Hands Of Enlightenment

လင္းပြင့္လက္မ်ား


ပိေတာက္ေတြနဲ႕ ရင္ျပည့္ေနတဲ့ ျမိဳ႕ (ခ)


ရာသီတစ္ဒါဇင္ေလာက္ေမ့ထားၿပီးမွ
တစ္လထဲပြင့္ျပ
ျပင္းရွရွဂီတသံေနာက္မွာ စံပယ္ရုံနေဘးနားက
အနမ္းဘူတာအိုၾကီးသိတယ္ ။


လိမ္လည္မႈနဲ႕ ေရမစိုခဲ့တဲ့ အတိတ္ကို

အေႏွးျပကြက္နဲ႕ ငါျပန္ရွာေတြ႕တယ္ ။


စိတ္ကူးထဲမွာၾကယ္ေတြေၾကြတို
င္း
ပိေတာက္ေတြလိုက္ေကာက္လို႕မဆုံး ။


ပိေတာက္ျမိဳ႕က ပိေတာက္ျမိဳ႕ကို

အေျဖေပးလိုက္ၿပီ
ငါ့ Evangeline ကေလးေရ …. ။


တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္

အလင္းျမဆုံးပြင့္လင္းနီျမန္
းခဲ့ၾကတာပါ …
ဒါကို ပိေတာက္လထဲက
ငါ့ေမြးေန႕အိုကေလးအသိ .. ။


ျမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ပိေတာက္ဂီတကို

ရနံ႕စားသုံးသူငါက
ဘယ္လိုမွခံစားလို႕မရေတာ့ဘူး
… ။


သက္တ့ံတိမ္တိုက္ေတြေရ ….

ေႏြဦးလြင္ျပင္ကို ဆင္တူရိုးမွားမလုပ္ၾကပါနဲ႕ …
ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းက
ပိေတာက္ပင္ေတြ ငိုၾကလိမ့္မယ္ … ။


ဧပရယ္အၾကမ္းဆုံးညမွာ

ငါခ်ဳပ္ေပးခဲ့တဲ့ voodoo အရုပ္ကေလး
နင္သတ္ပစ္လိုက္ၿပီလား … ။


ပိေတာက္ပင္ေအာက္မွာ ျမိဳ႕ကေလးနဲ႕အတူ

စာမ်က္ႏွာ ၂၉ကို ငါျမွဳပ္ေပးခဲ့ပါ့မယ္ … ။


အခ်စ္ဆိုတဲ့အမည္နာမတစ္ခုကို

ငါမကိုးကြယ္လိုေတာ့ဘူး
သံေယာဇဥ္ ပိေတာက္သတ္တဲ့လမွာ
ငါ့ႏွလုံးသားကို
သၾကၤန္အသစ္က်တ္ခၽြတ္က်ပါရေစ
ေတာ့ကြယ္ … ။




nelay

အခ်စ္အေၾကာင္း


ေသနတ္ေျပာင္း၀မွာ
ကိုယ့္နားထင္ ကိုယ္ထားျပီး
ေတ့ပစ္လိုက္ရသလို ၊
မီးခိုးေတြလဲ အူ လို႔ ။
ျဂိဳလ္စီး ျဂိဳလ္နင္း မေကာင္းရင္
မုဆုိး နဲ႔ သားေကာင္ တစ္လွည့္စီ ျဖစ္ ။
ကိုယ့္နကၡတ္ကိုယ္ မွန္ေအာင္ ၾကည့္ တတ္ ဖို႔ လို တယ္ ။

 

                                                                                      ညီစိမ္း

 

 

 



ေလးေထာင့္ဘီး


လူကိုယ္တုိင္ေတြ ့ေနရတာေတာင္ ဓါတ္ပုံထုတ္ လြမ္းေနေသးတယ္
အဲဒီလူေတြပဲ ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းကုိ မဆုိတတ္တာ
တခ်ိန္တခါ မွားမိပါေပါ့
ေျမကျဖာတဲ့ မုိးလုိ
စကားလုံးကုိဖြာ ရြာ မုန္တုိင္းသီး
မွား ဦးထုပ္တစ္လုံးကုိ ေခါင္းႏွစ္လုံး၀င္ေဆာင္းတဲ့ အမွား
ရုန္းရင္း ရုန္းရင္းနဲ ့ ဆန္အုိးကုိ ခတ္
လူးလြန္ ့ပန္းကန္ထဲ စိတ္ဓါတ္စုတ္ပဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြ
ေပးပါတယ္ဆုိ ယူသြား ကာမဂုဏ္
ေျပးပါဦးမယ္ လြမ္းပန္းေရာင္စုံ
စိတ္မွာ ပြင့္ ၊ စိတ္ကုို ဖြင့္
မွန္ကုိ မွန္လုိ ေတာ္ေတာ္ၾကည့္တတ္လာျပီ
လမ္းေပၚ လမ္းကုိ လမ္းလုိ မေလွ်ာက္ႏုိင္ေတာ့
ပတ္ပတ္လည္
လွည့္ပတ္ၾကည့္
လည္ပတ္ေနတဲ့အိမ္မ်ား ေတြ ့မလား
ငါ့တုိ ့ရြာမွာ ၁၂ နာရီထုိးခါနီးတိုင္း ၀ုိင္းအုံၾကည့္ၾကတဲ့ TV တစ္လုံး
ေတာင္းလို ့ ရျပီးေတာ့ ဘယ္ သူေတာင္းစားက ေက်းဇူးတင္စကား ေျပာသြားလဲ?
ဆံပင္ အရမ္းမသပ္ပါနဲ ့
ေစ်းကြက္စီးပြါးေရးစနစ္ထဲ ပါးကြက္ၾကားေတြ ့ရင္ ပစ္
ေတာက္
တက္ေခါက္တဲ့ အသံလား ၊ တပ္ေခါက္တဲ့ အသံလား
သံ ပါလုိ ့ တူမလုိဘူး ၊ နားမွာ ဆူးတယ္
ျပန္လာပါလုိ ့ မေခၚခ်င္ဘူး
အေတာင္ေတာ္ ဖုန္ကပ္ေနေၾကာင္း သံေတာ္ဦးတင္
မ်က္ေမွာင္ကုတ္
ယားလုိ ့ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ၊ သြားဖုိ ့မရွိဘူး
ဖိနပ္က ပါးပါးေလး ၊ သားသားေလး ေမြးျပီ
ေမႊးျပီ မီးခုိးအူ
အေခြလုိက္ၾကီး ပူတယ္
ေရဆူရင္ ခ်လုိက္ေတာ့
ထမင္းတလုတ္အတြက္ တကုိယ္လုံးေကြးကုတ္
ဘီးလုပ္ျပီး လိမ္ ့ရတာ
ေခ်ာက္ထဲမွာ ေလးေထာင့္အ၀ုိင္းၾကီး ရပ္ေနတယ္
ေျခေထာက္ပါလုိ ့ ျဖစ္မွာေပါ့
ေတာင္ေဖာက္ရမလုိ ၊ ေထာင္ေဖာက္ရမလုိ
တုိင္ကုိ ပတ္ေျပးေဆာ့ေနတဲ့ ကေလးငယ္ေတြကို ၾကည့္ရင္း
စိတ္က ျပံဳးခ်င္ေပမယ့္ ႏႈတ္ခမ္းက ေကြးတက္မလာေတာ့
လူက ၾကီးေနသလုိ ၊ လူက ေသးလာသလုိ
ခ်ိဳင့္ထဲ ဆင္းေျပးရမလုိ ၊ တိမ္ေပၚ တက္က ရမလုိ
ရင္ဘတ္က လြမ္းသလုိ ၊ စိတ္က တမ္းသလို
၀ုိးတ၀ါးစာေလးေလာက္ လွမ္းခ်င္လာသလုိ
အရွိန္မေျပေသးသလို ၊ ကုန္းဆင္းေနခ်င္ေသးသလုိ
လက္တဖ်ားခါရုံနဲ ့ ေဒၚလာ ၃၀၀၀ ေလာက္ရရင္
ကဗ်ာေရးသလုိလုိနဲ ့ ကဗ်ာေရးလုိက္ရရင္
၁၉၈၅ ကြ်န္ေတာ္မေမြးခင္က ကြ်န္ေတာ္ရဲ ့ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေလာက္ ရြတ္ခြင့္ရရင္
မနက္ျဖန္ ထီထိုးခြင့္ရရင္
ပရိကၡရာဆယ္ပါးနဲ ့ ဆိတ္ျငိမ္ရာကုိ စိတ္ထင္သလုိ ရွာခြင့္ရရင္
အထုတ္ကူထမ္းေပးခ်င္လာသလုိ ၊ ေနာက္တခါေသဖုိ ့ပ်ဥ္ဖုိးထပ္ရွာခ်င္လာသလုိ
ဟုတ္မလုိလုိနဲ ့ ဆက္မလုပ္ျဖစ္တဲ့ အရာေတြ တေခါက္ျပန္ဖတ္
ေျပးထြက္ခ်င္လာသလုိ ၊ ေျပးကပ္ခ်င္လာသလုိ
ေစတသိတ္ခြက္ခ်င္ မမွန္သလုိ ၊ ေျမြအဆိပ္ေလး တက္ခ်င္လာသလုိ
သလုိ ၊ လုိလုိနဲ ့ ထုိထုိေျပာင္းဖူးဖုတ္မ်ားအား ေၾကာင္ေရခ်ိဳးေပး
ေဆြးေျမ ့ယုိဖိတ္ ငုိခ်င္သလုိ ၊ Disco ရြ ထခ်င္ေနသလုိ
ဆက္သြယ္မႈေတြ ရပ္တန္ ့ခ်င္သလို ၊ ေပြ ့ဖက္သြယ္ယွက္ စီးေမ်ာခ်င္သလုိ
အေဖတစ္ေယာက္တည္း စီးပါြးရွာတဲ့ အေဖ ့ေခတ္ကုုိ လြမ္းခ်င္လာသလုိလုိ
တမိသားစုလုံး ထုိင္စီးလုိ ့ရေနျပီဆုိတဲ့ ယခုေခတ္ဘတ္စ္ကားေတြကုိ ဆဲခ်င္လာသလုိလုိ
ဂလို ဂလုိ ဤေတးသံစုံစြာျဖင့္
ေက်းဇူးျပဳျပီး ေရာင္းရင္းခ်င္း လက္သည္း၀ွက္ထုိးၾကပါ ဆုိေသာ
လက္ေဖ့ရည္ဆုိင္ထဲက မစိၧရိယက်ားေအာ္သံေတြ နားမဆံ့
ရရင္ေတြ တမ္းတလုိ ့ ရတဲ့ယာဥ္ေပၚ ေျပးတက္လုိ ့
တေန ့လုပ္ တလစား အိပ္မက္ထဲက ၂၀၁၀ သူၾကီးသား
! မရုိက္မိတာ နာတယ္ကြာ !
ကြဲမသြားတာပဲ ေက်းဇူးတင္
တေန ့တာ ညဥ့္နီ ထီးျဖဴေဆာင္း
ျခင္ကုိက္ေတာထဲ ေခြးအူသံ ကိုယ္ရံေတာ္လုပ္
မင္းတရားၾကီး ျပန္လည္ ၾကြခ်ီေတာ္မႈမယ္
....အူ....
အေတာင္ေတာ္ ဖုန္ကပ္ေနေၾကာင္း သံေတာ္ဦး ထပ္တင္
...............
...............
...............
ေဟာင္တန္းယာဥ္အခန္း၀
ေဘာ္လီၾကိဳးတန္းေပၚက ေဟာက္သံေတြ
ေနထြက္မလား ရပ္ေစာင့္ေနတယ္?
...............

...............
...............
တခ်ိန္တခါ မွားမိပါေပ့ါ
ေသမွ ငိုတဲ့ အမ်ိဳးလုိ
ျခံေရွ ့မွာ တုိးတုိးေလး ေအာ္ဆဲသြားတယ္
ေနမထြက္ေသးတဲ့ သံသရာမွာ
ေျခ ေထာက္ ပါ လုိ ့ ….. ..… …..

အေနာ္မာ
၂၇.၃.၂၀၁၀
( မနက္ ၃နာရီ ၃၉ မိနစ္ )


ည ……. ႐ူး ျခင္း ( ၂ )

 

 

ည က ည အတိုင္း လင္း ေန ။

ဘာ ပ ယာ ဂ မွ မ ပါ ပဲ

၀င္ သက္ ထြက္ သက္ နဲ႔ မွန္ မွန္ လင္း တယ္ ။

ေကာင္း ကင္ မ ရွိ ၊ ၾကယ္ မ ရွိ နဲ႔

တိတ္ တိတ္ ေလး လင္း တဲ့ ည ။

နာ ရီ မ လို တဲ့ ည ။

မ်က္ လံုး နက္ နက္ ေတြ နဲ႔ ၾကည့္ ျပီး

ငါ့ ကို ေခ်ာင္ ပိတ္ တဲ့ ည ။

အ ေမွာင္ ထဲ ကို တ ရိ ရိ နဲ႔ ဆြဲ ေခၚ ျပီး

ငါ့ ကို လႊတ္ ခ် ထား ခဲ့ တဲ့ ည ။

နာ ရီ မ ၾကည့္ ျဖစ္ တဲ့ ည ။

ေခါင္ ရမ္း ပန္း ကို ပန္ ထား တဲ့

ခ ရမ္း ေရာင္ ေတာက္ ေတာက္ ည ။

ည ဟာ

ည ျဖစ္ ေၾကာင္း ေသ ခ်ာ ဖို႔

ကိုယ့္ ကို ကိုယ္ ထြန္း လိုက္ ရ ။

ဒီ ည ထဲ မွာ

ဘာ ရ နံ႔ မွ

ပါ မ လာ ဘူး ။

ဘာ သက္ တန္႔ မွ

ေပၚ မ လာ ဘူး ။

ကိုယ္ တိုင္ ကိုယ္ က် လင္း တဲ့ ည မို႔

ည က ည အတိုင္း လွ တယ္ ။

 

 

 

                                                                                           ညီစိမ္း

ေနပူထဲက မီးပြိဳင့္ေတြ

ဆူးေလမွာ လမ္းကူးရတာ အလုပ္႐ႈပ္တယ္

ေရးသက္ ၁၀ ႏွစ္မွာ

တစ္ပုဒ္မွ ဓါးခ်က္လွံသံမပါလို႔

ဆူညံပူညံမရွိဘူး

ကဗ်ာကို ျမားလုပ္မခုတ္ျဖစ္ဘူး

လမ္းတူတယ္ဆိုရင္ ညာဘက္လက္မွာခ်ိတ္

ကဗ်ာဆရာသြားလည္းလမ္းျဖစ္တယ္

မွန္ရာကိုေျပာၾကဆို

ရန္ကုန္ဖုန္းသံလို အသံမၾကည္ဘူး

ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္လွန္ေထာင္းလိုက္

ၾကားဖူးနား၀ ခ်ေရးလိုက္

၇ ႏွစ္ေက်ာ္ေရးခဲ့တဲ့ အခ်စ္ကဗ်ာေတြမွာ

ပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္မပါဘူး

၂၀၁၀ မွာ ပိေတာက္ေတြပြင့္မွာကိုေတြးရတာ

ေသရမွာထက္ေၾကာက္တယ္

ရန္ကုန္နဲ႔ မေကြး ေ၀းပါသလား

ငါ့ ကိုယ္ငါ က်ပ္တည္း ရင္း

ဒီေန႔နဲ႔ မနက္ျဖန္ေတာင္ နပ္မမွန္ခ်င္ဘူး

[ေဗဒင္ဆရာအလိုက် အသက္ ၂၉ ႏွစ္မွ အိမ္ေထာင္ျပဳရန္]

အိပ္မက္ေတြေတာင္ မ်က္ရည္စို႔တယ္

ညာဘက္က ပါးခ်ိဳင့္ေလး

ေရာက္တတ္ရာရာ လြမ္းတယ္

ရန္ကုန္က လမ္းေတြလိုပဲ

ငါ ေလွ်ာက္ရတာ ၂၅ ႏွစ္လံုး

ေလထဲတိုက္ေဆာက္လိုက္

ေဘးထိုင္ဘုေျပာလိုက္ပဲ

ငါ့၀င္ေလထြက္ေလက မင္းအရိပ္နဲ႔မလြတ္ဘူး

ႏွင္းဆီ၀ါ၀ါေလးကို ေဆာင္းလို႔

ငါ့အသိဥာဏ္မွာ ေျမနီကုန္းကားဂိတ္မပါဘူး

၂၀၀၉ ကေနေမွ်ာ္ၾကည့္ရတာ

ေကာင္းရာမြန္ရာယဥ္ေက်းမႈက ဟင္းမက်က္ေသးဘူး

ပုဂံေခတ္မွာ စီဒီ ထစ္ေနတယ္

ကဗ်ာထဲရန္ျဖစ္ၾကတာဖတ္ျပီး သိမ္ငယ္လိုက္ရတာ

ငါကို္ယ္တိုင္က ျမိဳ႕စြန္မွာေနတဲ့ေကာင္ပါ

ငါတို႔နားက ရွမ္းေခါက္ဆြဲဆိုင္မွာ ေျမအိုးေကာင္းပါသတဲ့

မင္းၾကိဳက္တဲ့ ကန္စြန္းရြက္ေၾကာ္

ငါ ေကာင္းေကာင္းေၾကာ္တတ္ေနျပီ

တစ္ေယာက္တည္းငိုရတာ

ကဗ်ာထဲမွာ စာလိုငိုရတာ

အိမ္ခန္းထဲမွာ ကေလးတစ္ေယာက္လုိငိုရတာ

လမ္းေပၚမွာ ကေလကေခ်လိုငိုရတာ

ကဗ်ာဆရာဆိုေတာ့ ကဗ်ာမဆန္ဘူးေပါ့

ဖက္ၾကမ္းေတြ မီးခဏခဏေသတယ္

ေက်းဇူးျပဳျပီး ျပာမေခၽြၾကပါနဲ႔

မင္းညီမေလးေဆာ့လိုက္တဲ့ ငါ့ငါး႐ုပ္ေလးလိုပဲ

ဒီကဗ်ာအေၾကာင္း မင္းမသိေလာက္ဖူး

ငါတို႔ က ရန္ကုန္ထဲမွာေတာင္ ၂၈.၉ မိုင္ေ၀းရတယ္

ဟယ္လို . . . ကၽြန္ေတာ္ ရာဇဖြား စေနသားပါ

ရန္ကုန္-မေကြး ကားလက္မွတ္ေတြ ေစ်းတက္ဖို႔ရွိပါသလား??

ေကာ္ဖီေသာက္တိုင္းမွမဟုတ္ဘူ

နာရီရွိေနမွ မဟုတ္ဘူး

ငါ့၀င္သက္ထြက္သက္ကိုက မင္းနာမည္ပါတယ္

၃ ရက္ေလာက္မအိပ္ပဲေရးတာဆိုေတာ

ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္နဲ႔

ဖတ္ရတာကိုက ေလးလံုးမကြဲဘူးေပါ့

ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အလြမ္းကိုခြဲရတာ

ပဲေလွာ္ၾကားဆားညပ္ေနသလို

ေနရထိုင္ရတာ သဲတရွပ္ရွပ္နဲ႔

ကိုယ္ထူကိုယ္ထအေပၚ တံဆိပ္ကပ္အလံစိုက္ျခင္း

သူၾကီးဘုရား ႐ြာသားေကာင္းမႈ မ်ားျပားျခင္း ေၾကာင့္

တာ၀န္သိသူမ်ား လမ္းေဘးခ်ရပ္ျခင္းျဖင့္ ကုသိုလ္ျပဳပါ

ငါ လည္ကတံုးအျဖဴမ၀တ္ျဖစ္တာၾကာျပီ

ေ႐ႊတိဂံုဘုရားေပၚက ေခါင္းေလာင္းေဘးမွာ တစ္ညလံုးထိုင္ျဖစ္တယ္

မ႑ာပ္တိုင္ေတြ ေမာ့ေမာ့ၾကည့္လိုက္

သမၼတရံုမွာ ဘာကားတင္လဲဖတ္ၾကည့္လိုက္

ငါ မဆင္းျဖစ္ေတာ့တဲ့ ကားမွတ္တိုင္တစ္ခု

၂၀၁၀ မွာတိုးသြားျပီ

တစ္သက္နဲ႔ တစ္ကိုယ္ . . .

ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၃ . . . .

မင္းစကားတစ္ခြန္းက ငါ့ဘ၀ကိုျဖိဳတယ္ . . . .

ေဘာင္၀င္ပါတယ္ . . .

ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ရန္ကုန္သားဆိုေတာ့

သူ႔ကိုလြမ္းရတာ မီးစက္သံနဲ႔ မကင္းဘူး

မေကြးမွာ မီးမွန္မွန္လာပါ့မလား

လေရာင္နဲ႔ဆို သူက ပိုလွတယ္ေလ

ပလာဇာမွာ . . .

ဒဂံုစင္တာမွာ . .

ယူႏိုက္တက္လစ္ဗင္းေမာမွာ. . .

. . . . . . . မွာ

. . . . . . . . မွာ

စကပ္အတိုေလးေတြ ေပါတယ္

ကၽြန္ေတာ့္အေမသြားတဲ့ အခြန္လြတ္ေစ်းမွာ

သမာဓိခ်ိန္ခြင္ေတြ အေလးမွန္ပါ့မလား

သူၾကိဳက္တာ ကန္စြန္းရြက္ေၾကာ္ေလ

အေမ ဒီေစ်းက၀ယ္ခဲ့တာ . . .

ကြန္ပ်ဴတာသမားဘ၀ ဆိုေတာ့

ငတ္တစ္လွည့္ ျပတ္တစ္လွည့္

ကၽြန္ေတာ္ နစ္ေနတဲ့ႏြံက ဒီေန႔ျပီးရင္

မနက္ျဖန္အတြက္မပါဘူး

ဘုရားေပးေပး က်မ္းေပးေပးပါ

ရန္ကုန္-မေကြး ကားလက္မွတ္ ေစ်းမတက္ရင္ေတာ္ျပီ

ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ရတာ အသက္႐ွဴမ၀ခ်င္ေတာ့ဘူး

သူၾကိဳက္တဲ့ ပရီမီယာ တူးအင္၀မ္း

ေအးသြားရင္ေသာက္မေကာင္းဘူး

အေနေ၀းေသြးေအးသလို

ေဗဒင္အလိုအရ ၂၆ႏွစ္ထဲမွာ ခြဲေနတာ အေကာင္းဆံုးပါတဲ့

မကာရ ရာသီဖြားမွာ အလြမ္းနစ္ေနတယ္

ကဗ်ာဆရာ ဆိုေတာ့

ငတ္တစ္လွည့္ ျပတ္တစ္လွည့္

ဖက္ၾကမ္းမီးဆိုေတာ့

ထိသမွ် ထထ ေပါက္တယ္

ျပကၡဒိန္ေတြ မင္ေပါက္ရာ မကင္းၾကဘူး

အေမ ဘုရားရွိခိုးသံၾကားရင္

မနက္အတြက္ ဆန္တစ္ျပည္၀ယ္ရမယ္

သူ မၾကိဳက္တဲ့ ၾကက္ဥမွာ ဘာပိုးပဲပါပါ

တစ္မိသားစုလံုး ဟင္းတစ္ခြက္ျဖစ္တယ္

စံေသြဖီမႈမပါဘူး

သူ႔စကားက ရင္တည့္တည့္ကိုထိတယ္

နံမိတ္ပံုေတြ အျပည့္နဲ႔ အေမမ်က္ရည္ေတြ

ကၽြန္ေတာ့သက္ျပင္းခ်သံေတြ ဗဟိုခ်က္မဲ့ၾကတယ္

ကဗ်ာက ေရာက္တက္ရာရာ

ေထြရာေလးပါေရာေနေတာ့

အာရံုရိပ္လည္း ေပ်ာက္ေနတယ္

သူ႔အရိပ္ေလး အိပ္မက္ထဲေရာက္လာတိုင္း

လက္သည္းေတြေတာင္ အလြမ္းမကင္းၾကဘူး

၀န္ထမ္းသားသမီးဆိုေတာ့

ငတ္တစ္လွည့္ ျပတ္တစ္လွည့္

အေမ့ပင္စင္လစာက

သူ႔ဖိနပ္ေလးတစ္ရံစာဆိုေတာ့

မေကြး အသြားကားခ ေလာက္ပဲဆိုေတာ့

အေမကို သနားတယ္

အေဖေသာက္တဲ့ ေဆးလိပ္ေတြ

အေမကဆူ အေဖကဆဲ

အိမ္ထဲမွာ ျပႆနာေတြပူတယ္

သူ႔ကိုလြမ္းရင္း ေႏြတစ္ခုလံုး ပိုက္အိပ္ထားရတယ္

တစ္ခါတစ္ခါ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ေမွာက္ရင္း

တစ္ခါတစ္ခါ ကဗ်ာေရးရင္း

တစ္ခါတစ္ခါ အေမ့ပင္စင္ စာရြက္ေလးဖတ္ရင္း



တစ္ခါတစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူ႔ခ်စ္သူျဖစ္ေၾကာင္းေတြးရင္း

တစ္ခါတစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အေမ့သားျဖစ္ေၾကာင္းေတြးရင္း

တစ္ခါတစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကဗ်ာဆရာေပါက္စျဖစ္ေၾကာင္းေတြးရင္း

တစ္ခါတစ္ခါ ရန္ကုန္ မီးမမွန္ေသးတာကိုေတြးရင္း

တစ္ခါတစ္ခါ မေကြးကိုသြားဖို႔ေတြးရင္း

တစ္ခါတစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္ဆိုတာ ငါျဖစ္ေၾကာင္းေတြးရင္း

သံသရာမွာ ႏွင္းဆီ၀ါနဲ႔မကင္းဘူး

တစ္ထီးတစ္နန္းလံုးေတာင္မွ အမွားမကင္းၾကေတာ့

ကန္ေတာ္ၾကီးေစာင္းက အလုပ္သမားေဆးရံုမွာ

၁၉၈၅ ခု စေနေန႔တစ္ရက္က

ပန္ကာတစ္လံုးမလည္တာေသခ်ာတယ္

ရြာရိုးကိုးေပါက္ေလွ်ာက္ျပီ လြမ္းရတာ

မီးစက္သံနဲ႔မကင္းဘူးေပါ့

ခဏခဏ မီးစက္သံေတြ ရွဴရတာ

အစာအိမ္ေတြ မသန္႔ေတာ့ဘူး

ေနရထိုင္ရ သဘာ၀ကိုက်တယ္

၃၆ လမ္းက အခုထိ ေျမာင္းနံ႔နဲ႔

ေလွ်ာက္လို႔ေကာင္းတုန္းပဲ

ဒဂံုကို အမႈိက္ပံုေ႐ႊ႕ျပီးတာေတာင္

ျပႆဒ္ေတြ မီးခဏခဏေလာင္တယ္

ရန္ကုန္က ရန္ကုန္ပီသတယ္

ေစ်းသစ္ေတြ တိုက္သစ္ေတြ

လူသစ္ေတြနဲ႔ မ်က္ႏွာသစ္ေတြနဲ႔

တစ္ေခါက္မွ မေရာက္ဖူးေသးေတာ့

မေကြးကေရာ မေကြးလိုပဲလား

လိုရာဆု ေတာင္းေၾကးဆို

သူ အခ်စ္သစ္နဲ႔မေတြ႔ပါေစနဲ႔ေပါ

အားလံုးဟာ အားလံုးပီသၾကတယ္

ကၽြန္ေတာ္ကလည္း "ငါ"ဆိုတာပီသဖို႔ လြယ္အိတ္ လြယ္ရတာ . . .

သူလြယ္တဲ့ အိတ္ေလးက ကၽြန္ေတာ့္ တစ္လစာ

တံဆိပ္ေတာင္ အလြတ္မရျဖစ္ဘူး

အရင္တုန္းက အင္းယားလည္း အနမ္းမကင္းသလို

အခုလည္း အရက္နံ႔မကင္းသလို

ကၽြန္ေတာ္လည္း ေငြနံ႔ကို ခူးလို႔ခပ္လို႔ေကာင္းတုန္း

သူခူးေကၽြးသြားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ေန႔လည္စာမွာ

ဘာေဆးခပ္ထားခဲ့ပါသလဲ . . .

ကၽြန္ေတာ္ခူးေပးဖူးတဲ့ ပိေတာက္၀ါမွာေတာ့

ကၽြန္ေတာ့္ ဘယ္လက္ဖ်ံက အနာေလးတစ္ခုပါတယ္

မေကြး ကို ေမွ်ာ္ေမွ်ာ္လြမ္းတယ္

ကၽြန္ေတာ္တို႔က စိတ္ခ်င္းဆက္ျပီးမွ

ရင္ခ်င္းလြဲေနၾကရတာ

ရန္ကုန္လိုင္းကားေတြ မွတ္တိုင္နဲ႔ ေနရာလြဲၾကတယ္

ဘယ္ကမၻာ က မာနေတြ ကင္းပါသလဲ

ဘယ္ကမၻာ က ဆႏၵေတြ ကင္းပါသလဲ

ကိုယ္ခ်င္းကိုယ္ခ်င္း လည္ပင္းေတြ ရင္းၾကရ

ကိုယ္ခ်င္းကိုယ္ခ်င္း ေနာက္ေက်ာေတြ ဓားနဲ႔ထိုးၾကရ

တစ္ဆယ္ခ်င္း ယွဥ္ရင္ေတာင္

သူတို႔ က ထမင္းတစ္နပ္ရတယ္

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သူစားတဲ့ ထမင္းအနပ္တိုင္းမွာ

ကန္စြန္းပလိန္းဆိုတာပါတယ္

င႐ုတ္သီးစပ္စပ္ . . ေကာ္ရည္မ်ားမ်ား

သူ႔မွာ လိုအပ္ခ်က္ေတြမ်ားေတာ့

ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္ကုိယ္ရင္းရ

အရင္းထဲ အရင္းထပ္၀င္ေတာ့

ရန္ကုန္လမ္းေတြလို မိုးတြင္းျပီးရင္

ျပန္ဖာရတယ္ . . .

လုပ္သလိုမျဖစ္ေတာ့

မျဖစ္သလိုပဲ လုပ္ၾကရ

ေကာင္းေရာင္းေကာင္း၀ယ္ မကင္းသလို

အေဟာင္းေရာင္း အေဟာင္း၀ယ္မကင္းၾက

သူေနခဲ့တဲ့ ျမိဳ႕ေဟာင္းက

ျမိဳ႕သစ္လို႔ တံဆိပ္ကပ္ထားတဲ့ ရြာေဟာင္း

ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရင္ဘတ္အေဟာင္း နဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ရ

ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဓါတ္ပံုအေဟာင္းေတြနဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ရ

ကၽြန္ေတာ့္မွာ အိပ္မက္အေဟာင္းေတြနဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ရ

ကၽြန္ေတာ့္မွာ မီးစက္သံေတြနဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ရ . . . . ။ ။





ေမာင္မိုးခ်ိဳ

ေျခရာေတြ နဲ႔ ေဆာက္တဲ့ ျမိဳ႕

အလုိလုိ ေသသြားမွာ...
ေျပာလို႔မရတဲ့ အသံေတြကုိ..
တိတ္တိတ္တိုးတိုး သတ္ပစ္လုိက္ခ်င္တယ္ ၊၊
အလုိလို မေသခင္...
အလုိလို မေသခင္ ... ၊၊


‘နာက်ည္းလုိက္တာ’

အလုိလို မေသခင္
ေလေတြတုိးတုိးလာ
အလိုလို တုိးတုိးလာ
အသက္႐ႈရတာ ေရာဂါတစ္မ်ိဳးပဲ
အထပ္ထပ္ တုိးတုိးလာ
ငါ့ကုိ ထုိးသတ္သြားတာ
နတ္သမီးဟာ ဓားေယာင္ေဆာင္လုိ႔
ငါ့ ကို ထုိး သတ္ သြား တာ
အထပ္ထပ္ တုိးတုိးလာ

‘နာက်ည္းလိုက္တာ’

ငါ့ အသံလဲ ငါ ျပန္သိမ္း
နင့္ အသံ လဲ ငါ ျပန္ျပန္သိမ္း
နင့္စကားေတြကုိ ငါ နားမလည္ဘူး
နင့္အသံကုိ ပဲ ငါ နားလည္တာ
ဆူးေလ တံတားေအာက္မွာ
အသံေတြနဲ႔ေလာင္ကၽြမ္းသြားတဲ့
ဖိနပ္တစ္ရံ …
တယ္လီဖုန္း ခလုတ္ေတြနဲ႔
ငါ့လက္ေဗြရာေတြ ဟာ အလာ့ဂ်စ္ျဖစ္ျဖစ္ေန ..

‘ငါ နာက်ည္းလိုက္တာ’

ေလတိုးသံၾကားေတာင္
ငါ့၀ိဥာဥ္က ငါ့ကိုလန္႕
နင့္၀ိဥာဥ္က ငါ့ကိုလွန္႕
ႏွလုံးေသြးဟာ ေႏွးေကြးလာတယ္
စာလုံးေပါင္းေတာင္ျမင္လို႕မရ
နာမည္ေလးလုံးကိုၾကားလို႕မရ
ေသြးေၾကာေတြထဲမွာ တဆစ္ဆစ္နာတယ္၊၊

ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္တဲ့ေတာမွာ က်ီးဟာမဲနက္
သစ္ေျခာက္ပင္ကိုအစိမ္းခ်ိဳးၿပီး
ေလေျပေတြငိုသြားသည္အထိ
ငါ့ကိုေတာေျခာက္သြားတာ
ပြင့္ထြက္ေတာ့မဲ့ ေမြးရပ္ညမွာ
နတ္ဘုရားကိုဖြဖြဆုေတာင္း
ဒီေကာင္က ၾကားေပမဲ့ မျဖည့္ေပးတတ္တဲ့အမ်ိဳး
ဘာကိုဘယ္လိုနာက်ည္းရမယ္မွန္းမသိတဲ့ငါက
ေခါင္းကိုခဏခဏျဖဳတ္ထားရမယ္
ငါ့ကိုေတာေျခာက္သြားတာ
တိတ္တခုိးအသံတို႕ ေသရြာကျပန္လာပါေစ
အိပ္မက္ကိုႏႈိးၿပီး မငး္ကိုေျပာရအုံးမယ္
ေလစကားဟာ ေလထဲမွာပဲ ေသဆုံး
အျဖစ္မရွိပဲရႈံးသြားတဲ့ယုန္တစ္ေကာင္ပါ၊၊

အဲ့ဒီလို ငါ့လက္ခုပ္ထဲ က်လာတဲ့
ႀကယ္အပဲ့ေတြကို အစိမ္းခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ျပီး
မီးေလာင္တိုက္သြင္းရမွာ ..
ေမွာ္မဆန္ဘူး ဒီလိုညေလးလိုမ်ိဳး
သိမ့္သိမ့္တုန္ေအာင္ သိမ့္သိမ့္တုန္ေအာင္
ငါ့ ရင္ ငါ ျခမ္း ..
ဘာမွလဲမရွိေတာ့ဘူး .
အခုထိလွေနတုန္းပဲ .. ေျခရာေတြ နဲ႔ ေဆာက္တဲ့ ျမိဳ႕ထဲ ... ။
ေတာေယာင္ေဆာင္သြားတဲ့ ငါ့တိမ္ပ်ိဳေရ ...
ငါ့ေက်ာရိုးမွာ ႏူးည့ံတဲ့နိမိတ္တို႕ေသဆုံးေတာက္ပ
ဘ၀ပန္း၀တ္ငုံေတြပြင့္မရဖူးမရ
နာက်ည္းစရာမိုးေတြသာ မွတ္ဥာဏ္ထဲမွာ လိႈင္လိႈင္သြန္းခ်
ဒီေျမၾသဇာနဲ႕ နကၡတ္အက်ိဳးေတြသာ အျပိဳင္ၿပိဳင္ေတာက္ပေနတယ္ ...။



စိတ္/ သ င တ

သုံးလုံးတပ္မနက္ျဖန္
စိတ္မ်ဥ္းက်ားျဖတ္ကူး
လွ်ာအဟုန္၀င္ေဆာင့္
ႏွလုံးေသြး
ေပါက္ထြက္သြားရ
ငါ့ ...
သူငယ္ေတာ္ ေပ်ာ္လိုက္တာ .... ။


nelay

စက္ကြင္း






မိုးသားေတြ ေအာင္ျမင္လွပစြာ ျပီးဆံုးရပ္တန္႔သြားတယ္

မီးတန္းေတြ အလံုးလိုက္ နဲ႔

သိပ္လွတဲ့ ေကာင္းကင္ဆီ ။

ငါ့ ျမင္း ငါ ရိုင္း ေအာင္သင္ျပီး

ငါ စိုင္း စရာ ။

တိမ္ေတြလဲ ညိဳလာျပီ ယုန္ငယ္ေရ

အခုပဲ မိုးသားေတြ အေျပး

ေကြးထားတဲ့ လက္ညိႈး၀ိုင္းေလးထဲ သက္တန္႔မွာ ေခါင္းစိုက္ ငိုက္လို႔ ။





ရုပ္ေသး

မ်က္စိႏွစ္လံုး ပြင့္တာနဲ႔
ခရမ္းေရာင္ျမိဳ ႔ျပကို ေရာက္တယ္ ။


ကံကိုက ဆိုးတယ္ ။

ေႏြေခါင္ေခါင္ထင္ျပီး
လူလံုးျပမိကာမွ
မိုးသည္းေနတာနဲ႔ တည့္တည့္ကို တိုးေတာ့တယ္ ။

လက္ခုပ္ထဲကိုမွ ေရြးျပီး

ခရမ္းေရာင္ပန္းေတြက လာ လာ ပြင့္ျပၾကတယ္ ။

ဘယ္သူမွ မေျပာနဲ႔ ။

ဘာမွ မၾကားခ်င္ဘူး ။
အရင္က လမ္းေတြအတိုင္း
ငါ့ကိုယ္ ငါ အေငြ႔ပ်ံတက္သြားမယ္ ။
ဘယ္သူမွ ငါ့ေနာက္ မ လိုက္ နဲ႔ ။

သံေခ်းတက္ေနတဲ့ ဓားတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ပဲ

အနက္႐ွိဳင္းဆံုး ထိုးစိုက္ပစ္လိုက္တယ္ ။

ခရမ္းေရာင္ျမိဳ ႔ျပမွာေတာ့ ၾကယ္ ေတြ လင္း လို႔ ။


ငါကေတာ့ မ်က္ႏွာမသစ္ရေသးဘူး ။

              သြားမတိုက္ရေသးဘူး ။
              နာရီမၾကည့္ရေသးဘူး ။
              အိပ္ရာမ၀င္ရေသးဘူး ။


ခရမ္းေရာင္ျမိဳ ႔ျပကေတာ့
ခုခ်ိန္ဆို ေလေအးေပးစက္အခန္းထဲမွာ
တယ္လီဖုန္း တဂြမ္ဂြမ္ နဲ႔ ။

လမ္းေဟာင္းထဲမွာ ခၽြတ္ခ်ထားခဲ့တဲ့

ကုတ္အကၤ်ီေပစုတ္စုတ္ကိုပဲ
က်က်နန ျပန္၀တ္ျပီးဆက္ေလွ်ာက္မယ္ ။

ခရမ္းေရာင္ျမိဳ ႔ျပက
သူ႔ရဲ႔ဂုဏ္သေရရွိ လူၾကီးမင္းေတြနဲ႔
ဖန္ခြက္ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့ လို႔ ။

ညေနေဟာင္းက

ခရမ္းေရာင္ျမိဳ ႔ျပမွာ
ေနတတ္သလို ေနရင္း
ေသတတ္သလို ေသရတယ္ ။

ပလတ္စတစ္ေလာင္းထားတဲ့

ခရမ္းေရာင္ျမိဳ ႔ျပက
အခ်ိန္တန္ရင္ အိမ္ျပန္တယ္ ။

ငါကေတာ့


         ေသ
                   ျပီး
                           မွ

                       ျပန္

                              လာ
                                      ခဲ့
                                            မယ္  ။





                                                                            ညီစိမ္း

ခရမ္းေရာင္ျမိဳ ႔ျပက
တံခါးေတြ အျမဲတမ္း ဖြင့္ထားတယ္ ။

ဒါေပမယ့္
ခရမ္းေရာင္ျမိဳ ႔ျပက
သူ႕လမ္းေတြ သူ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မေလွ်ာက္ဘူး ။

ခရမ္းေရာင္ျမိဳ ႔ျပက
ေနပူပူ မိုးရြာရြာ ထီး မေဆာင္းဘူး ။

ခရမ္းေရာင္ျမိဳ ႔ျပက  အသားမဲမွာစိုးလို႔
ေနကြယ္ ေလကြယ္ မွာပဲ ေနတယ္ ။

ခရမ္းေရာင္ျမိဳ ႔ျပက
ညညဆို ေတာ္႐ံုနဲ႔ မအိပ္ဘူး ။

ခရမ္းေရာင္ျမိဳ ႔ျပက
ခုခ်ိန္ဆို
ေလေအးေပးစက္အခန္းထဲမွာ
တယ္လီဖုန္း တဂြမ္ဂြမ္ နဲ႔ ။

ခရမ္းေရာင္ျမိဳ ႔ျပက
သူ႔ကို စိမ္းတယ္လို႔ ေျပာရင္ မၾကိဳက္ဘူး ။

ဒါေပမယ့္
ခရမ္းေရာင္ျမိဳ ႔ျပက
သူ႔ကိုယ္သူ ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္ ခဏခဏ ေျပာတယ္ ။

ခရမ္းေရာင္ျမိဳ ႔ျပက
ဘဲေလးအကကို စံခ်ိန္မွီေအာင္ က တတ္တယ္ ။

ခရမ္းေရာင္ျမိဳ ႔ျပက
သူ႔ရဲ႔ ဂုဏ္သေရရွိ လူၾကီးမင္းေတြနဲ႔
ဖန္ခြက္ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့ လို႔ ။

ခရမ္းေရာင္ျမိဳ ႔ျပက
အခ်ိန္တန္ရင္ အိမ္ျပန္တယ္ ။



                                                                                                      ညီ
စိမ္း

အာရံုေပၚမႈတခ်ိဳ႕

လင္းပြင့္လက္မ်ား

Followers

အလည္အပတ္

free web counter