက္ မ်က္လံုးေသေတြ
အစိမ္းလိုက္ ၊ လိုက္စိမ္းၾက ။

လြန္းပ်ံယာဥ္ေတြ ၊ ရုတ္တရက္
တစ္ရက္ ၊ တစ္ရက္ ၊ တစ္ရက္ ျပီး တစ္ရက္
စၾက၀ဠာ အျပင္ဘက္ တိုးထြက္ ။
ထိုးထြက္ ၊ ေဖာက္ထြက္ ။

ေဘးတိုက္ေရြ ႔လ်ားေနတဲ့ …
အက္ဆစ္မိုးေတြ ..
တစ္ေပါက္ခ်င္း ၊ တစ္ေပါက္ခ်င္း
ရြာခ် / ရြာက် ။

ည ။
သတၳဳရနံ႔တို႔ မႊမ္းထံုေသာ ကမာၻ၏ ေနာက္ဆံုးည ။


အားလံုး ၊ အား ……….. လံုး ။
တမလြန္ တံခါး၀မွာ ၊ ေစာင့္ဆိုင္းေနၾက ။
( ကိုယ္တိုင္ အပါအ၀င္ )

ထိုစဥ္ ။
ထို - စဥ္ ။
ထို / စဥ္ ။

အားေကာင္းေမာင္းသန္ Black Hole တို႔ ။
အနီးကပ္ဆံုး နီးကပ္လာၾက ။
နီး - ကပ္ - လာ - ၾက ။
ဘုရားသခင္ ။
ေသျခင္းတရားမွ လြတ္ကင္းေအာင္
အရွင့္ ဂုဏ္ေတာ္ေတြနဲ႔ ခ်ီးမြမ္းလွည့္ျခင္းငွာ ..
မစြမ္းေတာ့ဘူးလား သခင္ ။

ရုတ္ျခည္း ။
အေမွာင္ထုတို႔ ၾကီးစိုး ။
အားလံုး ၊ အား …….. လံုး ..
တြင္းနက္ၾကီးရဲ ႔ ဆြဲငင္မႈကို လြန္ဆန္ဖို႔ အားမရွိ ။
အား းးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
မရွိ ၊ မရွိ ၊ မရွိခဲ့ ။

ထိုအခိုက္ ။
နစ္ေရွး မသိလိုက္တဲ့ လေရာင္တခ်ိဳ ႔
ျဖာ က် ၊ ျဖာ - က် ၊ ျဖာ/က်
ခဲ့ ။
ကမာၻ ႏွစ္ျခမ္း အက္ ။
ထုိ အက္ကြဲေၾကာင္းၾကားမွ ထိုးထြက္လာေသာ ။
ထိုး ထြက္ လာ ေသာ ။
ႏွင္းဆီ တစ္ပြင့္ ။
ျငိမ္းခ်မ္းေရး ႏွင္းဆီ လား ?
ေသမင္းတမာန္ ႏွင္းဆီ လား ?
မကြဲျပား ။
မ / ကြဲ ျပား ။

လေရာင္ ျဖာက်ေနေသာ သတၳဳကမာၻရဲ ႔
အက္ကြဲေၾကာင္းၾကားမွ ထိုႏွင္းဆီ
ငြားငြားစြင့္စြင့္ ပြင့္ ၊ ပြင့္ ၊ ပြင့္ လန္း ၏ ။

အားလံုး ၊ အား ………. လံုး
လေရာင္ဆမ္းေသာ ႏွင္းဆီရဲ ႔ ညွိဳ ႔ငင္မႈၾကား
ရီေ၀ တိမ္းမူး ။

Black Hole ကို တဆိတ္ ေမ့သြားၾက ။

ကစင့္ကလ်ား ေျပးလႊား ….

ႏွင္းဆီ ရဲ ႔ လူသားဆန္တဲ့ ရနံ ႔ကို ငတ္မြတ္ေတာင့္တ ..

အတၱတစ္ပိုင္း လႊမ္းျခံဳထားတဲ့ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔
Black Hole ထဲ စိတ္လိုလက္ရ ေျပး၀င္သြားၾက ။

ထိုည ။
ႏွင္းဆီ တစ္ပြင့္၏ ညွိဳ ႔ငင္မႈျဖင့္
ကမာၻတစ္ခု အဆံုးသတ္ခဲ့၏ ။

ဟိုးေရွးေရွး ဒီအခ်ိန္ေလာက္တုန္းက ရြာတစ္ရြာမွာ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ရွိတယ္ ။
အဲဒီေကာင္ေလးက တစ္ေန႔တျခား အသက္ၾကီးလာၿပီး အႏွစ္ေျခာက္ဆယ္ေလာက္ၾကာေတာ့ အဖိုးၾကီး ျဖစ္လာတယ္ ။
သူ ေသခါနီး က်ေတာ့ သူ႔ရဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာ သားကို ေခၚၿပီး သူအရမ္းတန္ဖိုးထားတဲ့ ပစၥည္းတစ္ခုကို အေမြအျဖစ္ေပးအပ္ခဲ့တယ္ ။
အဲဒီအေမြက ျပည္သူ႔ နီတိ အဆံုးအမ ၾသဝါဒ က်မ္း စာအုပ္ၾကီး ။
အဖိုးၾကီးရဲ့သား ေကာင္ေလးလည္း အထဲမွာ ပါတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို သိလိုခ်င္တာနဲ႔ စာအုပ္ကို လွန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အထဲမွာ စာမ်က္ႏွာ အိုမင္းလို႔ ျခစားထားတဲ့ စာရြက္ျပဲရာအခ်ိဳ႕ရယ္ သူ႔အေဖ အႏွစ္ႏွစ္အလလ က ဖတ္သားမွတ္႐ႈထားၿပီး ထုတ္ႏႈတ္ထားတဲ့ notes ေတြ တပံုတေခါင္းေတြ႔ရတယ္ ။
ေကာင္ေလးလည္း ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိေသးဘဲ စာအုပ္ကို အခ်ိန္အနည္းငယ္ ဖတ္ၾကည့္ေနမိတယ္။
သူသတိဝင္လို႔ သူ႔အေဖကို ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္မွာပဲ သူ႔အေဖက တမလြန္ ခရီးတဝက္စေနၿပီ ။
အဲဒီလိုနဲ႔ ေကာင္ေလးလည္း အဲဒီ စာအုပ္ ထူၾကီး ကို ေန႔မအား ညမနား အခန္းတြင္းေအာင္းၿပီး တရႈမနား ေလ့လာပစ္လိုက္တယ္ ။
အားသြန္ခြန္စိုက္ က်င့္ၾကံပစ္လိုက္တယ္ ။
တစိုက္မတ္မတ္ ေမြးျမဴပစ္လိုက္တယ္ ။ အဲဒါေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကေလးကို အဆက္အသြယ္ပ်က္သြားတယ္ ။
ရက္အေတာ္ၾကာတဲ့ အခါ စာအုပ္ၾကီးဖတ္လို႔ ၿပီးစီးသြားတယ္ ။ သူ႔ေခါင္း သူ႔ဦးေႏွာက္ သူ႔ႏွလံုးသားထဲမွာလည္း ၾသဝါဒေတြ သံမႈိရိုက္ခတ္ထားသလို ျမဲျမဲျမံစြာဆြဲကပ္သြားတယ္ ။
ဒီစာအုပ္က အလြန္တန္ဖိုးၾကီးတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ပဲ ဒါေၾကာင့္ ဒီစာအုပ္ကို လူေတြ သိေအာင္ ငါ ပံုႏွိပ္ၿပီး ေဝမွ်သင့္တယ္ လို႔ ေအာက္ေမ့ၿပီး စာအုပ္ထုတ္ဖို႔ အၾကံေပၚလာတယ္ ။
ဒါေပမယ့္ သူ ေနထိုင္တာ ရြာမွာ မို႔လို႔ ပံုႏွိပ္တိုက္ မရွိဘူး ။
ဒါေၾကာင့္ ပံုႏွိပ္တိုက္ရွိတဲ့ အနီးဆံုးျမိဳ႕ကို တက္ဖို႔ ၾကံစည္တယ္ ။
ပံုႏွိပ္တိုက္ ရွိတဲ့ အနီးဆံုးျမိဳ႕ က သူတို႔ ရြာနဲ႔ ဆို ေလွတစ္တန္ ျမင္းတစ္တန္ ေတာျဖတ္ ေတာင္တက္ သြားရမွာ ။
ဒါေပမယ့္ သူ စိတ္မပ်က္ဘဲ သူ႔အေဖ အေမြေပးခဲ့တဲ့ စာအုပ္ လူေတြဆီ ျဖန္႔ေဝတာ သူ႔အေဖလည္း ဝမ္းသာမွာပဲဆိုၿပီး ၾကည္ႏူးေနရင္း အထုပ္အပိုးေတြ ျပင္ဆင္တယ္ ။
လမ္းခရီးေရာက္ေတာ့ သူ တစ္ေယာက္တည္း မခၽြန္တတ္ခၽြန္တတ္ ေလခၽြန္ရင္း ပ်င္းပ်င္းရွိတာ နဲ႔ ေလွ်ာက္စဥ္းစားမိသြားတယ္ ။
သူ႔အေဖ ေရးသားထားတဲ့ notes ေတြ ၊ စာအုပ္ထဲက အေၾကာင္းအရာေတြက အမွန္တကယ္မွ ဟုတ္ရဲ့လား ။ လူသားစင္စစ္ေတြနဲ႔ ကိုက္ညီရဲ့လား ဆိုၿပီး ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြး ေတြးမိတယ္ ။
အဲဒါနဲ႔ပဲ လမ္းသြားရင္း လူေတြအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း အကဲခတ္သြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္ ။
ဒီလိုနဲ႔ ရြာငယ္တစ္ရြာကို တည္းခိုဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာတယ္ ။
အဲဒီရြာမွာ တစ္ညအိပ္ ၿပီး ခရီးဆက္ထြက္လို႔ ရေပမယ့္ ရြာကလူထုကို အကဲခတ္ခ်င္တာနဲ႔ ၃ ၊ ၄ ရက္ ဆက္ၿပီး ေနျဖစ္လိုက္တယ္ ။
ေနာက္ေန႔ ခရီး ဆက္ထြက္တဲ့အခါ စာအုပ္ထဲက စာရြက္ ၁ ရြက္ကို ငါ့အေဖ အမွတ္မွားတယ္ ထင္တယ္ ဆိုၿပီး ဆြဲဆုတ္လိုက္တယ္ ။
အတန္ငယ္ ခရီးေပါက္တဲ့အခါ ျမိဳ႕ငယ္ေလး တစ္ျမိဳ႕ကို ေရာက္လာျပန္ေရာ ။
ျမိဳ႕ က နဲနဲကေလး က်ယ္ဝန္းတာနဲ႔ သူ ၁ ပတ္ေလာက္ ေနသင့္တယ္ ထင္ၿပီး ေနလိုက္တယ္ ။
အဲဒီျမိဳ႕ က ျပန္ထြက္လာေတာ့ အေဖ အမွတ္မွားျပန္တယ္ ဆိုၿပီး ၂ ရြက္ ဆုတ္ လိုက္ျပန္တယ္။
အဲဒီလို
အဲဒီလို
အဲဒီလိုနဲ႔ သူ႔ ခရီးအဆံုးျဖစ္တဲ့ ျမိဳ႕က ပံုႏွိပ္တိုက္ေရွ႕ ေရာက္သြားတယ္ ။
တိုက္ထဲ ဝင္မယ္ ၾကံခါနီးမွ အေတြးတစ္ခုဝင္လာ စိတ္ေျပာင္းသြားၿပီး ပံုႏွိပ္ စာအုပ္ထုတ္မယ့္ အစီအစဥ္ကို ဖ်က္ပစ္လိုက္တယ္။
အဲဒါနဲ႔ပဲ သူေနထိုင္တဲ့ ရြာေလးကို ဘယ္ေနရာမွာမွ တေထာက္တနား ဝင္မနားေတာ့ဘဲ တန္းတန္းမတ္မတ္
အိမ္ျပန္လာလိုက္ေတာ့တယ္ ။ ။

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ခုနက အခ်ိန္ေလာက္တုန္းက ရြာတစ္ရြာ မွာေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ရွိတယ္ ။
အဲဒီေကာင္ေလးက တျဖည္းျဖည္းအသက္ၾကီးလာၿပီး အဖိုးၾကီး ျဖစ္လာတယ္ ။
သူ ေသခါနီး က်ေတာ့ သူ႔ ရဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာ သားကို ေခၚၿပီး အေမြပစၥည္း တစ္ခု ေပးခဲ့တယ္ ။
အဖိုးၾကီးရဲ့သား ေကာင္ေလးလည္း တျဖည္းျဖည္း အသက္ၾကီးလာၿပီး အေရခြံ႐ႈံ႕ပြအဖိုးၾကီးျဖစ္လာျပန္တယ္။
သူလည္းပဲ ေသခါနီး က်ေတာ့ သူ႔ သားကို ေခၚၿပီး အေမြပစၥည္းတစ္ခုေပးခဲ့တယ္ ။
အဲဒီအေမြက ျပည္သူ႔ နီတိ အဆံုးအမ ၾသဝါဒ က်မ္း စာအုပ္ၾကီး ။
အဖိုးၾကီးရဲ့သားလည္း အထဲမွာပါတဲ့ အေၾကာင္းအရာကို စိတ္ဝင္စားတာနဲ႔ စာအုပ္အဖံုးကို လွပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
အထဲမွာ မာတိကာ ကလြဲၿပီး စာရြက္တစ္ရြက္မွ မရွိဘူးတဲ့ ။

ေနက်ယ္ဝန္း

ျပတင္းေပါက္

ေလးေထာင့္ဆန္ဆန္္ ေထာင့္မွန္စတုဂံပါပဲ ။

ေအးစက္စက္ညေတြမွာ လက္ႏွစ္ဘက္ကိုပိုက္ျပီး

ခ်ည္တိုင္ေလးကို ခပ္တင္းတင္းေထြးေပြ႕ထားခ်င္

ေနမင္းလက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ထိေတြ႔မိျပန္ရင္လည္း

က်န္ေနတဲ့ကမာၻတစ္ျခမ္းကို ပုခံုးေပၚထမ္းတင္ထားခ်င္ေသး

ေ၀ခြဲလို႔ မရလိုက္ပံုမ်ား ..... .....

အသားထဲကို သံခၽြန္ေတြ ႐ိုက္သြင္းျပီး

ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံထားရတာကိုေတာင္ ေမ့လို႔ ။

ညီစိမ္း

            ေတးသံေတြက်ကြဲသြားသလုိ ၿငီးၿငီးစီးစီးျပကၡဒိန္ေတြကို စုတ္ၿဖဲေနရတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ၊၊ နီယြန္မီးေရာင္ကိုမွ ညလုိ႕ထင္တဲ့ လူငယ္တစ္အုပ္ ဂစ္တာတစ္လက္ကို ေက်ာပုိးၿပီး ထြက္ခြာသြားၾကၿပီ ထင္ရဲ႕၊၊မီးေရာင္ေတြက ပ်ိဳးပ်ိဳးလက္လက္ သီဆုိေနၾကမွ ကိုယ့္ကိုကုိယ္ေမွာင္ေနမွန္းသိရတယ္၊၊ ေငြေရာင္ေတြသြန္းထားတဲ့ လေရာင္ေတာင္မွ သူ႕အလင္းေလးေပ်ာက္ဆံုးဖူးေသးတာပဲ၊၊ဘယ္ ညလယ္ မဆုိ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ လၾကတ္ ဖူးၾကမွာပါပဲ၊၊ ျပကၡဒိန္ေတြ က်ကြဲသြားသလို ၿငီးၿငီးစီးစီး ေတးသံေတြက ငါ့ညေလးကို စုတ္ၿဖဲေနၾကတာ ၾကာၿပီ ထင္ပါရဲ႕ကြယ္ ၊၊

            အလင္းေတြ ေပက်ံရင္း ေသဆံုးသြားရတဲ့ ညရဲ႕စ်ာပနကို လူေတြက ဘာေၾကာင့္ နံနက္ခင္းလို႕ ေခၚၾကတာလဲ၊၊ငွက္ကေလးေတြ ေနာက္ေျပာင္ေနမွ ညေလးရဲ႕ စ်ာပနကိုဖြင့္ဖတ္မိတယ္၊၊လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလး

ကိုေရာက္သြားေပမယ့္ ေကာ္ဖီေတြက ငါ့လည္ေခ်ာင္းကိုေသာက္သံုးသြားတယ္၊၊ကားမွတ္တိုင္ေလးက ခလုတ္လာတိုက္တာ့မွ ပန္းေလးပြင့္ေနမွန္းသိရတယ္၊၊ကမၻာဦး မဟုတ္ပါပဲ ပန္းပြင့္ေလးနားက သူေတြေပ်ာက္ဆံုး

သြားတယ္၊၊သူမ ဝတ္စံုေလးက အစိမ္း ၊ ေကာင္းကင္အစိမ္း ၊ ေျမညိဳလမ္းေလးလည္း အစိမ္း ၊ မ်က္ဝန္းအစိမ္း ၊တစ္ေလာကလံုး အစိမ္း ၊၊ ေမဂ်ဴႏို. . . နင့္ရဲ႕ အေငြ႕အသက္နဲ႕တင္ ငါ့ညေလး ေကာင္းရာမြန္ရာေရာက္ၿပီကြယ္၊၊

            ပင္လယ္ေခါင္မွာ ကမ္းမေပ်ာက္ေတာ့ဘူး ၊၊ မွတ္တိုင္ေတြ တစ္စင္းၿပီး တစ္စင္း ေရြ႕လ်ား ၊ လိုင္းကားေလးေပၚက ရံုးတက္ ၊ ရံုးဆင္း မ်က္ဝန္းေလးကို ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ငွားဖတ္ေနမိရံု. . . . ၊၊ မ်က္ေတာင္ေလးရဲ႕ ေလတုိက္ႏႈန္းက ကိုယ့္ဘက္ ေရာက္မလာေပမယ့္ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ေငးေနမိရံု . . . ၊၊ ရံုးပိတ္ခ်ိန္ေလးထဲက ညေနမွာ ျပတင္းေပါက္ေလးကို ေမွ်ာ္ေနမိရံု. . . . ၊၊ဒိုင္ယာရီေလးလည္း ေသာ့မခတ္ျဖစ္ေသးပါဘူး ၊၊ ေမဂ်ဴႏို. . . ဘယ္ ဇာတ္ဆရာပဲေရးေရး. . . ဒီဇာတ္လမ္းေပၚမွာပဲ ေလွ်ာက္ခ်င္တယ္ကြယ္ ၊၊

            သန္းေခါင္ယံ မတုိင္ခင္က အိပ္ရာဝင္သီခ်င္းေတြေတာင္ စီရရီ အိပ္ရာဝင္ကုန္ၾကၿပီ ၊၊ အိပ္လုိ႕ မရတဲ့ ညနဲ႕ အိပ္လို႕မရတဲ့လူက လမင္းကို ခိုးၾကည့္ေတာ့ လိပ္ျပာအေတာင္ပံေတြ နဲ႕ လြင့္လို႕ေနတယ္၊၊ေကာင္းကင္က လမင္းကို စိုးရြံ႕တဲ့စိတ္နဲ႕ တိမ္ေတြနဲ႕ကြယ္ဝွက္ပစ္တယ္၊၊သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကေတာ့ ညေတြထဲမွာ ညကိုလုိက္ရွာ ေနေလတယ္၊၊ ေမဂ်ဴႏို. . . ရင္ထဲမွာ သာေနတဲ့ အစိမ္းေရာင္လမင္းေလးကိုေရာ ဘယ္လုိ တိမ္တိုက္မ်ိဳးနဲ႕ ဝွက္ကြယ္ထားရမလဲ…..လြမ္းေနတယ္…..၊၊

            ခ်စ္တယ္….ေမဂ်ဴႏို ၊၊ တိုးတုိးေလး အေျပာမွာ ပဲ့တင္သံေတြ လႈပ္ခတ္သြားပါသလား ၊၊ အခ်စ္ကို ေရာင့္ရဲတတ္ရင္ ေရာင့္ရဲမႈကို ခ်စ္တတ္လာပါလိမ့္မယ္ ၊၊ ကားမွတ္တိုင္ေလး ျဖစ္ခ်င္ရဲ႕ ၊၊ လုိင္းကားအုိေလး ျဖစ္ခ်င္ရဲ႕ ၊၊ ျပတင္းေပါက္ေလး ျဖစ္ခ်င္ရဲ႕ ၊၊ ကိုယ္ရွာေတြ႕တဲ့ အစိမ္းေရာင္ မ်က္ဝန္းပန္းပြင့္ေလးကို ေငးၾကည့္ခ်င္ မိရဲ႕ ၊၊ ဒီေလာက္ပါပဲ ကြယ္ ၊၊ ေမဂ်ဴႏို . . . ပဲ့တင္သံတုိ႕က တုိးတုိးေလး လႈပ္ခတ္သြားေလရဲ႕ ၊၊ ခ်စ္တယ္ ကြယ္၊၊

            တစ္ပုဒ္တည္းေသာ ကဗ်ာေလးကိုပဲ ထပ္ခါ ထပ္ခါ ရြတ္. . . . ေန မိ

 

ယံုၾကည္မႈ ( ဘုန္းသန္႕ခန္႕ )

 

ဒီေနရာမွာ ထုိင္

ေက်ာက္တုိင္လုိ ခိုင္ၿမဲၿပီး

မင္း မ်က္ဝန္းကို ေစာင့္မယ္ ၊၊

တစ္ခါ တစ္ခါ

ေလေတြျမစ္လုိစီး

သစ္အုိရြက္တုိ႕ ေမ်ာပါ

တစ္ခ်ိဳ႕ တစ္ခ်ိန္

ေန႕လင္းေခါင္ေခါင္မွာ

ညေတြ ရြာခ်လို႕

လူလယ္ေခါင္ထဲ

ကုိယ္ သင္းကြဲခဲ့တယ္ ၊၊

ယံုၾကည္ပစ္မိရဲ႕

မင္း မ်က္ဝန္းေလး

တစ္ရက္ရက္ေတာ့

အမွတ္တမဲ့

ကိုယ့္ကို ျမင္လိမ့္မယ္ ၊၊

           

တိုးတိုးေလး ပဲ ရြတ္ေနမိ . . . . တယ္၊၊           

ယံုၾကည္ေနပါတယ္….၊၊            

မင္း မ်က္ဝန္း စိမ္းေလး ကိုယ့္ဆီမွာ လင္းမယ္ . . . . . ၊၊

           

ဒိုင္ယာရီ ေသာ့ေလး မင္းလက္ထဲ ေရာက္မယ္. . . . . ၊၊           

တိုး တိုး ေလး ပါ ပဲ ကြယ္  . . . .            

ေမ ဂ်ဴ ႏို            

ခ်စ္ ေသာ ေမ . . . . .            

ပန္း ပြင့္ သံ ေတြ ၾကား လုိက္ မိ ရဲ႕ လား …………………………၊၊     ၊၊

           

 

 



ကၽြန္ေတာ္မသိဘဲ..မိုးေတြရြာသြားတယ္..မၾကည္ျဖဴ




ဒီ....အသံ

ဒီ..အလင္းေတြထက္ျမန္တဲ့

ခ်စ္ျခင္းမ်ိဳးနဲ႔

အနားကိုေရာက္ပါရေစ မၾကည္ျဖဴ

ယံုၾကည္ေပးပါ ။



အလ်ားလိုက္ရြာသြားတာလားေဒါင္လိုက္ရြာသြားတာလားဆိုတာ

ခြဲျခမ္းမစိတ္ျဖာမိတာကလြဲရင္

ကၽြန္ေတာ္ မၾကည္ျဖဴကိုခ်စ္တာ

သစၥာဆိုျပစရာလိုေသးလို႔လား

မိုးေတြရြာသြားတယ္ဆိုတာ

ကၽြန္ေတာ္တကယ္မသိလိုက္ဘူးမၾကည္ျဖဴ ။






စေတာ္ဘယ္ရီနဲ႔လုပ္ထားတဲ့

ညေနခင္းေလးလည္း

ျပာ

က်

အရင္တုန္းကညေနခင္းဟာ

ညေနခင္းနဲ႔မတူေတာ့

တစ္ေလာကလံုးတိတ္ဆိတ္

ကၽြန္ေတာ္အသက္ရႈဖို႔ေတာင္ေမ့သြားတယ္ ။





လူ႕ဘ၀ဆိုတာ မေသခ်ာျခင္းသီခ်င္းတစ္ပုဒ္

ကၽြန္ေတာ္မသိလိုက္ပဲ

အျပင္မွာ

မိုးေတြတကယ္ရြာေနသလို

ရင္ထဲမွာလည္း မေသခ်ာျခင္းေျခလွမ္းေတြ မွားေနတုန္း

နို၀င္ဘာရဲ႕အိပ္မက္ေတြ

တကယ္ျပဳစားခံလိုက္ရတာ

ဘာမွမေျပာင္းလဲသလိုပါပဲ

မၾကည္ျဖဴေရ...

အဲဒီေန႔ကမွ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ျပန္ေမးမိတယ္

ဘယ္တုန္းကမ်ား

ဘာေၾကာင့္

ဒီေလာက္ထိခ်စ္သြားရသလဲဆိုတာကို ။




ေန႕ဆိုတာ

ျပကၡဒိန္တစ္ခုမွာ နံပါတ္တစ္ခုေျပာင္းတပ္လိုက္တာ

ဆိုေပမယ့္

ကၽြန္ေတာ္မၾကည္ျဖဴကိုခ်စ္မိတဲ့အေၾကာင္းကစျပီး

ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေလာက္ခ်ေရးခ်င္ပါေသးတယ္

ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာရမယ္ဆိုရင္

ဒီရင္ခြင္လြဲလို႔

ဘယ္ေနရာမွမခင္တြယ္မိဘူး

ျဖစ္ျပီးပ်က္တဲ့အထဲမွာ

ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္ျခင္းေတြမပါေစရဘူး မၾကည္ျဖဴ ။




ဒီဖက္လွည့္လို႔ ျပံဳးျပစမ္းပါဦးလား မၾကည္ျဖဴ

ျပံဳးလိုက္တိုင္း

ၾကယ္ေတြေတာင္ခူးဆြတ္ေပးခ်င္ရဲ႕

ေတာင္နံရံေတြေျပးေျပးတက္

အက္ဆစ္ျပင္းျပင္းတစ္ခြက္ကိုပဲတပ္မက္ခဲ့သူပါ။





ကၽြန္ေတာ္မသိပဲရြာသြားတဲ့မိုးက

ျပန္က်မိုးေတြမွမဟုတ္တာေသခ်ာပါတယ္

မေတြးပါနဲ႔ေျပာလည္း ဘယ္လိုမွတားလို႔မရဘူး

ကို႕ေရာဂါအေျခအေနကိုယ္မသိေတာ့

ေဆး ဆိုတာမရွိေတာ့ဘူးေပါ့ ။





မၾကည္ျဖဴေရ

"ခ်စ္ျခင္း"ဆိုတာမဂၤလာ

ေဟာဒီကမၻာရဲ႕သံလြင္ခက္

ရက္စြဲလွလွေတြရင္ခုန္ၾကရေအာင္

အခုေလ

ကၽြန္ေတာ္မသိပဲအျပင္မွာမိုးေတြရြာေနျပီ

မနက္ျဖန္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ပ်ိဳးထားတဲ့အပင္ေလး

ဖူးပြင့္လာေတာ့မယ္ ။





အမည္မဲ့





...ပန္းခ်ီကားတခု၏
စုတ္ခ်က္ဟာ ပန္းခ်ီကား ကုိယ္တုိင္ျဖစ္တယ္...



http://api.ning.com/files/5gdXO9U2lx7Vm6Al6mP-L9E2xkRlfNrgm-A6m*Sl6XYxVl111mozgspAoQWiRAyFQDn0T325YhtJhhYTdS69nH7nWCsQrc*L/DSC00402.JPG



မီး ေန ၀င္


မီး
လိန္
ေမွာ္

တိမ္၀ါမွ်င္ အေက်ေကာက္ခ်
အမွ်င္ အတန္း
ရင္ ျခမ္း
စုတ္ လြမ္း
စုံေရာင္ လွ်မ္း
ေဒ၀ စုတ္ခ်က္
ရက္စက္ပါတယ္ ေနမင္းရယ္
ရက္စက္ပါတယ္
မင္း အိပ္ရာျပင္တာ

စက္
စက္
က်
တယ္
လိႈင္းဆက္ရာ လႊတ္က
ျမစ္ေမြ ့ရာ ညႊန္ ့ထ
သီေခ်ာ့ေတး
ငွက္ကေလးငယ္ငယ္
ေလ ေ၀း ေျပး
တံငါေလွကေလး ရုပ္ရွင္ျပီးရင္
မီး
ပိတ္

မယ္

အေနာ္မာ
၁၆..၁၀.၀၉
( ည ၈နာရီ ၁၀ မိနစ္)




http://api.ning.com/files/SnoSXkV6o9go6eDIJwCKD1oLTe5ZC72hqNolE2ked6DzFntkLYZaI-tdb*v9Vr26nU2oE5yWCIKD5VocBFuzi1N4U94g8Haa/DSC00511.JPG

 

"ေတာက္ ေနကလဲပူလိုက္တာ မိုးေလးအံု႔ေနရင္ေကာင္းမယ္ကြာ"

ခဏအတြင္းမွာ တစ္ခုခုအတြက္

"ဆူးေလ .... ဆူးေလ"

"ေရႊဂံုတိုင္ ၅၀ ေက်ာ္ရင္ ၁၀၀ "

"အစ္ကိုၾကီး ထမင္းဖိုးေလး"

"တစ္ေယာက္ခ်ိတ္မယ္ ဆရာ"

"ေရွ႕ကားနဲ႔ ၁၀ မိနစ္"

"ဗမာေဆးနဲ႔ ၁၀၀ ဖိုး"

ဆႏၵမ်ား.... ဆႏၵမ်ား .....

အရွင္လတ္လတ္ သိကၡာျဖင္႔ ထိမ္းပါ

"ကားခေလးေတြ လွမ္းထားမယ္ အေၾကြမပါရင္ ခဏေစာင္႔"

"ေရွ႕ေလးနည္းနည္းတိုးပါ"

"ေကြ႔မယ္ကိုင္ထား"

ဒီေကြ႕ကို ဒီတက္နဲ႔ေလွာ္

တက္မက်ိဳးေသးသေရြ႕ လက္ထိုးရမွာမဟုတ္ဘူး

"ပြိဳင္႔ကလည္းၾကာလိုက္တာ" "ေဟ႔ေရာင္ေပးျပီးျပီလား"

 "ေနာက္တစ္ေၾကာင္းဆင္းမွေပးမယ္ ဆရာ"

ဒီအကိုင္းက ပ်ားစြဲဖို႔ေရာ

ရွဥ္႔ေလ်ာက္ဖို႔ပါ ေလာက္တယ္

" အားလံုးပဲ ဂိတ္ဆံုးပါျပီ" "ဒဂံု ျပန္မယ္ ... ဒဂံု"

"Eleven ရမယ္" Weekly ရမယ္"

"သိန္းထီေပါက္စဥ္မွန္ေတြအစ ဆံုး"

တစ္၀မ္းတစ္ခါးအတြက္

ဒီပလက္ေဖာင္းမွာ အားလံုး

တစ္တန္းတစ္စားတည္းရယ္

"ရယ္ဒီမိတ္ေတြ ၁၅၀၀" "ဒီလိုပစ္ခ် မကြဲဘူး"

"ဘာလိုလဲ အစ္ကို ၀င္ၾကည္႔ေလ" " တူးတီး ပံုမွန္ V တစ္ပြဲ"

 "မိုးကလည္းရြာလာျပီ ... စိုတိစိုစြတ္နဲ႔ ေလ်ာက္ရဦးမယ္"

နတ္မလိုက္ႏိုင္ခဲ႔ေသာ 

လူဘ၀ အလိုက် ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား

"ကားကြ မင္းအေဖ ေမာင္းေနတာမဟုတ္ဘူး"

"ဘုရား ... ဘုရား ကံေကာင္းလို႔"

သူတို႔ လွံစိုက္ဖို႔

ငါ႔ေျမက နိမ္႔နိမ္႔သြားတာလား

"ေတာ္ေသးတယ္ ရွာရလြယ္လို႔"

"CV ပါလား"

"ဘြဲ႔လက္မွတ္ပါလား"

"၁၀ ေပ ၂ခ်ပ္ထုတ္မယ္" "ခန္႔မွန္းလစာဘယ္ေလာက္လဲ"

"ေၾသာ္ .. လုပ္သက္ၾကာျပီပဲ" "၁၀ ေပ ၂ခ်ပ္ထပ္ထုတ္မယ္"

လူ႔တန္ဖိုးဆိုတဲ႔ လက္မွတ္ေတြ

အထပ္လိုက္အထပ္လိုက္ ခြာခ်ျပ

"မင္းေတာင္းတာမ်ားတယ္" "ဒီရက္ပိုင္း အလုပ္က သိပ္မေကာင္းဘူး"

"၅ေပ ၃ေပ က်န္ေသးလား" "ခန္႔မွန္းလစာနည္းနည္းေလ်ာ႔"

ဟုတ္ကဲ႔ . . . လကၤာေခ်ာဖို႔ မုသားသံုးပါေစ

သိသိၾကီးနဲ႔ေတာ႔ နားလည္ရခက္တယ္

"အေမ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မုန္႔သြားစားမလို႔ ၃ေသာင္းေလာက္" "ဒါနရွင္မ်ား ရွင္"

 "ကန္ေတာ႔ပါေသးရဲ႕" "၃ ေသာင္းေလာက္လား"

ဟူး....................................

 

 

ေမာင္မိုးခ်ိဳ

နကၡတ္မွားတဲ့ေရေသာက္ျမစ္



ဘီလူးနကၡတ္က်တဲ့အခ်ိန္

ျဖစ္ေနပေလ့ေစ


ဂုန္မၻာန္တစ္ေထာင္အေစာင့္အက်ပ္
ရွိဘူး

လာ


၀င္ခဲ့


အျဖည္ခံဖို႔


ငါ့..တံခါးေတြ


အကုန္ဖြင့္ထားေပးတယ္။






၆ၾကာသည္


၃၁.၅.၀၉တနဂၤေႏြနံနက္


၅နာရီ


၁၈မီနစ္


မိႆရာသီသို႔ေျပာင္း၏။


နဂါးျပည္ျပႆဒါး


ဒြန္းစ႑ားဆင္းရဲအံ..ကညာၾကံတို
င္းေအာင္

ၿဂိဳဟ္စီးၿဂိဳဟ္နင္း


နကၡတ္အသြားအလာ


ဘာမွတြက္ခ်က္ေနရာမလိုဘူး

ေတြေ၀ေနတုန္းပဲလား။





ဘာအဟန္႕အတားမွမရွိ

ယႀတာမလို


ဓါတ္ရိုက္ဓါတ္ဆင္မလို


ဖြင့္ထားတဲ့လက္နွစ္ဖက္နဲ႔


အျဖည့္ခံဖို႔သက္သက္


ငါ


ဖြင့္ေပးထားတယ္။





ဖ်ာတစ္ခင္းစာေနရာတစ္ကြက္စာအတြက္

အေရာင္ေျပာင္းျပဇာတ္တစ္ပုဒ္လို


အခန္းဆက္ေတြမလိုဘူး


နွဳတ္ခမ္းသတ္တိမ္းေခ်ာ္မႈေတြနဲ႔


ရက္ရာဇာ


ျပႆဒါးေရြးေနဦးမွာလား


အေသခ်ာေျပာရဲတယ္


အျဖည့္ခံဖို႕သက္သက္ကိုပဲ


ငါ့


တံခါးေတြဖြင့္ထားတယ္ဆိုတာ


ျမင္


ရံု


နဲ႔


သိ


ဖို႔


ငါ့အရိပ္ငါျပန္နင္းရင္း

္္္
အိပ္မက္ထဲ


ေမးခြန္းေတြေမးေနမိတုန္း။ ။

အမည္မဲ့

အရပ္သံုးဘာသာစကားျဖင့္ မ်က္ရည္ ( ) စီစီ
ထုထည္ကုိ ေဖာ္ျပျခင္းငွာ မစြမ္းသာေသာေၾကာင့္
မစြမ္းသာေသာ ေဖာ္ျပျခင္းအျဖစ္
ထုထည္ ( ) စီစီ ႐ွိ မ်က္ရည္ျဖင့္
အရပ္သံုးဘာသာစကားတြင္ ၀င္ေရာက္ေနထုိင္ရင္း ၊ ေနရင္း ၊
ထုိင္ရင္း ေဘးတုိက္က်လာတဲ့ေန ့ေတြ အေၾကာင္း/ေၾကာင့္
ေဘးထုိင္ ဘုေျပာျခင္း/ခံရျခင္း ႏွင့္
အတူ အားစုိက္ထုတ္မႈေခၽြးစက္ေတြကုိ ယပ္ခပ္ေပးေနရတာ/ ရလုိ ့ ေနသာထုိင္သာ
ေသာ္လည္း လစ္တမတ္စကၠဴလုိ
အေရာင္ေျပာင္းသီအုိရီ မရွိလုိ ့ ကုိအမည္မဲ့ရဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လုိ
ဘာလုိလုိ ညာလုိလုိ လုိလုိေနတဲ့
ဆင္ေျခဖုန္းဆန္လာတဲ့ လူ အျဖစ္နဲ ့ ဒီေန ့ေပၚထုိင္
ၾကည့္ေတာ့ မနက္ျဖန္ဆုိတာလည္း မေန ့ကနဲ ့တူသလုိလုိ
ဆုိေပမဲ့ ပစ္ဖဲတုိင္းဟာ ပုိဖဲ မဟုတ္ဘူးဆုိေတာ့
တာ၀န္၀တၱရားလုိ ၊ အာသီသလုိ ၊ လက္ေခါက္မႈတ္သံလုိ
လုိအပ္ခ်က္မ်ားကုိ ျဖည့္စြက္ရန္
သင္၏ အိမ္မက္မ်ားကုိ ကၽြန္ုပ္ ၏ အေတြး ျဖင့္
သားေဖါက္ရန္ လုိ/ မလုိ


သုေဏာ္စုိင္း

ဓားျပဇာတ္

 

 

ေကာင္းကင္ပြင့္ျပီလား….?

ျမိဳ႕ရုိးကိုမွီထိုင္၊ ၾကယ္တရာပတ္ပ်ိဳးတစ္ပိုဒ္နဲ႔

မီးပ်က္ေနတဲ့ ကႏၱာရတစ္ျခမ္းမွာ အသက္ရူၾကပ္တယ္။

ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဘယ္ေကာင္မွ ေၾကးစားမလုပ္ခ်င္ဘူး……

ကိုယ့္ဓါးကိုကိုယ္ ျမေအာင္ ေသြးခ်င္ၾကတာခ်ည္းပဲ…….။

 

မေန႔ကေနသာတယ္..။

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အခ်ိဳးမေျပေၾကာင္း ဒီေန႔မွသိတယ္..။

ႏွလံုးသားတည့္တည့္က ဆင္ဆာျဖတ္ခံရ

ေစာင္းၾကိဳးေတြပိုင္းျဖတ္မယ့္ ဓါးေအာ္သံ

……….. တိုက္ပြဲမွာငါက်တယ္……………

 

“အႏုပညာက စကားေျပာသတဲ့”

သြားစမ္းပါ… ခရစသ္ႏွစ္ေထာင္က ထြင္းထုခဲ့တဲ့

ငါ့ကဗ်ာအေဟာင္းေတြထဲက စကားလံုးအသိုးေတြ……

သံၾကြပ္နဲ႔ လုပ္ထားတဲ့အျပံဳးေတြ……

ကိုယ့္ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ကိုယ္ လက္ထိုးအန္ခ်ပစ္လိုက္ရဲ့

ထက္ပိုင္းကြဲႏွင္းဆီတို႕ ရဲရင့္ေမႊးရီၾကျပီ..။

 

အဲ့ဒီ႔အလင္းတစ္ျပိဳက္..၊ႏွစ္ျပိဳက္ေအာက္မွာ

မ်က္ရည္ေပါက္ၾကီးငယ္ကို အကုန္မ်ိဳခ်……..

လက္ဖ၀ါးထဲက တိမ္တစ္ဆုပ္ကို

စိတ္ရွိလက္ရွိ ခ်ေရးၾကည့္တယ္..။

“တို႕သိပ္ခ်စ္ၾကတယ္”

“တို႕သိပ္ခ်စ္ခဲ့ၾကတယ္”

ႏွင္းဆီရြက္စိမ္းစိမ္းေလး ရနံေတြ ျပာျပာသလဲေၾကြက်

ငါလြမ္းလိုက္တာ…။

 

ထားလိုက္ပါေနေတာ့ေလ…

ဓါးဆိုတာသူရတဲ့ေထာင့္က ၀င္လာမွာပဲ

ယမ္းခိုးတလူလူအစိးအနင္းၾကား

အိမ္မက္ကိုထည့္ေရးဖို႕ ငါေမ့သြားတယ္..။

ငါ့ဖဲဆင္မွာ ဂ်ိဳကာမပါဘူး…..

ယၾတာေခ်ဖို႔ ငါဘာလို႕ေမ့ခဲ့တာပါလိမ့္…။

 

မျမဲျခင္းတရားက ဖက္လဲတကင္းဆီးၾကိဳ

စိုတိစိုဖတ္နဲ႔ ဘ၀ကို အံစာေခါက္ၾကည့္ေတာ့

“တစ္”က်တယ္…။

ဘာမွမရတာကိုက အျမတ္ျဖစ္ႏိုင္တယ္…

ခပ္တည္တည္ေနတတ္ဖို႕ေတာ့လိုလိမ္႔မယ္…။

 

တစ္ခ်ိန္က တစ္စံုတစ္ေယာက္ေရ

အင္ဂ်လီနာဂ်ိဳလီအေၾကာင္းေျပာတုန္းပဲလား?

အိျႏၵာေက်ာ္ဇင္အေၾကာင္း ေျပာတုန္းပဲလား ?

ေလွကားတိုင္းတက္ဖို႕လို႕ ထင္ေနတုန္းပဲလား?

ေျပာခဲ့ျပီးပါျပီ………

“ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ဘယ္ေကာင္မွ ေၾကးစားမလုပ္ခ်င္ဘူး”ဆိုတာကို………

 

မိတ္ေဆြ…………

သင္ႏွင့္ကၽြႏု္ပ္သည္ တရားမ၀င္ေသာ မိတ္ေဆြမ်ားျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္..။

ေနာက္ေက်ာမွလာေသာဓါး…….

နံေဘးမွ ကပ္၀င္လာေသာဓါး………

ဘယ္ဘက္ရင္အံုသို႕ ေျပး၀င္ဆိုက္ေသာဓါး…..

မည္သည္ကိုမွ မေရွာင္ေတာ့ပါ…..။

အေသြးအသားထဲတြင္ ဓါးယဥ္ေက်းမွဳတို႕

စိမ္႔၀င္လည္ပတ္ေနၾကသည္…..။

မၾကာမီ…………ကိုယ္တိုင္ဓါးတစ္စင္းျဖစ္သြားႏိုင္ပါ၏..။

သင္အႏၱရာယ္ကင္းလိုလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္ကိုပါ သတိထားပါ…..

 

မေန႔ကေတာ့ေနသာခဲ့ပါသည္…။

တစ္စံုတစ္ေယာက္၊ လူ႕ေဘာင္ေလာကႏွင့္ငါ

နကၡတ္တစ္လံုးစာ ေ၀းကြာသြားခဲ့ျပီ…….။

ဓါးျပဇာတ္အတြက္ ပြဲသိမ္းတီးလံုး လြင့္ပ်ံလာခဲ့ျပီ…

ဇာတ္ခံုေပၚတြင္ လွိဳင္းမ်ားရွိ၏…

အားလံုးပုတ္ခတ္တတ္သည္ခ်ည္းပင္ ျဖစ္သည္…..။

 

 

 

ပိုးဥ

ကစဥ္႔ကလ်ား ရုပ္ေသး သီခ်င္း

 

 

ငါ့ကိုငါ က်က်န္ေနခဲ့တာ ႀကာျပီ
နန္းေတာ္ျပတ္ႀကီး တခုထဲမွာ
ရုပ္ေသးရုပ္အျဖစ္
က လို႔ေကာင္းတုန္း
ည အလင္း နဲ႔ ၀ုန္း ဆို
မိႈတက္ ပလႅင္မွာ မီးထေတာက္ခဲ့
ေကသာရွည္ဟာ
ေမာပန္းႏြဲ႕  လ်
ရစ္ပတ္ ငါ့ ကို ရစ္ပတ္
ငါ့ကိုငါ ေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့တာ ႀကာပါျပီ
ျပန္
ေကာက္

ေတာ့
ေျခတျခား ေခါင္းတျခား
ႀကိဳးေတြ  ရႈပ္လို႔ ခက္လို႔
ေနာက္ ရာစုအသစ္တခုအထိ
ေစာင့္ပါရေစဦး
ေနာက္ ေျခလွမ္း တစ္သိန္းျပည့္တဲ့ အခ်ိန္အထိ
ေစာင့္...........................
........................... ပါ .......................ရ
......ေစ...................................
.............................ဦး

မီးခိုးထူေဖြးေတြ ႀကားမွာ အသက္ရႈမွားေနရ
ႀကိဳးဆြဲမွားေနတဲ့ အတိုင္း က ေနတဲ့ ရုပ္ေသး
အဲ့ဒီ အခ်ိန္
ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းျဖစ္ခြင့္ရခ်င္တယ္
ပလႅင္တခုျဖစ္ခြင့္ရခ်င္တယ္
ေနာက္ ဘံုငါးဆင့္မွာ မ်က္၀န္း မဟူရာတို႔
ပ်က္ ေရြ႕   ပ်က္ ကြယ္
ပ်က္ ေရြ႕   ပ်က္ ကြယ္
ဟိုး
ဘံုငါးဆင့္မွာ
တြဲ လို႔ ခြဲ လို႔  
ရုပ္ေသး ႀကိဳးက
ခုထိ ျပတ္က်ႏိုင္ဘူး

ေနာက္ ကမၻာအထိလိုက္ပါရေစဦး
ေနာက္ ကမၻာအထိလိုက္ပါရေစဦး
ဘယ္ေနရာကို လွမ္း လွမ္း
ဘယ္ေနရာကို ေရႊ႕   ေရႊ႕  
တထပ္ထဲ က်ေအာင္ လွမ္းေရႊ႕  မယ္
ဘယ္ ဘ၀ ကို ေရာက္ေရာက္
တထပ္ထဲ က်ေအာင္ လွမ္းေရႊ႕  မယ္


                                                

                                                     ရုပ္ေသး

   ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားေသာ ကဗ်ာဆရာ၏ ရင္ဘတ္

 

 

 

ကထိကထ  လြန္လြန္က်ဴးက်ဴးနဲ႕

မိုးပဲအံု႕တတ္တဲ႕ ငါ႕စာနမ်က္ႏွာေတြ

ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္ ဇာတ္ထုပ္ထဲကလို

ၿဖည္မရတာကိုပဲ ၿဖည္ခ်ခ်င္ေနတယ္

 

အိုးမလံု႕လို႕ အံုပြင္႕တာလား

အံုမလံုလို႕ အိုးပြင္႕တာလား

           မိတ္ေဆြ

တြယ္ခ်ိတ္တစ္ခုေလာက္ အပိုပါလားခင္ဗ်ာ

 

စံုစီနဖာအေတြးေတြနဲ႕ ေဖာက္ခြဲမိေပမယ္႕

ၿပန္႕က်ဲက်ဲအဓိပၸါယ္ေတြနဲ႕

ငါ႕လြယ္အိတ္စုတ္ၾကီးထဲမွာ

ခပ္ရိုင္းရိုင္းမိုးေတြ

ရြာခ်င္ရင္လည္း ရြာေနတတ္တယ္

 

ေက်ဇူးၿပဳ၍

က်ဳပ္ကိုအထင္ၾကီးစမ္းပါ

အႏုတ္စုတ္တစ္ေယာက္ရဲ႕သန္ဖက္ခါေတြလို

အၾကည္႕လက္တဆစ္ေလာက္နဲ႕ 

ၾကည္ႏူးေနတာမဟုတ္ပါဘူး

 

ခင္ဗ်ားတို႕လိုက္မမွီတဲ႕

က်ဳပ္ရင္ဘတ္ထဲမွာ

မိုးၾကိဳးပစ္တတ္တဲ႕ စကားလံုးေပါင္းမ်ားစြာ

      က်ဳပ္

ထမ္း  ထား  တယ္

 

                  

                                                      အကယ္ဒမီ

 



သီး
ခ်ိန္တန္သီး ပြင့္ ခ်ိန္တန္ပြင့္



က၊ခ၊ဂ၊ဃ၊င

ဆက္လက္၍


ကၾကီး၊ခေခြး၊ဂငယ္၊ဃၾကီး၊ င


ဆက္လက္၍


A,B,C,D,E,


ဆက္လက္၍


a,b,c,d,e


ဆက္လက္၍


ေအ၊ဘီ၊စီ၊ဒီ၊အီး


ဆက္လက္၍


၁.၂.၃.၄.၅


ဆက္လက္၍


တစ္၊ႏွစ္၊သံုး၊ေလး၊ငါး


ဆက္လက္၍


1,2,3,4,5,


ဆက္လက္၍


၀မ္း၊တူး၊သရီး၊ဖိုး၊ဖိုက္


ဆက္လက္၍


ထို႔ေနာက္


ျပီးေတာ့


အကယ္၍မ်ား


အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္


..................................................


......................................


.........................


...............


........

...

.

.

.

.

.

ေဟ့လူ

ေန၀င္ေတာ့မယ္ ။ ။



အမည္မဲ့





ငါးသုံးရဲ ့ေမာ္ဒန္ကေလာင္အား ကုိျမဴခုိးနဲ ့ အမွတ္တရ ကဗ်ာျမစ္တစ္စုံ။
ေျဖေလွ်ာ့ခြင့္ေတြ...ေျပေလွ်ာပြင့္


- ေတာက္ပမာေက်ာလြန္းတဲ့ အသံေၾကာင့္ ငတ္မြတ္ျခင္းကင္းတဲ့ ငါ့ႏွလံုးသား မဆြတ္မပြတ္ လႈပ္ခတ္သြား -

’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

ေျဖေလွ်ာ့ခြင့္

အေရာင္ေတြ ဆိုးစရာမလိုဘူး
အျဖဴ ၊ အမည္း
ေတာက္ပျခင္းထက္ပိုလွတယ္

ကိုယ့္ကို ကိုယ္
သစ္ပင္ေတြလို
ကိုင္းေတြတပ္
ရြက္ေတြထြက္

ဆိုးေပေတတဲ့ အိမ္မက္
တစ္ေထာင့္တစ္ညထက္
တစ္ကြက္ပိုလွ်က္

ခ်စ္ျခင္းကိုပစ္ခြင္း
ေလဟုန္စီးမိတဲ့ ငါ
ေနရာကြက္၍ မိုးသက္ေလျပင္း
က်
ခဲ့
မိ
ရွာ

ဘာလိုလိုနဲ႔ ရင္ဒို္င္ခြက္
အပူလြန္မွတ္
တစ္သုည ငါး

။ ။ ။ မရီပါနဲ႔ ။ ။ ။

အသင္လဲ တစ္ႀကီမ္တစ္ခါ
ၾကယ္ေပ်ာက္ေကာက္ဖူးတာဘဲ ”

ခ်စ္သူေတြရယ္တိုင္း
ရင္ရင္းတဲ့ နင့္ကို
ျပန္
ျပန္
ပ်ဳိ႕


ေခ်ာ့သိပ္တဲ့ ေလေျပ
ငါ ၀ါးၿမိဳမွားတဲ့
အသြင္ေျပာင္းေက်ာက္ စေလးမ်ား

ဒယိမ္းဒယိုင္နဲ႔ ငါ့ကို
ဦးေႏွာက္က သတိေပးတယ္
ဒီတစ္ခါ

“ ‘ ႀကိဳးမိန္႔ ‘ “

ျမဴခုိး

-----------------------------------------------------

ေျပေလ်ွာပြင့္


ဆဲြမဖြင့္ရက္ ဒိန္းဒိန္းတုန္ရီတံခါးေရွ ့
...ကြ်ီ...
အေႏွးပင့္တက္...မေဟာ္ဂနီပိတ္ကားခ်ပ္လုိ
ေျဖးေျဖးေလး...ေျဖးေျဖးေလး
...လူပ္ခတ္ေရြ ့...

...ဟာ...
တိမ္ခုိးယွက္ ဘုံႏွစ္ခုအဆက္လမ္းေပၚ
ေျဖးေျဖးေလး...ေျဖးေျဖးေလး
...ေျခဖ၀ါးေလးခု နင္းျဖတ္...

ေသြးၾကြ လိေမၼာ္ေရာင္မီးေငြ ့
စနစ္တက် အျဖဴေရာင္သဘက္ႏွစ္ခု
ေျခာက္ေသြ ့ ေၾကြဇလုံလဲေလ်ာင္း
ၾကည္လင္ မွန္တစ္ခ်ပ္
ပါကင္ပိတ္ ဆပ္ျပာတုံးႏွစ္တုံး

...ခိုးခုိးခစ္ခစ္...
တစက္စက္ရီခ် ေရစက္မ်ား
လုံးကနဲ ျပဳတ္က်
ဖရုိဖရဲ ႏွင္းဆီျဖဴး တအိအိ၀ါဂြမ္းဖတ္ေတြေပၚ

......
သ႑ာန္
ငန္ၾကိၾကိ
၀ိုးတ၀ါး
အရိပ္
အျဖဴအမည္း
စိမ့္ခ်ိဳ
ဒန္းစီးရစ္ႏြယ္ ၃၆၀ ံလွည့္ပတ္

...လြန္ ့လူးတစ္ေထာင့္တညလြန္အိပ္မက္...
စနစ္မက်ေသာ တစ္စုံတစ္ရာမ်ား
အရာအားလုံး မေျခာက္ေသြ ့ေလဟုန္စီး
ရင္ဘတ္ထဲ ရင္ဘတ္ကုိသိမ္း
ပိတ္ျခင္းမဲ့ဗလာ ဟင္းလင္းျပင္
ႏူတ္ခမ္းေလေျပ ပ်ိဳ ့အန္ေႏြး
............
.......
....

ႏွင္းဆီျပတ္ ၀ါဂြမ္းႏြမ္းခ်ိန္
အားမလုိအားမရ ညစာစားပဲြအျပီး
အသြင္ေျပာင္းအေရခြံလဲကြ်တ္
ျပြတ္သဲ့သဲ့ ဖုန္စုပ္စက္ျဖတ္ေမာင္း
ကန္ ့လတ္ျဖတ္ၾကိဳးမိန္ ့က် ေမႊးညွင္းေထာင္
............
.......
....

ဆဲြဖြင့္ထြက္ ေမာဟုိက္ဒယုိင္းဒယုိင္္တံခါးေရွ ့
...ကြ်ီ...
အေႏွးပင့္တက္...ေလာကဓံပိတ္ကားခ်ပ္လုိ
..ေျဖးေျဖးေလး...
...ေျဖးေျဖးေလး...
ေျပ...ေလ်ွာ...ပြင့္


အနတၱ အေနာ္မာ

၁၇.၆.၀၉(ေန ့လည္ ၁း၀၆)

ရံုတင္ကားႀကီး


ၿပီးပါၿပီ
ၿပီးပါၿပီ

ခပ္သင့္သင့္ဘဲ စာတန္းထိုးလိုက္တယ္
ျပသခ်ိန္က တစ္ကဒ္ထဲ

ကၽြန္ေတာ္ဟာ
မင္းသားလား
လူၾကမ္းလား
အေခ်ာ့ေတာ္လား
ၾကာကူလီဆိုေတာ့လဲ
ၾကာကူလီေပါ့ ဗ်ာ
(ဘယ္အတန္းက ဘယ္လိုၾကည္႕ၾကည္႕ပါ)

ရုပ္ရည္ကေတာ့ မဆိုးပါဘူး

လက္ခုပ္တီး
ေက်းဇူးျပဳ၍
ေနၾကာေစ့မ်ားစားႏူိင္ပါသည္

အခင္အမင္မပ်က္ခ်င္သျဖင့္
ေကာင္းပါၿပီေကာင္းပါၿပီ ႏွင့္
အသံခ်ဲ႕ စက္လဲ ေညာင္းညာေနပါၿပီ

ဂါရေ၀ါစ
အမိုက္အမဲေလးကို
ခြင့္လႊတ္ပါ

ရြာသူေတြကမ်ားလြန္းေတာ့
ဘယ္သူျပဳစားေလမလဲေပါ့

ဟုတ္ကဲ့ အမွန္တကယ္လိုအပ္ေနတာပါ
ဇာတ္ဆရာေရ ၾကည္႕လို႔ေတာ့ေကာင္းသားဗ်
ခင္ဗ်ားဆိုင္းေၾကာင့္ေတာ့မဟုတ္ဘူး
လႈပ္လီလႈပ္လဲ့


အဟင့္ . . .
ဒါ
ေနာက္ဆံုးေပၚ ခ်ဲဆီနံပါတ္ေလ
ေရွ႕အကၡရာနဲ႔ေနာက္အကၡရာ
ၾကည္႕၀ယ္ထားတာ

ဘယ္ဘံုမွာ ေမာ္ဒယ္ရွိသလဲ ေမေမ
အရွက္သိကၡာနဲ႔ ဆက္သြယ္ေပးက်ပါ
ေျမျပင္ေရျပင္ေလဟာ

တစ္နာရီ မိုင္ ၆၀
ဟုတ္ေသးဘူး
မိုင္ ၈၀ ဟုတ္ေသးဘူး
မိုင္ ၁၀၀
ယခုအခ်ိန္တြင္ သတင္းမ်ားကို ေၾကျငာလို႔ ၿပီးေတာ့ပါမယ္ ရွင္

အဲ့ဒီလိုနဲ႔
ပုဆိုးၿခံဳတဲ့ ဘံုဆိုင္မွာ
လူ႕ေလာကေတြ ဖြာလန္က်ဲ

ေျခာက္ႏွစ္သားအရြယ္ခ်ာတိတ္ငယ္က
ေဆာ္မိႈင္းတဲ့ေဟ့ !
ႏွစ္ကိုယ္ၾကားေျပာဖူးတယ္
`ကုန္ဆံုဆိုင္ေလး ဖြင့္လုိ႔ရရင္သူျပန္မယ္တဲ့´
ငိုရီမိန္႔ေမာ
ငိုရီမိန္႔ေမာ
အမွည္႕ေခၽြ ေခၽြေနတာလား
သခၤါရ !

အတုေတြဟာ အစစ္ျဖစ္လာလိုက္တာ

တိုးတိုးေျပာပါ ဦးရယ္
ဟိုဘက္အိမ္က ေကာင္ေလးလဲ
အက်ီအျဖဴ ၀တ္၀တ္ေနသတဲ့

ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ရိုးသားျခင္းေတာင္
ရိုးရာမပ်က္ကိုးထားမွ ျဖစ္မယ္

အိတ္(စ္)ပို႔ေတြသိပ္မ်ားေနတယ္
ကြန္တိန္နာလုိလူေနမႈစနစ္မွာ
တစ္ေန႔ကို ႏွစ္နာရီစာေလာက္နဲ႔
တိုက္တစ္ခန္း ဟန္းဖုန္းတစ္လံုးေပးတယ္ ဆိုဘဲ

က်ဳပ္သာမိန္းမျဖစ္ရင္
က်ဳပ္သာမိန္းမျဖစ္ရင္

ႏွစ္ကိုယ္တူ မခ်စ္ခ်င္ပါနဲ႔ေမာင္ရယ္
ေမာင္က အက်ီအျဖဴ၀တ္

မီနစ္ႏွစ္ဆယ္စာေလာက္ကို
အဲယားကြန္းေလးနဲ႔ သလားလိုက္က်ေအာင္လား

တိုးထြက္ကုန္ေတြ ရွားပါးေနတယ္
ဇိုးဇိုးဇြက္ဇြက္
ဇိုးဇိုးဇြက္ဇြက္

ႏွာေစးေခ်ာင္းဆိုးျဖစ္မယ္ သားေရ
မ်က္ႏွာေလးေတာ့သစ္သစ္ေပး
(၃၁)ဘံုမွာ အံုးေႏွာက္ရွိရွိေဖာက္ျပန္လို႔ရတာ
ဒီတစ္ဘံုထဲရယ္

ႏုႏုနယ္နယ္
ရင့္ရင့္သီးသီး
ပလံုစီမ်ိဳးေတာ့
ယာတစ္ေလွ်ာက္
တာရိုးေပါက္ေနပါၿပီ

အဲ့လိုနဲ႔
အသစ္အသစ္ေတြ
ေခတ္သစ္ရဲ႕ အသစ္ေတြခ်ည္းဘဲ ။ ။


ျမဴခိုး

အာရံုေပၚမႈတခ်ိဳ႕

ႀကိဳးစားထားသမွ်

လင္းပြင့္လက္မ်ား

Followers

အလည္အပတ္

free web counter